Vikan - 22.12.1960, Blaðsíða 7

tók saman
sjúki viti af því. Hann ■—-
eöa fhún — getur veriö sof-
andi í rúmi sínu.
A galdraöld voru andalækningar
einnig taldar til gáldra, og norn-
irnar voru táldar hafa samband
viö myrTcravöldin.
ástandi enn jákvæöara ástand: Vit-
und um sjálfstjórn og vald mun þá
stórauka hin læknandi áhrif.
Hinn mikilvægi þáttur lækn-
ingarinnar.
I sannleika sagt tel ég, aS hinn
mikli þáttur huglægra lækninga sé
SIGURINN Á ÓTTANUM og brott-
nám hans úr huga sjúklingsins, hver
svo sem aSferSin er til bess, t.d. rök-
ræSur, deilur, trú, von eSa jafnvel
hleypidómar. Óttinn er hinn nei-
kvæSasti Þáttur hugarástandsins og
lamar einfaldlega allt likamskerfiS.
Ótti og áhyggjur bókstaflega EITRA
frumur líkamans. Þetta er hlutur,
sem sanna má vísindalega. Ef þessu
líkistuklæSi óttans er lyft, meS hvaSa
aSferS sem er, er stóru skrefi í áttina
til lækningar náS. Og vonin, traustiS
og trúin munu lyfta því klæSi og
slíta burt helsi hugans, óttann. Þetta
er ástæSan til Þess, aS ég trúi á sér-
hvaS frá brauSi og töflum til lauga-
vatns, eins og ég sagSi áSur i grein-
inni. En í öllum tilfellum er lækn-
ingamátturinn einfaldlega HUGUR-
INN.
Huglæg áhrif við lækningar.
Svo aS viS snúum okkur aS því,
hvernig þessir hlutir eru fram-
kvæmdir, vildi ég fyrst taka fram,
aS hér er um sömu orku aS ræSa
og í öllum hugeSlislegum athöfnum,
sem áður voru neíndir galdrai-. ÞaS,
sem um er aS ræSa, eru huglæg eSa
hugeSlisleg öfl. Og eins og í öSrum
greinum hugeðlisgaldra má ná sama
árangri meS hugareinbeitingu og
sefjun.
Hvernig hugarorkan verkar
við lækningar.
Nú skulum við sjá, hvað gerist, ef
huglægum áhrifum er beitt i huga
manns, annaShvort meö einbeitingu
eSa sefjun, þegar þaS, sem kalla
mætti almenna meSferS, hefur verið
framkvæmt. (Það, sem kallað er
staðbundin lækning, verður tekið til
umræðu siðar.) Við teijum, að hugar-
ástand mannsins hafi breytzt fyrir
áhrif sefjunar eða einbeitingar
til jákvæðrar áttar. Þetta ástand
aðalhugans er mjög jákvætt og
áhrifamikið gagnvart hugarorku
liffæranna og frumnanna. Imyndi
veikur maður sér, að hann hafi öðl-
azt sterkan líkama, fullkominn og
hraustan, fylgir það aS sjálfsögðu,
að hinar veiku frumur breyta sér í
samræmi við ímynd mannsins. Það
er gamla sagan um hugsæið og
holdgun þess síðar. Slika lækningu
má auðvelda með sérstakri einbeit-
ingu og langvarandi.
Sagt frá dálitlu leyndarmáli.
HiS æskilega hugarástand sjúkl-
ingsins er framkallaS með sjálfsdá-
leiðslu eða sefjun læknandans. Þegar
liér er komið sögu, skilst okkur,
hvernig stóS á helgiathöfnunum að
fornu í sambandi við slíkar lækning-
ar. Á þennan hátt undirbýr lækn-
andinn hugarástand hins sjúka þann-
ig, að raunverulega læknar hann sig
sjálfur.
Staðbundnar lækningar.
Með staðbundnum lækningum er átt
við lækningu á einhverju sérstöku
líffæri. Hugsun læknandans er stefnt
að hinum sjúku líffærum með sefj-
un eða hugarbylgjum. Auðvitað getur
maður sjálfur beint eigin hugarbylgj-
um að veikum lífíærum í stað-
inn fyrir að bæta eigið hugar-
far, þó að slíkt væri auðvitað
æskilegt. Ef til vill furðar þig á, að
ég skuli ræða um að beina sefjun að
frumunum; þá mætti vel spyrja,
hvort þær heyrðu. Nei, frumurnar
heyra ekki. en orðin beina hugar-
bylgjum þinum að hinum sjúku líf-
færum á sterkari hátt. Þér mun skilj-
ast, að ég tala beint til frumnanna
og gef þeim i skyn, hvers sé óskað
af þeim. Þú munt verða furðu lost-
inn, þegar þú reynir þetta og sérð,
hvernig tekst.
Fyrstu skrefin.
Fyrstu skrefin til að framkvæma
alhliða lækningu eru að róa og stilla
sjúklinginn, þannig að hann hafi al-
gerlega slappað af. Þetta er mjög
mikilvægt, því að þetta hugarástand
gerir sjúklinginn næmari fyrir þeim
áhrifum, sem þú óskar að hafa á
hann. Æskilegast væri, að sjúkling-
urinn settist i hægindastól eða, — ef
hann er rúmfastur, — þá þarf hann
að láta fara sem bezt um sig. Talaðu
siðan við hann í rólegum, þægilegum
tón, þannig að hugur hans kyrrist og
taugar líkamans. Láttu sjúklinginn
slaka á sérhverjum vöðva og slaka
á allri taugaspennu, svo að hann sé
allur afslappur frá hvirfli til ilja.
Bezta aðferð til að finna, hvort æski-
legum árangri hafi verið náð, er að
lyfta annarri héndi hans og láta hana
síðan falla niður. Sé hann fyllilega
afslappaður, fellur höndin niður, eins
og hún væri alls ekki í tengslum við
likamann. Hugarástandinu má bezt
lýsa með orðunum: „Hafðu engar
áhyggjur" — en það er nauðsynlegt,
áður en líkaminn slappar af. Sjúkl-
ingurinn verður að vera fullkomlega
rólegur, til að beztum árangri
verði náð.
Hið nauðsynlega hugarástand
sjúklingsins.
Læknandinn ætti að reyna að róa
hug sjúklingsins með einlægum, sam-
úðarfullum samræðum og beina um-
ræðuefninu að björtum, hamingju-
ríkum atriðum og forðast umfram
allt það, sem gæti valdið uppsteyt
eða deiíum. Hann ætti að leggja
áherzlu á einlægni og tilfinningasemi
í hljómfalli orða sinna og láta sem
eina markmið sitt í lífinu væri að
lækna sjúklinginn. Læknandinn ætti
að gleyma sjálfum sér og einbeita sér
i huganum algerlega að sjúklingn-
um. Hann ætti að gæta Þess vel að
leika hlutverk hins örugga læknanda,
því að veikt fólk er mjog næmt fyrir
sefjun og verður auðveldlega fyrir
áhrifum. E'f læknandinn ber hins veg-
ar hið gagnstæða með sér, verður
verk hans miklu örðugra. Hafirðu
kynnt Þér dáleiðslu, muntu skilja
þetta þegar i stað.
Fyrstu sefjunaráhrifin.
Rétt væri að byrja á Því að sefja
sjúklinginn lítillega i viðræðuformi.
Þú ættir að leiða athygli sjúklings-
ins að þeim breytingum, sem þú
hyggst gera. Þú ættir að reyna að
ná samstarfi við hann með þvi að
fá hann til að imynda sér sig i hinu
æskilega ástandi. Það er að segja,
ef t. d. um magaveikindi væri að
Framliald á bls. 34.
Babýlóníumenn og Egyptar hinir
fornu þekktu mdtt huglcegra lcekn-
inga, og ýmsar myndir eru til,
sem sýna slíkar lcekningar.
Á bák viö lielgiathafnir og þulur
frumstæöra manna er sjálft hug-
arafliö, sem lœknar, en „serimon-
íur“ þeirra gera nauðsynlega sefj-
un mögulega.
ViKAN 7