Vaka - 01.12.1929, Qupperneq 19

vaka]
LYFJAVERZLUN Á ÍSLANDI.
273
handiönað hinna einstöku Iyfsala er ekki vandi að leita.
Svo margir sem lyfsalarnir eru, hljóta þeir að vera mis-
jafnir að hæfileikum, þekkingu og samvizkusemi. Stór-
ar verksmiðjur og vandar að virðingu sinni tryggja sér
hins vegar hina hæfustu starfskrafta, hafa valinn mann
í hverju rúmi og skifta verkum með þeirn, starfinu til
cmetanlegi’ar, tryggingar og fullkomnunar. Þær geta
veitt sér hin fullkomnustu tæki og beitt inargfallt ná-
kvæmari og vísindalegri aðferðum við lyfjatilbúning-
inn, liæði lil þess að tryggja vörugæðin almennt og til
að koma í veg fyrir mistök og slys, heldur en einstök-
um lyfsöluin er unnt, sem allt skortir til þess að geta
keppt við verksmiðjurnar í þessum efnum. Þekking
hinna fróðustu þeirra er lítil í samanburði við þá þekk-
ingu, sem verksmiðjurnar hafa yfir að ráða, æfingin
lítil og áhöldin ófullkomin. Og þó að ekki væri annað,
skortir þá tíma til ýmsra þeirra tryggingarráðstafana,
sem verksmiðjurnar telja sjálfsagðar, þar sem þeir
þurfa jafnaðarlega að setja saman lyfin á sem stytzt-
um tíma jafn óðum og um er beðið. Smáiðnaður þeirra
ber heldur ekki nándar nærri þann kostnað, sem verk-
smiðjunum er auðveldur, og er það kunnara en frá
þurfi að segja, að sízt af öllu getur iðnaður einstakra
manna keppt við stóriðnaðinn um ódýra framleiðslu.
Ávextirnir sýna sig líka greinilega. Öll hin inerki-
legu visindalegu lyf, sem fundin liafa verið upp á hin-
um síðari tímum, eru unnin í verksmiðjum, og er mér
ekki kunnugt um, að nokkur sá vísindamaður, sem að
þeim uppfinningum hefir staðið, hafi talið framleiðsl-
unni vel borgið í höndum einstakra lyfsala. Ég ætla, að
það séu ekki miklar ýkjur að segja, að flestar eða allar
framfarir, sem verða í Jiessum iðnaði, eigi rót sína að
rekja til verksmiðjanna. Daglega senda Jiær á markað-
inn alls konar nýjungar, og Jió að mikið sé þar um hé-
góma, einkum frá hinum óvandaðri firmum, og tiltölu-
lega fátt mikils virði af öllum þeim ógrynnum, cr Jiar
18