Tímarit iðnaðarmanna - 01.03.1927, Qupperneq 20

T í M A R I T
IÐNAÐARMANNA
læra þar þær námsgreinar sem honum sýndist og
hvenær sem hann vildi.
Stofnkostnað skólans kvað hann lauslega áætl-
aðan 600 þús. kr. og væri meiningin að Iðnaðar-
mannafjelagið greiddi Vio af þeirri upphæð, versl-
unarstjettin Vio og ríkissjóður og bæjarsjóður, það
sem eftir væri að jöfnu.
Síðan var lögð fram og afhent til umræðu svo-
hljóðandi tillaga frá þeim Steingr. Jónssyni og
Helga H. Eiríkssyni:
»Iðnaðarmannafjelag Reykjavíkur lýsir yfir því,
að það aðhyllist skólahugmynd þá, sem ]ón
Ofeigsson hefir borið fram og tjáir sig samþykt
aðal-atriðum frumvarpa þeirra til laga og sam-
eiginlegrar reglugerðar fyrir skóla Reykjavíkur, sem
fulltrúanefnd aðilja hefir fallist á og borið fram.«
Tillagan var samþykt til annarar umræðu.
Vms stjórnmál hafa verið rædd á fundum fje-
lagsins, en ekki er hægt að segja, að það hafi
tekið verulega afstöðu til pólitískra deilumála.
Enda hafa jafnan verið í fjelaginu menn úr ólíkum
stjórnmálaflokkum. Bæjarmál hefir fjelagið látið
sig miklu varða, og hefir það að minsta kosti
þrisvar sinnum komið manni að í bæjarstjórn
Reykjavíkur.
Fjelagið hafði snemma hug á, að gefa út blað
fyrir iðnaðarmenn. Arið 1908 var samþykt að
ráðist skyldi í útgáfuna, og Rögnvaldur Olafsson
húsameistari var ráðinn ritstjóri blaðsins. Ekki
varð þó af framkvæmdum að sinni. Mun þar hafa
valdið mestu um veikindi og fráfall Rögnvalds.
Síðar fór Iðnfræðafjelagið að gefa út tímaritið
»Sindra«, sem iðnaðarmenn ljetu sjer nægja með
í svipinn. En ekki Ijet Iðnaðarmannafjelagið málið
sofna, og á fundi 20. nóv. 1925 vakti Magnús
Benjamínsson máls á því, að það væri ekki vansa-
laust fyrir fjelagið, að vera ekki enn þá búið að
koma á fót tímariti. Bar hann fram tillögu um, að
stjórninni væri falið á hendur, að undirbúa útgáfu
tímarits, sem bæri nafn fjelagsins. Var tillagan
samþykt. Á fundi 13. febr. 1926 var málið aftur
rætt, og þá var einnig talað um að gefa út minn-
ingarrit á sextíu ára afmæli fjelagsins 1927. —
Að lokum kom stjórn fjelagsins fram með svo-
hljóðandi tillögu, sem var samþykt með öllum at-
kvæðum gegn einu.
»Stjórnin leggur til að gefið verði út afmælis-
rit á sextugs afmæli fjelagsins, og þá jafnhliða
ársfjórðungsrit, sem verði tímarit Iðnaðarmanna-
fjelagsins, og stjórn fjelagsins sje falið að annast
útgáfu afmælisritsins á kostnað fjelagsins.«
Þetta rit hefir hjer með göngu sína.
Niðurlag.
Nú er Iðnaðarmannafjelagið sextugt. Sextíu ár
eru langur tími, og á þeim má afkasta miklu. Ef
til vill eru þeir menn margir, sem hafa þá skoðun,
að fjelaginu hafi ekki tekist að koma eins miklu í
verk og búast hefði mátt við. En þeir verða að
gæta þess, að það hefir verið brautryðjandi, og
hefir orðið að stríða við alla þá erfiðleika, sem
vanalega eru hlutskifti frumbýlingsins. Það hefur
göngu sína, þegar iðnaður var ungur og óþroskað-
ur hjer á landi, og því hefir auðnast að sjá hann
taka meiri framförum, en dæmi eru til áður í
sögu vorri.
Island er land möguleikanna. Það framleiðir
ógrynnin öll af hráefnum, og það er auðugt af
náttúruöflum, sem nota má í þjónustu iðnaðarins,
þegar mannsandinn hefir lagt hina viltu krafta nátt-
úrunnar í fjötra. Það eru því miklar líkur til þess,
að Island eigi eftir að verða mikið iðnaðarland.
Vonandi tekst Iðnaðarmannafjelaginu að ganga þar
í broddi fylkingar. Það skal verða heillaósk þess
á sextíu ára afmælinu, að því megi eigi aðeins
auðnast að vinna fyrir íslenskan iðnað, heldur að
starf þess í smáu og stóru, miði jafnan að því, að
auka heill og heiður föðurlandsins.
[ 14 1