Tímarit iðnaðarmanna - 01.10.1982, Qupperneq 23

Ingólfur Finnbogason, fyrrverandi forseti
Landssambands iðnaðarmanna
Minningabrot d 50 dra
afmæli Landssambands
iinalarmanna
Þegar ég var minntur á, að Landssamband iðnaðar-
manna yrði 50 ára á þessu ári, ogjafnframt, hvort ég
\ ildi ekki setja á blað nokkur minningabrot frá þeim
tíma, sem ég sat í stjórn Landssambandsins, þá ílaug
mér fyrst í hug, því ekki að líta í gömul plögg, sem ég
geymi frá þessum árunt, bæði fundargerðir, ræður
og ályktanir frá Iðnþingum o.IL ’til að minna mig á,
hvað við vorum að fást við á þessum árum.
Að þessu athuguðu má segja, að störf hafi verið
t\ íþætt. I fyrra lagi að glíma við það opinbera og það
síðara að halda saman þeim aðilum, sem að sjálfu
Landssambandinu stóðu. A Iðnþingum voru svo að
segja alltaf fastir liðir, sem ýmist voru ályktanir eða
áskoranir á stjórnvöld að færa til betri vegar það,
sem horfði til framþróunar iðnaði í landinu. Þessir
liðir voru: Tollamál á aðföng til iðnaðarframleiðslu,
skattamál, lánamál, þ.e. að fá meira fjármagn til
hinna ýmsu stofnana, sem lána til iðnaðar. Iðn-
fræðslumálin hafa og alltaf verið ofarlega á baugi á
Iðnþingum. Arið 1973 við setningu Iðnþings bef ég
minnst á þennan málallokk í setningarræðu á þessa
leið:
„Iðnfræðslumálin hafa verið frá upphaft veiga-
mikið baráttumál innan iðnaðarsamtakanna, og um
langt árabil héldu iðnaðarmenn sjálfír uppi kostnaði
við skólahald fyrir nemendur sína, og aldrei hefur
verið svo haldið Iðnþing, að iðnfræðslumálin hafí
ekki skipað þar rúman sess á málaskrá. Frá hverju
þingi hafa komið áskoranir og ábendingar til stjórn-
valda um meira nám, um meira skólarými og um
betri aðstöðu til fræðslu á marga lund. Settar hafa
verið til starfa nefndir og ráð af því opinbera, til að
skipuleggja þessi mál í heild, bæði til þess að auka
fræðsluna, og eins til þess að setja hana í betra sam-
band við heildarfræðslukerfí landsmanna í upphafí
iðnnáms, og svo til framhaldsnáms nemendanna.
Um þetta er ekki nerna gott eitt að segja og ber að
þakka. En fjármagni hefur ekki verið veitt, til þess að
koma þessum málum í viðunandi horf, svo að lög og
Ingólfur Finnbogason, forseti Landssambands iSnaSarmanna 1972—
1973.
reglugerðir, sem í skúffum ráðuneytanna hggja, og
um þessi mál fjalla, bera vott um góðan hug ráða-
manna, en ónógan framkvæmdavilja."
Sjálfsagt hefír eitthvað lagast síðan þetta var sagt í
sambandi við iðnfræðsluna með komu grunnskól-
anna og breyttri og bættri kennslu í iðnskólunum
sjálfum.
Þá kem ég að síðari þættinum, sem Landssam-
bandsstjórn var að glíma við á þessum árum, en það
voru skipulagsntál sambandsins innávið. Hér áður
fyrr samanstóð Landssambandið af iðnaðarmanna-
félögunum um land allt, og í þeim voru bæði sveinar
og meistarar, að minnsta kosti á fámennari stöðum
út um landsbyggðina. Aftur á móti voru þegar farin
Timarit iðnaðarmanna
21