Vikan - 05.04.1962, Qupperneq 24

Kvíkmyndasagan
SÖGULOK
Myndin verður sýnd
í Trfpólíbíói á næstunni
Morguninn eftir, skömmu fyrir
átta, bar þá að Edensgarði, Abe Dia-
mond, eiganda hússins og nýja leigj-
andann, herra Lapwich. Lögreglu-
fulltrúinn var í fylgd með þeim.
Ally, sem sat úti á veröndinni ásamt
þeim Mario frænda, Soffíu og frú
Rogers ,sá til ferða þeirra. Mario
og Soffía voru þarna með allar sínar
föggur og farangur, Ally líka; þeim
var ekkert að vanbúnaði, nema hvað
þau kunnu ekki við að leggja af stað
án þess að kveðja Tony. Frú Rogers
gerði þá grein fyrir komu sinni, að
sig hefði langað til að kveðja þau,
Mario, Soffíu og Ally litla. Pau létu
sem þau tryðu því, enda þótt þau
vissu ósköp vel, að minnsta kosti hún
Soffía litla, að erindi hennar var
allt annað.
En það var bara þetta .... Tony
hafði ekki komið heim í nótt.
— Hvað er klukkan orðin? spurði
Mario óþoiinmóður. Við missum af
lestinni.
Soffina kinkaði kolli. —• Þá förum
vði með þeirri næstu.
— Heldurðu kannski að það gangi
járnbrautarlest þessa leið með nokk-
urra mínútna millibili, rétt eins og
strætisvagn.
■— Þá förum við með fiugvél.
— Það var fastákveðið að við íær-
um með járnbrautarlest, og þá förum
við með járnbrautarlest.
— Mario .... stilltu þig og lestu
morgunblöðin, sagði Soffía.
—• Hvar í ósköpunum getur mað-
urinn verið alla nóttina? Að hann
skuli ekki einu sinni koma heim til
að kveðja drenginn. Soffia — við
missum af lestinni ....
— Við skulum fara, sagði Ally. Ég
kæri mig ekkert um að kveðja hann.
Fyrst honum stendur algerlega á
sama um mig.
Soffía settist hjá honum. — Þetta
er rangt, sagði hún. Hann vill allt
fyrir þig gera. Honum þykir innilega
vænt um Þig. En þú verður bara að
athuga Það, að hann er enn drengur,
þótt hann sé kominn á fimmtugsald-
urinn, ekki nærri eins fullorðinn og
þú, þótt þú sért ekki nema tólf ára.
Og hann ann þér hugsástum, Ally.
Þú kemur heim með okkur eingöngu
vegna þess, að þú þarft að eignast
stöðugt heimili, en það getur hann
aldrei veitt þér ....
Þegar Tony lét loks sjá sig, var
hann því líkastur sem hann hefði
ekki sofiö væran blund alla nóttina.
Það hafði hann ekki heldur gert.
— Hvar hefurðu haldið þig í alla
nótt, öskraði Mario. Ræfill, bætti --
hann við.
Soffia reis á fætur og vildi ganga
á milli þeirra. E?n Þess þurfti ekki
með. Tony var gersamlega niðurbrot-
inn maður. Hann horfði um hríð á
ferðatöskurnar.
— Jæja, svo þú ætlar að yfirgefa
mig, mælti hann við Ally. Eg lái
þér það í rauninni ekki. Tony leit
á Soffíu, og hún skildi að hann lang-
aði til að vera einn með Ally eitt
andartak. Hún gaf Mario og írú Rog-
ers bendingu um að koma út að biln-
um, sem beið þeirra.
En Ally reis þá lika á fætur og lét
sem hann hvorki sæi föður sinn né
heyrði.
— Ætlarðu ekki að kveðja mig,
spurði Tony.
En Ally gekk þangað sem Frank
gamli stóð og kvaddi hann með
handabandi.
— Vertu sæll, drengur minn, sagði
Frank gamli. Ég sakna þín einhvern-
tíma, því máttu trúa.
Að því búnu kvaddi Ally stofu-
þernuna. Gekk siðan út að bílnum
og lét sem hann sæi ekki föður sinn.
Soffia sneri sér að honum. — Þú
ferð ekki fet með okkur fyrr en þú
hefur kvatt hann.
Ally gerði aðeins að hrista höfuðið
þrákelknislega. Svo settist hann inn
i bilinn. — Mér stendur á sama hvað
lengi við bíðum. En ég tala ekki við
hann framar.
Sofíía leit á Mario og Mario leit
á Soffíu. Þetta var þýðingarlaust.
Soffía vafði frú Rogers örmum og
kyssti hana. — Vertu sæl, elskan. Og
mikið varstu sæt að koma að kveðja
okkur, svona snemma morguns.
Og að því búnu vatt Soffía sér að
Tony og kyssti hann.
— Harkaðu þetta af þér, Tony ....
Tony kinkaði kolli, en kom ekki
upp neinu orði.
— Ég skal sjá um að honum líði
vel, Tony. Þú þarft ekki að hafa nein-
ar áhyggjur þess vegna, Ég veit að
þú þekkir mig ....
— Þú verður að fá hann til að
borða vel og reglulega. Það verður
að beita hann hörðu, ef hann á að
fást til að borða.
Mario kom að kveðja Tony. — Hvað
tekurðu þér nú fyrir hendur, spurði
hann.
— Ég hef ekki hugmynd um það.
Skyndilega féll hann í grát, Mario
og Þeim öllum til mikillar undrunar.
Mario tók utan um hann og leiddi
hann afsíðis. — Svona, svona, villing-
urinn þinn og þrákálfurinn þinn.
Hvernig stendur eiginlega á því, að
þér verður aldrei neitt úr neinu —
og þó sízt úr sjálfum þér. Við erum
þó af góðu fólki, það veiztu. Og okk-
ur hinum hefur vegnað vel, öllum.
.... Hvað er það eiginlega, sem vant-
ar i þig ?
Tony svaraði ekki, en þegar honum
varð litið upp, stóð Ally hjá honum.
Framhald á bls. 38.
24 VIKAN