Vikan - 24.05.1962, Blaðsíða 18

FR3MH3L D $ $ A G 3 N
jSOQULOH
María gaf Tony bendingu um aB
láta ekkert til sín heyra. „Ég vissi
ekki að dyrnar væru læstar," hvíslaði
hún.
„Opnaðu," hrópaði Anita og barði
enn á hurðina. ,,Eg þarf að tala við
Þig.“
Tony lagði lófann að munni Maríu.
„Segðu henni að bíða andartak,"
hvíslaði hann.
„Bíddu andartak," kallaði María.
„Ég var sofnuS, og er ekki almenni-
lega vöknuð.“ Hún sneri sér að Tony.
„Hvert ætlarðu?"
„Ég bíð þin í lyfjabúðinni,” hvislaði
hann. ,,Ef þú ætlar að flýja með mér,
verð ég þar Þú ratar þangað?“ ?
„Já, ég skrapp þangað í dag ■— í
von um að sjá Þig."
„Lyfsalinn hjálpar okkur um pen-
inga,“ hvíslaði Tony enn um leið og
hann steig upp í gluggakistuna.
„Kemurðu?"
María svaraði ekki strax, Því að
Anita reyndi enn á hurðina. „Þú ert
að tala við einhvern," kallaði hún í
skráargatið. „María, opnaðu ..
„Ég kem," mælti María lágt við
Tony. „Eins fljótt og ég get." Hún
beið þess að hann hyrfi niður bruna-
stigann, svo gekk hún hægum skref-
um út að dyrunum og opnaði.
Anita hratt henni frá sér og struns-
aði að rekkjunni. Svo virti hún systur
Bernardos fyrir sér. þar sem hún stóð
berfætt og fáklædd á gólfinu.
„Sástu Chino?" spurði Maria. ’
„Hann kom hingað áðan og lét eins
og óður maður." Hún þagnaði við,
því að Aníta starði enn á hana. ,,Þá
það." mcélti hún storkandi. „Nú veiztu
allt, Anítá."
„Skækjpn þín,“ æpti Anita um leið
og hún skellti aftur glugganum. „Eng-
in hóra í víðri veröld mundi hafa
hagað sér eins og þú. Hann drap
bróður þinn, og Þú launaðir honum
það með því að leggjast með honum.
Þú hefðir vist ekki sparað við hann
launin. ef hann hefði myrt foreldra
þina. Þá held ég að hann hefði fengið
vilja sinn . . .“
Hún var of sæl, of Þreytt til að
mæla Anítu í mót Hún rétti henni
höndina, en Aníta hörfaði undan með
viðbjóði, eins og María væri óhrein.
,,Ég veit hvað þú álítur,“ sagði
María. „Og honum finnst Það líka."
„Það færi betur að hann hefði fall-
ið í stað þessa vinar síns. BernardO'
hefði átt að drepa hann,"
„Þá hefði hann drepið þann, sem
ég unni.“
Anita greip höndunum fyrir eyrun.
„Ég hlusta ekki á þig. Skækja! Ég
vil ekki líta þig augum framar!"
María gekk hægum skrefum út að
glugganum og lagði ennið að rúðunni.
Glerið var svalara en loftið inni í
herberginu. Hún spurði sjálfa sig
hvort Tony mundi vera kominn i
lyfjabúðina. Hvort honum mundi hafa
tekizt að komast undan lögreglunni
og Hákörlunum.
Hún þráði að mega segja Anítu
hvernig sér hefði liðið; Hve ákaflega
hún hefði hatað Tony, þegar Chino
sagði henni vígin, að hún hefði helzt
af öllu viljað deyja.
„Chino er með skammbyssu," sagði
Anita. „Hann sendi strákana til að
leita að Tony..."
„Ef hann vinnur Tony mein, þá sver
ég ..."
„Hyggstu kannski fara eins að og
Tony við Bernardo?"
„Ég elska Tony," sagði María af
einlægni.
Aníta hristi höfuðið. Allt það, sem
gerzt hafði þetta kvöld, var skilningi
hennar gersamlega ofvaxið. Hún hafði
beðið þolinmóð þangað til hún sá
fyrstu stjörnuna á himni, og þá hafði
hún óskað sér. Nú var það svarti
kjóllinn fyrir jarðarförina. „Ég ætti
að skilja það," svaraði hún, „Ég elsk-
aði Bernardo."
María fölnaði við. „Þú verður að
bíða hérna þangað til foreldrar mínir
koma heim," sagði hún. „Einhver
verður að segja þeim hvað gerzt hef-
ur."
„Og þú treystir þér ekki til þess?“
Rödd Anítu var hæðnisleg og stork-
andi. „Hvers vegna ekki? Eír þetta
ekki það, sem gerist á hverjum degi?
Segðu þeim bara að bróðir þinn sé
dáinn . . . að hann hafi verið myrtur,
og þú ætlir að hlaupast á brott með
sonarbana þeirra ...“
„Reyndu að skilja," mælti Maria
biðjandi.
„Nei, ég skil þig ekki," æpti Aníta.
,.Ég skil þig ekki og vil ekki heldur
revna Það, því að þá gæti farið svo
að ég skildi þig ...“
. .Tú. þú skilur mig,“ svaraði María.
Það er Þess vegna að þú æpir...
Við ætlum að flýja saman, Aníta.
Hann biður min í lyfjabúðinni, ef ein-
hver gerir tilraun til að hefta för okk-
ar. verður hann að myrða okkur bæði.
Þau skilaboð skaltu flytja Chino ...“
Dyrabjöliunni var hringt, hurðinni
h’-undið frá stöfum og Schrank leyni-
lögregluþjónn kom inn í eldhúsið.
Hann var snar í snúningum og þó var
eins og ekkert færi framhjá honum;
hann opnaði baðherbergið, leit inn í
iitla herbergið, síðan inn í svefn
herbergið, lokaði loks eldhúsdyrun-
um. „Ég geri ráð fyrir að þú hafir
frétt hvað gerðist," sagði hann við
Mariu. „Þú ert systir hans.“
,.Já," svaraði María. „Og ef þú vilt
segja mér hvar þið hafið ..."
„Hann getur beðið," svaraði
Schrank og glotti að fyndni sinni.
„Það eru nokkrar spurningar, sem ..“
„Seinna," mælti María biðjandi um
leið og hún tók kjólinn sinn og steypti
yfir höfuð sér.
„Það tekur ekki neina stund," varð
Schrank að orði.
„Bróðir hennar var myrtur," hróp-
18 VIKAN