Fréttablaðið - 05.12.2009, Blaðsíða 94

62 5. desember 2009 LAUGARDAGUR
FRAMHALD AF SÍÐU 60
VERSTA BÓKARKÁPAN:
Alltaf sama sagan eftir Þórarin Eldjárn
● „Það er hvergi griðastaður fyrir augun. Ofan á óreiðu-
kennda naglahrúgu er settur hlemmur í þúsund litum
og ofan á hann eru svo lagðir brenglaðir og öfugir stafir.
Smörrebröð Satans.“
● „Einstaklega vond bókakápa, naglar eru ekki sexí! En
ef hún er klædd úr birtist undurfögur og rómantískt
útlítandi flauelsbók.“
● „Einstaklega ljótt!“
● „Forljótt kraðak. Þessa tætir maður strax af áður en
maður nýtur snilldarinnar innan í.“
Verstu bókakápurnar
2. SÆTI
Sólstjakar eftir
Viktor Arnar Ingólfsson
● „Lítur út eins og prentprufa. Það
er eiginlega ekki fyrr en maður er
búinn með bókina sem maður áttar
sig á myndefninu, þangað til eru
þetta bara brúnar og gular skellur
sem mann langar ekki beint að
handfjatla.“
● „Ég bara skil ekki þessa kápu. Ég
hélt að augun mín væru biluð
þegar ég skoðaði hana. Hún glansar
öll svo skringilega og jú, þarna eru
einhver kerti og allt er svo skakkt og
letrið aftan á gerir ráð fyrir því að ég
sjái mjög illa.“
● „Ósmekkleg og vond teikning og
leturnotkun. Fráhrindandi kápa.“
3. SÆTI
Harmur englanna eftir
Jón Kalman Stefánsson
● „Ein besta bók ársins, en kápan er
eitthvað svo mikil redding. Þessi
vængur er pirrandi og asnalegur og
svo fer hástafurinn „E“ í englanna í
taugarnar á mér.“
● „Er þetta ástarsaga eftir sjötuga
kerlingu? BORING!“
● „Sólarlag, engill, fjall. Hefði þetta
getað verið væmnara? Jú, hugsan-
lega með slettu af blóði á vængn-
um.“
4. SÆTI
Papa Jazz eftir
Árna Matthíasson
● „Sorglegt að þegar loks er skráð
saga þessa snillings og það af Árna
Matt tónlistarskríbenti þá gleymist
að huga að kápunni. Þeir hjá bóka-
útgáfunni Hólum slysast oft til að
gefa út góðar bækur en ná iðulega
að skemma það með ævintýralega
sorglegum kápum og leturgerð!“
● „Æ, æ. Hann á nú eitthvað betra
skilið.“
● „Kápan segir ekkert um innihaldið
– eða vonandi ekki. Ég myndi aldrei
í lífinu smakka þennan djús. Eða
borða þetta lífs-hlaup.“
5. SÆTI
Vormenn Íslands eftir
Mikael Torfason
● „Alveg einstaklega groddalegt
miðað við bók sem á að vera „fynd-
in og tregafull ádeila“. Þetta gæti
verið box utan um tölvuleik um
fjöldamorð og pungrokk.“
● „Stundum vill brenna við að kápur
eigi að vera hráar og pönkaðar
vegna þess að innvolsið sé þess-
legt. Hins vegar er stutt í það að
þannig kápur verði bara hroðvirkn-
islegar og ljótar. Þessi er dæmi þar
um. Letrið klaufalega samansett og
(ljósrituð) myndin í rauðu einum
of mikið af hinu góða. Hefði getað
bjargað þessu með því að sleppa
rauða litnum. En hann á náttúru-
lega að tákna hættuna og blóðhit-
ann. Gefur hins vegar bara þá mynd
að þarna sé á ferðinni ógurlega klisjukennd glæpasaga.“
Svörtu loft eftir Arnald Indriðason
„Mikið er ég orðinn dauðþreyttur á svona photoshop-sulli
sem einkennir íslenskar spennusögur. Maður vill bara lofta
þessu fenjagasi út um gluggann.“
Hrunið eftir Guðna Th. Jóhannesson
„Það er alveg grátlegt hvað allar kreppubækurnar eru
foxljótar.“
Hið fullkomna landslag eftir Rögnu Sigurð-
ardóttur
„Þessi kalda tómlega ljósmynd af litlu málverki á trönum,
yfirgefið í stórri vinnustofu, á sjálfsagt að undirstrika
að bókin fjalli um list öðrum þræði. En ef það er álíka
áhugavert og málverkið á trönunum og álíka spennandi
og þessi yfirgefna kalda vinnustofa, þá líst mér ekki á það.
Á að miðla einhverju huglægu sjálfsagt en er alltof kalt og
fráhrindandi og klunnalega stórt letur á titlinum.“
Núll, núll 9 eftir Þorgrím Þráinsson
„Kannski spilar þessi furðulegi titill einhverja rullu en hér á allt
að vera eitthvað svo kúl en eins og Bo hefði sagt „samt eitt-
hvað svo glatað“. Að skella mótorhjólatöffara í forgrunn með
píu og gengi í bakgrunni bendir til þess að miðaldra aðstand-
endur séu líklega fastir í sinni eigin unglingamenningu.“
Hjartsláttur eftir Ragnheiði Gestsdóttur
„Meira svona „flatliner“. Flatlýst klippimynd sem er ekki
bara tímaskekkja stíllega heldur efnislega líka. Kjánaleg
meðferð á myndefninu. Það að drengur, dekkri á hörund
leiði fölbleika stúlkuhendi er sem betur fer ekki jafn hrika-
lega dramatískt og gefið er í skyn.“
Þvílík vika eftir Guðmund Brynjólfsson
„Hér á sennilega að höfða til unglingsstráka og einhver
talið það líklegt til vinsælda að nota leturgerð sem vísar í
sverð og víkinga. Subbuleg útgáfa af einhvers konar Harry
Potter ævintýra-kitchi.“
Það liggur í loftinu eftir Jónas Jónasson
„Ævisögur eru þær bækur sem jafnan skarta verstu
kápunum og hér er á ferðinni kápa sem skartar mynd af
umfjöllunarefnunum á góðri stund úr fjölskyldualbúminu.
Nokkrar fleiri ævisögur sem skarta óunnum myndum úr
fjölskyldualbúminu eru Heimshornaflakk, Niðri á sextugu
og Sá á skjöld hvítan.“
Stórskemmtilega stelpubókin
„Frábær bók en kápan er fráhrindandi, flöt og alls ekki í takt
við innihaldið.“
Vigdís eftir Pál Valson
„Ótrúlegt virðingarleysi við innihaldið. Þetta er stórmerki-
leg bók um stórmerkilega manneskju, en lítur út eins og
enn ein endurminningabókin frá gömlu dögunum á Patró.
(sorrý Patró). Dauf og slöpp ljósmynd, klunnalegt letur, og
óskiljanlega ópersónulegt.“
Söknuður eftir Jón Ólafsson
„Var Villi Vill geimvera? Við söknum hans svo mikið að hann
er að hverfa af kápunni.“
Auður eftir Vilborgu Davíðsdóttur
„Hver hellti appelsíni yfir bókina?“
Hyldýpi eftir Stefán Mána
Það er alveg sama hver hannar kápu á bók eftir Stefán
Mána. Þær eru alltaf ljótar.
Jón Ólafur með dauðann á hælunum eftir
Kikku
„Hrikaleg kápa! Þetta er ein sú alversta. Unglingabækur eru
flestar ljótar en þessi slær allt út!“
Ofbeldi á Íslandi á mannamáli
„Ég skil ekki myndina framan á bókinni? Engin samsvörun.
Ljótt!“
Konan sem kyssti of mikið eftir Hallgrím
Helgason
„Ertu að grínast? Á þetta að vera eitthvað fyndið? Kápa sem
hræðir börn – og fullorðna.“
Nektarmyndin eftir Helga Jónsson
„Ekki alveg að standa sig í smekklegu deildinni. Eins og
plakat fyrir blautbolakeppni á Ingólfskaffi sirka 1992.“
Bókmennta- og kartöflubökufélagið eftir
Mary Ann Shaffer og Annie Barrows
„Ömurlegur titill og enn verri kápa. Leiðindi og þunglyndi
öðlast nýja merkingu, myndi ekki vekja athygli mína þótt
hún væri eina bókin á eyðieyju.“
Kynni eftir Milan Kundera
„Alvarlegt slys! Litblindum hönnuði tekst fullkomlega
að fela nafn vinsæls höfundar. Enn verri er fáránlegur
seventísfonturinn á titlinum sem er alveg út úr kú við bæði
innihaldið og annað á kápunni. Minnir helst á slæmt sýru-
flassbakk frá hippaárunum, ef ekki bara tvö slæm flassbökk
hvert á eftir öðru.“
„Alger grautur. Kannski er ekki ætlast til að þessi bók
seljist.“
Alfreðs saga og Loftleiða eftir Jakob F.
Ásgeirsson
„Þessi bók hlýtur að hafa verið á útgáfuáætlun 1989 en
ekki 2009, eða þeir byrjuðu þá á kápunni og huguðu svo
að innihaldinu næstu 20 árin.“
Kaupalkinn í New York eftir Sophie Kinsella
„Þessar skvísubækur komu út fyrst hjá öðrum útgefanda
en svo tók þessi við. Kápurnar voru nýtískulegar en núna,
maður lifandi?! Ég efast um að konur vilji klæða sig í Prada-
skó, drekka Cosmo og flagga þessari ljótu bók á B5!
Karlsvagninn eftir Kristínu Marju Baldurs-
dóttur
„Þetta verður ein af söluhæstum bókum þessa árs, enda er
hún með endurnýttri kápu frá Arnaldi Indriðasyni síðan fyrir
fáeinum árum.“
Hjá brúnni eftir Kristínu Ómarsdóttir
„Lengi hef ég persónulega verið hrifinn af Kristínu, það er
að segja sögunum hennar og ljóðunum. En mikið assgoti
er þetta slæmur titill og enn verri mynd. Hjá brúnni er eins
og nafn á lélegu amerísku raunsæisleikriti og myndin, jú
svart-hvít-brún mynd af skógarbotni. Svona eins og safn
minningargreina úr Mogganum.“
ÁLITSGJAFAR:
Bragi Valdimar Skúlason texta-
smiður
Bobby Breiðholt hönnuður
Dögg Hjaltalín hjá Bókabúð máls
og menningar
Guðmundur Oddur Magnússon
hönnuður
Halli Civelek hönnuður
Kristján Freyr Halldórsson hjá
Eymundsson
Pétur Már Guðmundsson hjá Bók-
sölu stúdenta
Óttarr Proppé hjá Pennanum
Rán Flygenring hönnuður
Signý Kolbeinsdóttir hönnuður
Styrmir Sigurðsson kvikmynda-
gerðarmaður
Svanborg Sigurðardóttir hjá
Eymundsson
Svavar Pétur Eysteinsson hönnuður
Aðrar slæmar: