Fréttablaðið - 30.10.2009, Blaðsíða 40

8 •
Ef við byrjum bara á byrjuninni, hver
er Sara Margrét?
„Ég er 22 ára gömul, á danskan
pabba og íslenska mömmu. Ég fædd-
ist í Danmörku og bjó þar þar til ég
var fjögurra ára gömul, þá fluttum
við hingað til Íslands í nokkur ár.
Níu ára flutti ég aftur til Danmerkur
og bjó þar þangað til í maí í fyrra,
en þá flutti ég heim og hóf stuttu
seinna nám í leiklist.“
Af hverju ákvaðstu að flytja aftur
til Íslands í nám?
„Frá því að ég man eftir mér hefur
leiklist verið draumur minn, en ég
hafði líka mikinn áhuga á líffræði og
var í rúmt ár í líffræði í Háskólanum
í Kaupmannahöfn. Ég var samt ekki
að fíla mig þar og áttaði mig á því
að leiklistin væri málið. Ég ákvað að
sækja um í leiklistina hér á Íslandi af
því að mér leist best á skólann hér
og ég saknaði Íslands. Mér til mikillar
ánægju komst ég inn í skólann.“
Sara Margrét hefur vakið athygli
fyrir hlutverk sitt sem hin barnslega
einfalda kærasta Daníels í Vaktar-
þáttunum. Þetta er stærsta hlutverk
hennar til þessa en þrátt fyrir það
er hún leiklistinni ekki alveg ókunn.
Sem barn tók hún þátt í uppsetningu
Borgarleikhússins á Línu Langsokk
auk þess að hafa farið með hlutverk í
kvikmyndinni Englum alheimsins.
Hvað var það við leiklistina sem
heillaði þig?
„Amma mín, Margrét Helga Jóhann-
esdóttir, er leikkona og þess vegna
var ég mikið í kringum leiklist þegar
ég var yngri. Ég heillaðist strax sem
barn af leikhúsheiminum og vissi
að þarna ætti ég heima. Ég gat þó
lítið sinnt þessu áhugamáli í Dan-
mörku því ég bjó í pínulitlum bæ
þar sem tækifærin voru fá. Eftir að
hafa leikið í Næturvaktinni blossaði
þessi áhugi aftur upp og í kjölfarið
sótti ég um í LHÍ.“
Ylfa þróast stöðugt
Hvernig varð persónan Ylfa til? Á
hún sér einhverja fyrirmynd í raun-
veruleikanum?
„Ég lagðist í mikla rannsóknarvinnu
fyrir hlutverkið og var dugleg að
fylgjast með fólki í kringum mig til að
fá hugmyndir að týpunni. Ég reyndi
að búa til heilt líf í kringum Ylfu því
þeim mun meira sem þú veist um
karakterinn þinn því auðveldara áttu
með að ímynda þér hvernig hann
bregst við í mismunandi aðstæð-
um. Þegar ég er í karakter reyni
ég að slökkva á heilanum, ætli það
sé ekki auðveldast að útskýra það
þannig, það er að segja, slökkva á
Söru og kveikja á Ylfu. Þó það sé
kannski ekki mikið til að kveikja á
í hennar tilfelli. Ylfa hefur þróast
mjög mikið í þáttunum. Hún fór
frá því að vera afgreiðslustúlka í
sjoppu, yfir í að vera tveggja barna
móðir og hún breytist enn meira í
kvikmyndinni.“
Sara Margrét er á öðru ári í leik-
listinni og segir námið vera bæði
krefjandi og skemmtilegt.
„Maður þarf að vera viljugur til að
kafa djúpt ofan í sjálfan sig í þessu
námi og kanna alla króka og kima
sálarinnar. Námið er líka nokkuð
fjölbreytt og fyrir utan mismunandi
leiktækninámskeið lærum við radd-,
söng- og líkamsþjálfun.“
Sat námið á hakanum meðan tökur
á þáttunum fóru fram?
„Nei, ég var svo heppin að allar
tökurnar, nema tökurnar fyrir Næt-
urvaktina, fóru fram að sumri til,
þannig að þetta var eins og hver
önnur sumarvinna … bara skemmti-
legri. Þegar tökur á Næturvaktinni
fóru fram þá var ég ekki byrjuð í
náminu, þannig að þetta gekk allt
fullkomlega upp.“
Erfitt að horfa á sig
Mörgum þykir Fangavaktin vera
fyndnasta vaktin til þessa. Ertu sam-
mála því?
„Já, mér finnst Fangavaktin mjög
fyndin. En það sem er svo skemmti-
legt við allar Vaktirnar er að þær eru
svo ólíkar, persónurnar eru alltaf
að takast á við lífið, en í gjörólíkum
kringumstæðum. Ég held að það sé
nauðsynlegt að svona framhalds-
þættir séu ekki of líkir, því þá er
hætta á að þeir missi sjarmann og
verði ekki fyndnir.“
Hvernig var að vinna með Ragnari
Bragasyni og hinum leikurunum í
Vaktinni?
„Það var mjög gaman og mikill heið-
ur að vinna með þessu fólki og allt
vinnuumhverfið var mjög þægilegt.
Þegar tökum á Næturvaktinni lauk
lá við að ég færi að gráta, þá var
ekki komið á hreint að þættirnir
yrðu fleiri.“
Fannst þér erfitt að horfa á sjálfa
þig í fyrsta sinn í sjónvarpinu?
„Já, mér fannst það pínu erfitt og
ég held að það muni aldrei venj-
ast. Það er eitthvað skrítið við að
horfa svona á sjálfan sig og manni
finnst oft að maður hefði getað
gert eitthvað betur eða öðruvísi.
Ég fæ alltaf smá kjánahroll en finn
líka til meðaumkunar með Ylfu því
mér þykir mjög vænt um hana. En
í heildina litið þá er ég bara ánægð
með frammistöðu mína og mjög sátt
við útkomuna.“
Hefur þú meiri áhuga á sviðsleik
eða kvikmyndaleik?
„Ég get ekki gert upp á milli því
þetta eru svo ólík listform. Í kvik-
myndaleik eru það smáatriðin sem
skipta máli, það er næstum hægt
að greina hverja hugsun í augnaráði
leikarans og galdrarnir gerast á
staðnum. Á sviði verður maður aftur
á móti að stækka sig og tala hátt og
skýrt svo allir heyra, en samt láta
það hljóma eðlilega, sem er mikil list.
Það er mikil vinna fólgin í að halda
lífi í endurtekningunum á sviði. Fyrir
gestunum er hver sýning sem frum-
sýning og galdrarnir verða að gerast
á hverju kvöldi. Einhver sagði mér
eitt sinn að í kvikmynd leikur maður
inn og á sviði leikur maður út, það
gæti vel verið einhver sannleikur í
því. En ég er náttúrulega enn nemi
og á margt eftir ólært” “
Eins og að hefja nýtt líf
Þú hefur alið manninn lengst af
í Danmörku, finnst þér þú meira
dönsk en íslensk?
„Mér finnst ég vera bæði. Mér finnst
ÚR LÍFFRÆÐI
Í LEIKLIST
Sara Margrét Nordahl fer með hlutverk Ylfu í Vaktaþáttunum sem hafa vakið
verðskuldaða athygli allt frá því að fyrsta vaktin, Næturvakin, fór í loftið. Sara
McMahon hitti nöfnu sína í stuttu spjalli.
ORÐ: Sara McMahon
MYND: Valgarður Gíslason
Sara Margrét segist hafa orðið
vör auknar vinsældir sínar í
kjölfar þáttanna. „Já, það er
eitthvað um það að fólk stoppi
mann og spyrji út í þættina.
Mér brá dálítið fyrst þegar það
gerðist, enda var maður lítið
búinn að pæla í þessu sjálfur.
Oft var fólk að spyrja mig hvað
ég væri komin langt á leið,
fyrst skildi ég ekkert hvað fólk
átti við og var hrædd um að
einhver gróusaga væri komin
á flakk. En svo áttaði ég mig
fljótlega á því að þetta var
setning úr þáttunum,“ segir
Sara Margrét og hlær.
„Hvað ertu komin langt á leið“-
brandarinn varð til í spuna milli
Söru Margrétar og Jörunds,
en þar spurði persóna Jörunds
persónu Söru hvað hún væri
komin langt á leið. „Þar sem
ég er hálfur Dani þá misskil ég
stundum fólk og ég svaraði
bara um hæl „Frá Blönduósi“
enda var karakterinn minn
fæddur og uppalinn á Blöndu-
ósi. Ég skildi svo ekkert í því
af hverju Ragnar og Jörundur
stóðu og hlógu að mér,“ segir
Sara Margrét.
MISSKILINN GRÓUSÖGUÓTTI