Tímarit iðnaðarmanna - 01.10.1982, Qupperneq 86

Hjörleiffur Guttormsson, iðnaðarráðherra:
Ræða við setningu 39.
Iðnþings islendinga
Við erum oft minnt á afstæði hlutanna. Fyrir
skömmu hitti ég að máli forystumenn norrænna
málmiðnaðarmanna, sem komu hingað til að þinga
með íslenskum starfsbræðrum sínum. Ekki kom mér
neitt á óvart að heyra þá dást að ásýnd landsins, þ\ í
það skartaði sínu fegursta dagana, sem þeir dvöldu
hér. En þegar þeir tóku að lýsa undrun sinni yfir
velgengni okkar í atvinnumálum og segja að svo
virtist sem við ættum ekki við nein stórfelld efiia-
hagsleg vandamál að etja, þá liugsaði ég sem svo:
betur að satt væri.
EFNAHAGSKREPPAN OG ÍSLAND
Mig fýsti að vita, hver væri viðmiðun þessara er-
lendu gesta okkar, hvaða aðstæður á öðrum Norður-
ltindum þeir legðu til grundvallar. Skýringin var
ofur einföld: Þjóð, sem hefur atvinnu fyrir allar
vinnufúsar hendur, þarf ekki að kvarta, á meðan
vofa atvinnuleysis ríður húsum í nálægum löndum.
Verst er ástandið í Danmörku. Þar voru að meðal-
tali 180 þúsund manns atvinnulausir á árinu 1980,
sem er um 7% verkfærra manna. Gert er ráð fyrir að
á þessu ári fari tala atvinnulausra upp í 250 þús.
manns, eða um 9,0%.
Næst í þessari röð er Finnland, en í aprílmánuði sl.
var tala atvinnulausra þar um 113 þús., eða um 5%,
og reiknað er með að þetta hlutfall hækki í 5,5% á
árinu 1982.
I Svíþjóð og Noregi er ástandið skárra, en þó er
þar umtalsvert atvinnuleysi og spáð að það fari vax-
andi.
Svipaða sögu er að segja um þjóðartekjur, en mjög
hefur dregið úr vexti þeirra í flestum iðnríkjum
síðustu árin.
Það er án efa þessi mynd af efnahagsþróun í iðn-
ríkjunum, sem nágrannar okkar hafa til samanburð-
ar, ogengan þarfað undra, þótt forystumenn launa-
fólks setji kröf una um fulla atvinnu efst á blað.
En eitt er að tryggja fulla atvinnu í bráð og annað
að tryggja atvinnuöryggi til lengri tíma. Þótt okkur
haft á síðustu árum tekist að forðast hér umtalsvert
atvinnuleysi, skulum við varast alla sjálfumgleði,
einnig þegar gesti ber að garði.
Við höfum á þessu ári eir.s og svo oft áður verið
minnt á það, hversu við erum háðir þróun efnahags-
mála á alþjóðlegum vettvangi og þá einkum í helstu
viðskiptaríkjum okkar. Eg nefni hér sem dæmi þann
vanda, sem tilfaJFsla á gengi ýmissa erlendra gjald-
miðla hefur skapað fyrir vissar útílutningsgreinar
og samkeppnisiðnað.
Því aðeins mun okkar takast að halda í horfinu
varðandi atvinnuöryggi og sækja fram til betri og
umfram allt jafnari lífskjara, að við treystum sjálfar
undirstöður efnahagslífsins og náum tökum á þeim
mörgu þáttum, sem móta starfsgrundvöll fyrirtækj-
anna, smárra sem stórra, og lífsafkomu þess fólks
sem við þau vinnur.
Eg mun hér á eftir víkja að nokkrum atriðum, sem
snerta þetta víða svið, og þá einkum ræða þau mál,
sem stjórnvöld hafa beitt sér fyrir að undanförnu
eða eru nú í undirbúningi.
IÐNAÐARSTEFNA
Eins og ykkur mun kunnugt, tókst ekki að afgreiða á
síðasta Alþingi þingsályktunartillögu um iðnaðar-
stefnu.
I undirbúningi er að endurílytja tillöguna á yíír-
standandi þingi með nokkrum breytingum.
Eg tel nú sem fyrr þýðingarmikið að slík stefnu-
rnörkun nái fram að ganga. Með vilja Alþingis að
bakhjarli varðandi helstu markmið og leiðir í iðn-
þróun ætti róðurinn að verða auðveldari í að sam-
hæfa störf og stefnu þeirra Ijölmörgu aðila, ráðu-
neyta, stofnana, og samtaka, sem áhrif hafa á gang
mála.
Eg hlýt að fagna hér þeim afdráttarlausa stuðn-
ingi við tillögur ráðuneytis og rfkisstjórnar um iðn-
aðarstefnu, eins og m. a. kom fram í erindi ykkar til
ríkisstjórnarinnar í marsmánuði á s. 1. ári.
VAL Á VIÐFANGSEENUM
Undirstaðan í æskilegri stefnumótun í iðnaði er að
við gerum okkur á hverjum tíma sem gleggsta grein
fyrir því, hvaða greinar framleiðslu og þjónustu eigi
hér lífvænlega möguleika. Leggja þarf megin-
áherslu á þær greinar, þar sem við höfurn einhverja
84
Timarit iðnaðarmanna