Vaka - 01.12.1929, Blaðsíða 28

282
VILM. JÓNSSON:
[vaka]
hafa að bjóða. Önnur eru vitanlega til einskis nýt og
ekki eyris virði. Og sum eru beinlínis háskaleg, cins og
oft hefir sannazt. Ekki telja erlendir lyfsalar sig of
góða til að hafa ýms af þessum lyfjum á boðstólum og
virðist ekkert hindra þá í því, nema hægt sé að koma
vfir þá lögum og beita við þá ströngu eftirliti.
Til dæmis um það, hve langt er hægt að komast í
þessu og hvað lyfsalarnir leyfa sér, skal ég nefna eitt
dæmi, sem mér er kunnugt um frá Noregi. Fyrir 5—6
árum gekk þar kikhóstafaraldur. Læknar ráða lítið við
kikhósta, eins og kunnugt er, og er því auðgert að galdia
fólk til að kaupa við honum hin fráleitustu kynjalyf.
I lyfjabúðunum í Osló var selt eitt slíkt „Iyf“, búið til
i Daninörku og nefnt Sodersín. Það var selt i 500 grm.
flöskum og kostaði 8 kr. flaskan. Fyrir ötula útbreiðslu-
starfsemi og rækilegar auglýsingar fékk kikhóstalyf
þetta á sig mikið orð. Og seljendurnir i Danmörku og
lyfsalarnir í Osló rökuðu saman fé á að selja það, enda
sögðu þeir, að það rynni út eins og vatn. Og það var
það eina, sem satt var sagt um þetta kynjalyf, því að
við rannsókn kom í Ijós, að það var — blátt vatn og
ekkert annað.
Ekki veit ég, hvort íslenzkir lyfsalar hafa se!t þetta
Sodersín. En ýms kynjalyf selja þeir, sum ef til vill
litlu kraftméiri, og vel má vera, að öll séu þau ekki eins
skaðlaus. Ég hygg þó að íslenzkir lyfsalar gætu, að
jiessu leyti, mikið versnað frá því, sem þeir eru nú, og
eru ef lil vill á þeirri leið. Að minnsta kosti hefir einn
íslenzkur lyfsali, að því er virðist óátalið af stéttarbræðr-
uin sínum og heilbrigðisstjórninni, tekið upp þá ný-
breytni að auglýsa fvrir almenningi ýms rósum skreytt
lyfjanöfn með alls konar gyllingum og skrumi og jafn-
vel dulbúið sumar þessar auglýsingar sínar sem grein-
ar í dagblöðunum.
Gegn öllum þessum ósóma höfum við íslendingar
enga nýtilega löggjöf, og gegn lyfsöliinum enga aðra