Tímarit iðnaðarmanna - 01.10.1982, Blaðsíða 92

fyrir 10 m. kr. sérstakri fjáröflun vegna þessa verk-
efnis og hliðstæð upphæð er á lánsfjáráætlun ríkis-
stjórnarinnar fyrir næsta ár.
Með framkvæmd þessarar áætlunar tel ég að náð
verði fram afar mikilvægu hagsmunamáli fyrir inn-
lendan skipasmíðaiðnað, og nú er það iðngreinar-
innar að hagnýta sér sem best þann byr, sem hún
hefur fengið afhálfu stjórnvalda.
ÁTAK í MÁLM- OG RAFIÐNAÐI
Bygging raforkuvera og hagnýting orkulindanna á
næstu áratugum undir ótvíræðri innlendri forystu
verður að teljast eitt þýðingarmesta viðfangsefni í
þjóðarbúskap okkar, jafnhliða eflingu þeirra at-
vinnugreina, sem fyrir eru. Aðgerðir stjórnvalda til
liagsbóta fyrir iðnaðinn þurfa m. a. að taka mið af
þessum stóru verkefnum.
Á vegum verkefnisstjórnar í rafiðnaði hefur verið
gerð könnun á helstu raf- og vélbúnaðarhlutum
vatnsvirkjana með það að markmiði, að hönnun,
nýsmíði og samsetning fari fram hérlendis. I fram-
haldi af þeirri könnun eru nú viðræður hafnar við
virkjunaraðila um samstarf til að auka hlutdeild inn-
lendra aðila í smíði búnaðar til virkjana, og taka
einnig þátt í þeim viðræðum fulltrúar frá iðnþróun-
arverkefni Sambands málm- og skipasmiðja.
Þá er í undirbúningi samstarf rafiðnaðarhópsins
og nýstofnaðra samtaka raftækjaframleiðenda til að
hlúa að fyrirtækjum í rafeindaiðnaði. Verkefnið
beinist fyrst og fremst að aðgerðum til að bæta fram-
leiðslutækni, svo og að gæðaprófunum og að stuðn-
ingi við hin ýmsu fyrirtæki, sem tengjast rafeinda-
iðnaði. Þess er að vænta, að með skipulegu samstarfi
og aðstoð' sjóða og stjórnvalda takist að þróa raf-
eindaiðnað hérlendis.
Otal verkefni bíða málm- og rafiðnaðar í tengslum
við orkusparnað og við hagnýtingu innlendra orku-
gjafa í stað innfluttra. Hér er um ýmis staðbundin
vandamál að ræða, sem ekki verða leyst með inn-
fluttri tækni. Má þar t. d. nefna rafþurrkun á fiski-
mjöli.
HAGRÆÐINGARAÐGERÐIR —
ÁHRIF STARFSMANNA
Með starfi að þeim iðngreinaverkefnum, sem hér
hafa verið nefnd, hefur fengist þýðingarmikil
reynsla. Eg mun ekki ræða um hana í einstökum
atriðum. Á hitt vil ég minna, að með þessu er verið
að leita leiða til að lækka tilkostnað við framleiðsluna
og auka gæði.
Það skiptir meginmáli í þessu sambandi, að við
lítum á þessar aðgerðir sem þátt í víðara samhengi,
en ekki sem einangruð viðfangsefni.
Við þurfum að leitast við að tryggja, að hagræð-
ingaraðgerðir í iðnaði okkar \erði lyftistöng fyrir
iðngreinarnar og að þær samrýmist þeim áherslum í
iðnaðaruppbyggingu, sem ég hef hér vikið að.
Meðan hér vantar fólk til starfa í ýmsum greinum,
þurfum við ekki að óttast, að hugsanleg fækkun
starfa í kjölfar hagræðingaraðgerða leiði til atvinnu-
leysis. I þessu efni skiptir í tvö horn hérlendis og hjá
grannþjóðum okkar, eins og ég gat um í upphafi.
En þótt ávinningur af framleiðniaukningu geti
verið umtalsverður, þá er ég sannfærður um, að við
eigum þess utan mikla ónotaða möguleika til að lyfta
íslenskum iðnaði.
Eg hef áður á þessum vettvangi fjallað um viðhorf
mín til aukinnar þátttöku starfsmanna í atvinnulíf-
inu. Þótt leiðir til slíkrar þátttöku séu enn lítt mótað-
ar, þá hlýtur það að vera keppikefli að gera vinnu-
staðinn í ríkara mæli en nú er að vettvangi hópstarfs,
þar sem allir beini kröftum sínum í sömu átt.
TRYGGJA ÞARF BÆTT LÍFSKJÖR
Verkefni, sem við er að fást og úrlausnar bíða í
íslenskum iðnaði, eru mörg og fjölbreytileg, á sama
hátt og iðnaðurinn sem atvinnuvegur er margbrot-
inn. Þar reynir því á að stilla saman hina mörgu
strengi, og rata á þau grip, sem skila réttum sam-
hljómi. í iðnaðinum þurfum við að gefa í senn gaum
að öflugum framleiðsluiðnaði og fylkja þar til nýrra
átaka, en jafnframt að efla stuðningsgreinar á sviði
viðgerða og þjónustu.
Eg sé að í þeim ályktunardrögum, sem liggja fyrir
þessu Iðnþingi, koma fram margar gagnlegar
ábendingar og áhersluatriði, sem bera vott um fram-
sýni og sóknarhug innan vébanda sambands ykkar.
Þótt við margháttaða erfiðleika sé að glíma í efna-
hagslíf’i hérlendis, nú sem oft áður, og margir í at-
vinnurekstri finni fyrir þeirri aðhaldsstefnu, sem
stjórnvöld beita í viðleitni sinni við að ná niðúr verð-
bólgu, er engin ástæða til að láta svartsýni byrgja sýn
til þeirra miklu möguleika, sem eru til nýsköpunar í
íslensku atvinnulífi, ekki síst iðnaðinum. Þar hefur
margt áunnist, bæði í sókn og vörn, og nú er við-
spyrna til nýrra átaka. Þeirra er brýn þörf um land
allt til að auka fjölbreytni í atvinnulífi, treysta undir-
stöður þess, sem fyrir er, og hlú^ að nýjum vaxtar-
sprotum. Markmiðið er að tryggja og bæta lífskjör
landsmanna, hlut launafólks og félagslegar og
menningarlegar aðstæður. Ég hygg, að ekki þurfi
að brýna samtök ykkar til að leggja þar hönd að
verki.
Landssambandi iðnaðarmanna, stjórn þess, fram-
kvæmdastjórn og starfsmönnum þakka ég gott sam-
starfog óska þingi ykkar ogaðildarfélögum heilla og
góðs gengis.
90
Timant iðnaðarmanna