Tímarit iðnaðarmanna - 01.10.1982, Síða 87

Hjörleifur Guttormsson, ii)naiiarráÖherra,flyturávarp viösetningu 39. IHnþings. Aiírirá myndinni eru, taliiifrá vinstri: ÞórleifurJónsson,framkvcemda-
stjóri Landssambands iðnaðarmanna, stjómarmennimir Markús Sveinsstm, Haraldur Sumarliiiason, Gunnar GuÓmundsson og Siguriíur Kristinsson,
Jorseti Landssambandsins. A bak vdi rœiiupúltiii glittir i bakarameistarana Jóhannes Bjömsson ogErlend Magnússon.
umtalsverða yfirburði umfram þær þjóðir, sem við
erum í samkeppni við, auk þess sjálfsagða mark-
miðs, að efla hér þjónustuiðnað og tengja með eðli-
legum hætti saman þjónustu- og framleiðsluiðnað í
landinu.
Þeir yfirburðir, sem ég kalla svo, geta verið marg-
víslegir. Nærtækast er að nefna iðnað, sem byggir á
innlendum hráefnum og orkulindum, en viðeigum
líka og ekki síður að geta haft yfirburði í iðnaði, sem
byggir á íslensku hugviti og verkkunnáttu.
Eg vil í þessu sambandi leggja áherslu á, að til
langframa stoðar lítt fyrir okkur Islendinga að fást
við f ramleiðslu á iðnvarningi, sem aðrar þjóðir geta
framleitt með mun ódýrari hætti. I vissum þáttum
þjónustu skapa fjarlægðir milli landa okkur ákveðna
vernd, en hún sýnist þó fara þverrandi með hverju
árinu sem líður. Nærtækt dæmi er prentiðnaður og
raunar einnig byggingariðnaðurinn, sem farinn er
að finna fyrir samkeppni í nokkrum mæli.
Þegar á heildina er litið þurfum við vegna breyttra
samkeppnisaðstæðna að geta leyft okkur að hverfa
frá óarðbærum rekstri. Þetta getur í vissum tilvikum
þýtt umtalsverðan samdrátt og fækkun starfa í við-
komandi grein. Slíkum breytingum fylgja að sjálf-
sögðu margháttuð vandamál, ekki síst félagsleg, og
við verðum að mæta slíku með viðlíka aðgerðum og
þegar nýja tækni ber að garði, þ. e. með endur-
menntun og starfsþjálfun svo og nýjurn vaxtar-
sprotum til að tryggja atvinnu.
Ef við neitum að horfast í augu við slíkar breyting-
ar og bregðumst ekki við þeim á réttan hátt, þá
bitnar það fyrst og síðast á launafólki.
Sérstaklega þurfum við að efla þann iðnað, sem
hérlendir aðilar eiga þátt í að þróa og gæða íslensk-
um sérkennum.
KOSTIR SMÁIÐNREKSTRAR
Auk þess að vanda val á viðfangsefnum í iðnaði
okkar skiptir hitt ekki síður máli, að við stuðlum að
þeirri gerð fyrirtækja, sem best fellur að hérlendum
aðstæðum.
Eins og nú háttar til eru yfir 70% af íslenskum
iðnfyrirtækjum með 1—5 starfsmenn í ársverkum
talið. Eg er þeirrar skoðunar að í vissum greinum
framleiðslu- og þjónustuiðnaðar eigum við að leggja
áherslu á að ella minni og meðalstór fyrirtæki.
Lítii fyrirtæki fela í sér meiri sveigjanleika gagn-
vart breyttum aðstæðum, m. a. varðandi markað og
tæknibreytingar, en þau sem stærri eru. Við þurfum
að geta tryggt smáiðnaði eðlilegt sambýli og góða
vaxtarmöguleika við hlið stærri fyrirtækja. Þetta er
ekki síst nauðsynlegt að hafa í huga nú, þegar við
erum að huga að uppbyggingu orkufreks iðnaðar,
þar sem tiltölulega stórar rekstrareiningar eru nauð-
synlegar til að tryggja hagkvæmni í rekstri.
Þess þarf að gæta, að sú tækni sem bygging og
rekstur stórfyrirtækja hefur í för með sér, tengist
annarri iðnþróun og komi smærri fyrirtækjum að
Timarit iðnaöarmanna
85