Tímarit iðnaðarmanna - 01.10.1982, Síða 13

aðinum þarf svo að búa, að hann geti tekið við því
unga fólki, sem hópast út á vinnumarkaðinn á næstu
árum. Til þess að tryggja iðnaðinum að ná þessu
marki og tryggja honum viðunandi starfsskilyrði al-
mennt í bráð og lengd, treysti ég iðnaðarmönnum
best sjálfum. Þetta leyfi ég mér að segja með fullri
virðingu fyrir stjórnmálamönnum okkar, sem auð-
vitað hafa reynt að gera sitt besta.
Starfið innan
Landssambands iðnaðarmanna
Ef litið er til baka og hugað að þeim málefnum, sem
mest hafa borið á góma á Iðnþingum og í fram-
kvæmdastjórn Landssambands iðnaðarmanna,
verða íljótt fyrir tvö mál, er gengu sem rauður þráð-
ur í hagsmunabaráttu Landssambandsins. Hér á ég
við fræðslumál iðnaðarmanna og iðnlöggjafar- og
iðnréttindamálin. Auðvitað voru fleiri mál til um-
fjöllunar og málaflokkar nokkuð breytilegir frá
einum tíma til annars. Það er þó dálítið merkilegt, að
sum þessara mála hafa verið rædd og fyrir þeim
barist allt frá því að Landssambandið var stofnað
fyrir 50 árum, og ekki er síður merkilegt, að enn
eru þau á dagskrá. Eg held, að það væri ekki illa til
fundið, að ég gripi hér niður í setningarræðu mína á
16. Iðnþingi íslendinga, en það var haldið á Akur-
eyri 1954. Þar setti ég fram nokkrar óskir varðandi
helstu áhugamál iðnaðarmanna, sem ég þá vildi sjá
rætast á næstu árum. Þessi óskalisti minn hljóðaði
svo:
— Að Alþingi verði á komandi hausti við þeirri sann-
girniskröfu, að iðnaðarmenn fái réttláta aðild að
stjórn og störfum Iðnaðarmálastofnunarinnar.
— Að nægileg fjárframlög fáist til þess að Ijúka iðn-
skólabyggingunni í Reykjavík svo fljótt sem auðið
er.
— Að framhaldsdeildum verði komið á við iðnskóla
fyrir sveina, og meistarapróf frá skóla verði lög-
leitt.
— Að framleiddur verði í landinu allur sá iðnvarn-
ingur og iðnaðarþjónusta, sem vel reynist.
— Að sköttum iðnaðarfyrirtækja verði stillt svo í hóf,
að þeim verði gert kleift að leggja í varasjóði til
endurnýjunar á vélum og tækjum.
— Að Iðnaðarbankinn verði efldur og þannig aukin
rekstrarlán til iðnfyrirtækja.
— Að samþykkt verði lög um iðnskóla og að ríki og
bæjarfélög beri reksturskostnað þeirra eins og
annarra skóla, án þess að skerða íhlutunarrétt iðn-
aðarmanna um starfrækslu skólanna.
— Að sem fyrst verði hafist handa um byggingu Iðn-
aðarmannahúss með sameinuðu átaki iðnaðar-
manna.
Björgvin Frederiksen var scemdur gullmerki Landssambands iðnaðar-
manna árið 1968. Af því tilefni var þessi mynd tekin af honum á heimili
hans.
— Að byggingarmeisturum verði gert kleift að sýna
samkeppnishæfni sína með því, að þeir verði eigi
látnir sæta verri kjörum um leyfisveidngar og í
skattaálögum en byggingarsamvinnufélög.
— Að raforkuframkvæmdir verði stórauknar í
byggðum landsins til eflingar iðnaðinum.
— Að byggð verði fullkomin þurrkví, þar sem góð
skilyrði verði til stálskipasmíða og viðhalds á stál-
skipastól okkar
Sumar af þessum óskum mínum hafa ræst að ein-
hverju leyti eða öllu, en aðrar ekki. I fræðslumálum
hefur ýmislegt verið fært til betri vegar, og glæsileg-
ar iðnfræðsluskólabyggingar hafa risið, vel búnar
húsgögnum, vélum og tækjum. Margt er þó ógert í
þessum efnum, enda sjálfsagt ýmislegt í deiglunni.
Þegar ég var hins vegar í iðnskóla, mátti maður passa
sig á því að rífa ekki buxurnar sínar á stólunum,
húsgögnin voru ekki merkilegri en það. Var því
engum nemanum ráðlegt að fara í betri buxunum í
skólann. Lengi stóð í nokkru stappi um aðild Lands-
sambands iðnaðarmanna að Iðnaðarmálastofnun
Islands, en sú stofnun er með vissum hætti forveri
núverandi íðntæknistofnunar Islands. Það sjálf-
sagða réttlætismál komst þó í höfn eftir nokkra bar-
áttu, og hefur aðild Landssambandsins að stjórn
þessarar mikilvægu stofnunar jafnan síðan verið
tryggð með lögum frá Alþingi, þótt heiti stofnunar-
innar hafi verið breytt a.m.k. í tvígang og starfssvið
hennar endurskoðað. I Iagafrumvörpum hefur þó
Timarit iðnaÖarrnaniia
11