Tímarit iðnaðarmanna - 01.10.1982, Qupperneq 16

„Iðnaðarmenn eru þeirrar gcefu aðnjótandi, að verk þeirra sjást hvarsem
litið er. Sumir menn eru hins vegar að bauka eitthvað alla sína œvi, en
ekkerí sést eftir þá.“ Svo mœlir Björgvin Frederiksen, og tyllir sér á
húsbóndastólinn að loknum vinnudegi.
ráðs Islands, Erlendur Einarsson, forstjóri SÍS,
Kjartan Thors, formaður Vinnuveitendasambands
Islands, Sveinn Valfells, frá Eélagi íslenskra iðnrek-
enda, og alþingismennirnir Emil Jónsson, Halldór
Asgrímsson og Pétur Ottesen. Dagskrá ferðarinnar
var dálítið ströng og stóð yfirleitt frá því snemma á
morgnana og fram á kvöld. Okkur gafst kostur á því
að sjá margt stórkostlegt, bæði í verklegum frarn-
kvæmdum, í starfsemi fyrirtækja, háskóla, opin-
berra stoínana, ráðuneyta og einnig kynntumst við
starfí félagasamtaka. Fyrir okkur Islendingana var
þetta allt ævintýri líkast, svo stórkostlegt var margt
það, sem fyrir augu okkar bar. Meðal annars var
okkur sýnt stærsta og vélvæddasta fjós Bandaríkj-
anna þá. Það hýsti 2500 nautgripi, og heyöflunar-
tækin voru svona eins og í meðal síldarverksmiðju
hér heima. Vegalagningu sáum við. A öðrum end-
anum voru vélarnar að byrja að ryðja skóg, en
nokkrum kílómetrum fyrir aftan þær voru menn að
mála hvítu strikin á nýjan, malbikaðan veginn. Flest
var þetta þannig, að ég skil vel þessar Ameríkusög-
ur, sem svo oft eru sagðar. Ég skil einnig vel þjóðar-
stolt Danans, sem hafði staðið á Ráðhústorginu
miðju í Kaupmannahöfn og hlustað á Bandaríkja-
mann nokkurn lýsa mikilfengleika alls í Bandaríkj-
unum. Þegar hlé varð á og sá bandaríski spurði
Danann, hvaða hús þetta eiginlega væri, sem þarna
stæði og benti á Ráðhúsið, svaraði sá danski: „Fjand-
inn hafi það, það veit ég ekki. Það stóð ekki þarna,
þegar ég fór heim í gærkvöldi." Við áttum viðræður
við fjölmarga Bandaríkjamenn í þessari för okkar,
leiðtoga í viðskiptum, iðnaði og fleiri atvinnugrein-
um, en einnig verkalýðsfrömuði og háttsetta em-
bættismenn. Við kynntum okkur hugmyndir þess-
ara manna um framleiðslu og framleiðni. Það
var ríkjandi skoðun, hvort heldur um var að
ræða atvinnurekendur eða fulltrúa launþega, að
bætt afköst og meiri framleiðni væri það, sem gilti.
Svona langt voru Bandaríkjamenn komnir á þessum
tíma, og er það sjálfsagt skýringin á því, hvílíkt efna-
hagslegt stórveldi Bandaríkin hafa verið um langt
skeið.
Lokaorð
Menntun er undirstaða allra framfara, og gildir það
ekki síður í iðnaði en í öðrum greinum. Það er ákaf-
lega gleðilegt að fylgjast með því, hversu verkmennt-
un Islendinga hefur fleygt fram síðustu áratugina.
Sem dæmi um þetta má nefna, að framkvæmdir við
stærstu og vönduðustu orkuver eru nú algjörlega í
íslenskum höndum, allt frá hönnun og til síðasta
nagla. Iðnaðarmenn eru þeirrar gæfu aðnjótandi,
að vérk þeirra sjást hvar sem litið er. Sumir menn
eru hins vegar að bauka eitthvað alla sína ævi, en
ekkert sést eftir þá. Leyfið því iðnaðinum að vinna
að enn frekari uppbyggingu hér á landi til hagsbóta
fyrir land og lýð. Eflið íslenskan iðnað og sýnið hon-
um sanngirni. Sækið sem minnst af vöru og iðnaðar-
þjónustu til útlanda, því íslenskar hendur eru færari
til þess að þjóna neytendum en nokkru sinui fyrr. Ég
vil þakka þeim fjölmörgu félagsmönnum Lands-
sambands iðnaðarmanna, sem ég hef kynnst í ár-
anna rás, ágæta viðkynningu. Landssambandi iðn-
aðarmanna þakka ég þann sóma, sem það hefur sýnt
mér fyrir störf í þágu þess, og vil ég ekki láta hjá líða
að lýsa yfír ánægju minni yfír þeirri þróun, sem
orðið hefur á starfí Landssambandsins á síðustu ár-
um. Að endingu bið ég Landssambandinu allra
heilla á 50 ára afmæli þess og óska félagsmönnum
þess, stjórn og starfsfólki gæfu og gengis um alla
framtíð.
Björgvin Frederiksen smtðaði þessa
fánastöng, en hún var gjöf Landssamb-
ands iðnaðarmanna til dónsku systur-
samtakanna á 100 ára afrrúeli þeirra.
Gnpuri,nn sýnir vel hagleik Björgvins.
14
Tmarit iðnaðarmanna