Vikan - 28.07.1960, Síða 24

;
■ 7
, . ..,,,, • ,-> ,. , , .,-<-
:■: , • •><•,<
•:, ,. •, ,
■
mzzMmm
/>>■>' ■» v. <•>»:
■ '■ •'■ ' ■
' ''A •:•:•
Hún hefur hlotið heimsfrægð — það
er staðreynd. Hvort það er að verð-
leikum er svo annað mál og skal
ekki rætt hér. En eitt er víst: Jayne
Mansfield hefur kunnað að nota sér
mátt auglýsinga og ef til vill hafa
þær fleytt henni þangað sem hún er.
Jayne hefur ekki verið við eina fjölina felld, sem
ekki er von. Hér er hún með dóttur sína, Jayne
Marie, frá fyrsta hjónabandi.
Hvort það sé satt að ég sé vön að þurrka af gólfinu meS minka-
skinnskápunni minni? Nú, jæja, það er ef til vill full fast að orSi
kveSiS. Hitt er rétt, aS mér er gjarnt til aS fara gálauslega meS dýr-
mæta hluti, til dæmis aS draga þá eftir gólfinu í hugsunarleysi. ÞaS
hefir að vissu leyti sin áhrif á viSstadda, og jafnvel sjálfa mig líka,
svo langt sem þaS nær.
Ég hafði nefnilega aldrei vanist munaSi á fyrri árum. Nú fyrst
hefir mér tekist aS koma upp þessu heimili, sem mig hefir dreyint um
alia mína æfi —• meS gestaálmu, smíSajárnshliSi og bugSóttum garS-
stígum ....
ÞaS liggja margar leiSir upp á tindinn. Sumir vinna baki brotnu,
ganga á leikskóla og stunda aukanám, aSrir reyna að taka fólkiS
réttum tökum.
Sjálf valdi ég þá leið, að leggja rækt við útlit mitt og — auglýs-
ingarnar.
Eitt var mér ljóst, allt frá byrjun: ÞaS var um að gera að verSa
kunn, verða fræg, -— gilti einu með hverju móti. Ég lýsti hárið,
sem ég liafði áður litað svart, réði til mín blaðafulltrúa og hét hon-
um ríflegum liluta af tekjum mínum. Þær voru raunar engar fyrir
hendi i bili, en ég huggaði bæði hann og mig með þvi, að þær myndu
áreiðanlega ekki láta á sér standa, ef liann væri aðeins nógu dug-
legur viS að skapa mér hylli almennings.
Nú d ég þetta allt samant
Fyrsta tækifærið bauðst mér við blaðamannasýningu á kvikmynd-
inni „Underwater", með Jane Russell og Ricbard Egan. Fulltrúan-
um hafði tekist að útvega mér heimboð til Silver Springs í Flórída,
þar sem sýningin átti að fara fram.
Ég fór í loftköstum frá Hollywood til Flórída. í asanum sem á
mér var, gleymdi ég baðfötunum, svo ég varð að fá jiau lánuð til
þess að geta sýnt mig á baðströndinni i Silver Springs. Þar hlaut
sem sé að vera rétti staðurinn til að hefja frægðarferil sinn, hugs-
aði ég.
Eaðfötin voru í æpandi rauðum lit og tveimur númerum of litil,
en ekki leit út fyrir að það gerði neitt til, þvi ljósmyndararnir hóp-
uðust utan um mig........
Fræg varð ég áreiðanlega ekki fyrir þetta æfihtýri, en blaðaljós-
myndurum varð starsýnt á mig, og töldu mig mjög heppilega lil
Ijósmyndafyrirsætu. Eigi að síður var enn langt upp í þann stjarna-
heim, er ég hafði alltaf þráð svo einlæglega. Mig langaði til að kom-
ast yfir allt þetta sem vikuritin voru aS segja að kvikmyndastjörn-
urnar ættu: Fögur skrauthýsi, hvíta sportbíla, sundlaugar, allskyns
munað.
Nú á ég þetta allt saman!
Nú get ég sofið á silkiþægindum og liaft brönugrös í baðherberg-
inu. Ég get legið í minni breiðu hvílu og brotið heilan um hvort ég
eigi að vera i hvítu minkakápunni minni, eða safírminknum. Hvort
ég eigi að aka í hvíta kádiljáknum ellegar í ljósrauða Jagúarbiln-
um. Eg get pantað mér tólf kassa af kampavíni, ekki til að drekka
það, heldur til jiess að hressa mig á kampavínsbaði. Ég á eins marga
klæðnaði og dagar ern i ári. Eg fæ aðdáunarbréf frá milljónum
manna........
Ég vildi ekki skipta á Jífskjörunum við nokkra lifandi manneskju
í öllum heiininum.
Kvænt skólastúlka,
Ég er fædd í Bryn Mawr. i Pennsylvaníu, liinn 10. janúar 1933.
Þegar ég var sextán ára, giftist ég með leynd, formanni knattspyrnu-
félags skólans. Hann var snyrtimenni og liár vexti og ég hélt að
ég elskaði hann.
Ekki þorði ég að segja neinum heima lijá mér frá giflingunni,
og ég var ógurlega hrædd um að skólameistari kæmist að því. Mig
langaði svo til að ná prófi.
Lögum samkvæmt var ég auðvitað frú Paul Mansfield, cn ég notaði
áfram meyjarnafn mitt, sem var Vera Jayne Palmer. Að morgnin-
um kyssti ég mömmu mína á kinnina, áður en ég fór i slcólann.
Að skólatíma loknum var ég með Páli, en lieim varð ég að vera
komin i síðasta lagi klukkan hálf ellefu.
Loks varð ég þess vör, að ég var barnshafandi. Nú varð ég að segja
móður minni og stjúpa frá hjónabandi okkar Páls. Þau urðu ekkert
sérlega hrifin af tíðindunum.
Ég tók próf í maí, en i nóvember fæddist dóttir okkar.
Páll var byrjaður á námi við háskólann i Texas. Við leigðum
okkur litla íbúð og tókum að okkur allskyns ígripavinnu, til þess
að hafa eitthvað á að lifa. Erfitt var það að vera með smábarn i
í miðjum kennslustundum. Háskólarektor leyfði okkur að koma með
telpuna til fyrirlestra, að því tilskildu, að að hún truflaði ekki kennsl-
una.... Og námsfélagar okkar vöndust þvi smám saman að hafa
litlu Jayne Maríu að áheyranda.
24
VIKAN