Ljósberinn - 01.06.1952, Side 11

LJDSBERINN
59
anna, var mjög illa útleikinn eftir styrjöld-
ina. Allt hverfið svo að segja í rústum. Gaml-
ar kirkjur og klaustur, þráðbeinar götur og
fagrar byggingar í spánskum stíl, var allt svo
að segja horfið af sjónarsviðinu. Menjarnar frá
tímum Spánverjanna verða þó ekki afmáðar
með öllu. Spönsk máláhrif eru rótgróin enn.
í aðalgötu borgarinnar, La Escolta, eru flest-
ar auglýsingar verzlananna enn í dag á
spönsku.
Manila er stórborg. Hún hefur 673 þúsund
íbúa. Utan við gömlu borgarmúrana umhverf-
is Intra Muros er ameríski borgarhlutinn. Þar
eru stór verzlunarhús og bankar, allt að am-
erískri fyrirmynd. Þegar maður virðir fyrir
sér þessa glæsilegu heimsborg, á maður erfitt
SKÁTAR Á FILIPPSEYJUM.
með að gera sér grein fyrir því, að inni í
frumskógunum ekki langt undan lifa hinir
innfæddu hálfnaktir, eins og þeir hafa gert
í margar aldir.
Filippseyingar standa í mikilli þakkarskuld
við Bandaríkjamenn. Þeim hefur tekizt að
sameina hina ólíku þjóðflokka og skapa úr
þeim sjálfstæða þjóð. 4. júlí 1946 urðu eyj-
arnar sjálfstætt lýðveldi. Síðan hafa Banda-
ríkjamenn veitt þeim margháttaða aðstoð.
Þegar skipið lagði frá bryggju í borginni
Cebu, og við yfirgáfum Filippseyjar fyrir fullt
og allt, stóð fólkið á bryggjunni og veifaði
höttum og vasaklútum og hrópaði: Congatoa!
Komið fljótt aftur!
(Ny horisont).
AÐALGATAN í MANILA.
skyndi, sæll og heppinn að hafa sloppið lif-
andi. Nú var ég kominn til Santa Cruz, mið-
depils Manilu.
Þarna iðaði allt af lífi og fjöri. Út af veit-
ingahúsunum heyrðust nýjustu vestrænu
danslögin. Dökkir og viðfeldnir eyjaskeggjar
gengu um göturnar. Karlmennirnir voru
klæddir í litsterk föt eftir amerískri tízku, og
konurnar voru málaðar og búnar sem kyn-
systur þeirra á Vesturlöndum. Búðarglugg-
arnir voru fullir af alls konar amerískum
vörum. Hér voru sannarlega allsnægtir af
öllu. Ég gekk fram og aftur og virti þetta
allt fyrir mér.
Gamli borgarhlutinn, Intra Muros, þessar
gömlu, glæsilegu menjar frá tímum Spánverj-
PÓSTHÚEIÐ í MANILA.