Vikan - 24.05.1962, Qupperneq 38

D-G-9-5-3
y 7-5-2
♦ 6
Jf, A-5-4-3
A K-10 N
y A-G-8
4 A-K-9-8 V
Jf, K-D-G-2
4 ekkert
y 9-6-4-3
4 10-7-5-3-2
Jf, 10-9-8-6
^ A-8-7-6-4-2
y K-D-10
4 D-G-4
* 7
Norður Austur
4 spaðar pass
pass pass
Suður Vestur
1 spaði dobl
pass dobl
pass
Utspil lígulás.
Bezta tækifæri liins siðferðislausa
bridgespitara, ef svo má að orði
komast, skapast við doblanir. Hann
hr.'ur nefniiega þrjár mismunandi
uobitegundir.
Hin tyrsta er hljóð, vingjarnleg
doblun, sem biður makker að segja
sinn bezta iit. Næsta er hikandi
doblunin, sem á að sýna að doblar-
inn sé ekki viss um hvaða stefnu
sé bezt að taka. Þetta dobl biður
makker um að taka ákvörðun, hvað
gera skuli, annað livart að breyta
þvi i sektardobl með passi, eða
segja sinn bezta lit. Þriðja doblunin
er há og ákveðin, hún skipar makker
að segja pass.
í spilinu að ofan opnaði suður á
einum spaða, vestur gaf vingjarnlegt
dobl og norður sagði fjóra spaða.
Þetta var passað til vesturs, sem
doblaði það hátt, að rúðurnar i
g.uggunum hristust.
Vestur spilaði út tíguiás, síðan
laufakóng og blindur átti slaginn.
Nú myndu margir spila spaðadrottn-
ingu, upp á að austur eigi K-10 í
trompi og leggi kónginn á. Hétta út-
spilið er lauf, trompað heima, spaða-
ás, tígull og trompað, lauf og tromp-
að, tígull og trompað, og lauf og
trompað.
Nú er sagnhafi búinn að hreinsa
upp báða láglitina og spilar því
næst spaða. Vestur verður að drepa
og spila hjartalitnum upp til sagn-
hafa.
Lykilspilamennskan er laufútspil-
ið úr borði í þriðja slag. Spili sagn-
hafi einhverju öðru spili, missir
hann tempó og getur ekki unnið
sjjilið.
SKIUIHGARNIR'SPREYTA Sl€
Fyrir nokkrum vikum lauk hinniBveita farandbikar keppninnar, for-
árlegu firmakeppni Bridgesambands^ kunnar fagran grip, um eins árs
íslands. Eins og flestum er kunn-
ugt er keppni þessi einmennings-
keppni og er tilgangur hennar fjár-
söfnun fyrir Bridgesambandið. Yf-
irleitt hefur hagnaði firmakeppn-
innar hverju sinni verið varið í jiað,
að styrkja íslenzka bridgesveit til
keppni á Evrópumeistaramóti, en í
ár var fénu varið í að bjóða heim
sveit enskra úrvalsspilara.
Sjigurvegari í keppninní í ár var
málningarverksmiðjan Málning þ.f.
í Kópavogi, en fyrir hana spilaði
Stefán Guðjohnsen. í öðru sæti var
Byggingafélagið Brú h.f., spilari
Hilmar Guðmundsson. Þriðja sæti
hlaut Prentsmiðjan Iiilmir h.f., en
fyrir hana spilaði Jakob Bjarnason.
Vátryggingarstofa Sigfúsar Sighvats-
sonar var í fjórða sæti, spilari
Ragnar Þorsteinsson og í fimmta
sæti var Ólafur Þorsteinsson & Co.
og spilaði forstjórinn sjálfur, Ólafur
Þorsteinsson, fyrir fyrirlækið. ÖII
þessi fyrirtæki og spilarar hljóta
verðlaun og Málning h.f. mun varð-
skeið.
Myndin er frá lokaumferð keppn-
innar. Á miðri myndinni er Stefán,
en makker hans, Guðmundur Ó.
Guðmundsson er í hvarfi. Andstæð-
ingar þeirra eru Ragnar Þorsteins-
son, sem er í þungum þönkum og
Hilmar Guðmundsson.
38 VIKAN
Myndin er af fimm efstu spilurunum í firmakeppninni. Talið frá
hægri: Stefán Guðjohnsen, Hilmar Guðmundsson, Jakob Bjarnason,
Ragnar Þorsteinsson og Ólafur Þorsteinsson.
Það er þröngt á þingi, þegar 160 manns keppa um hið eftirsótta fyrsta
sæti. Myndin er tekin úrslitakvöldið í Skátaheimilinu og má þar kenna
margan góðan bridgemann.
Þá brostu þeir svörtu ... Fr.
Niðri var restaurasjón og þangað
söfnuðust margir þorpsbúar og mik-
ið af nemendunum úr skólanum á
kvöldin. Hinn nemandinn, sem bjó
þarna, kínverskur piltur frá Hong
Kong tók miklu ástfóstri við Lar-
son og voru þeir óaðskiljanlegir.
Hann sagði okkur meðal annars
frá því, hver væri eftirlætisréttur
heldri Iíínverja. Þeir fá sér iifandi
apa, setja hann á milli fóta sér,
undir borðið, taka hnif og höggva
á hauskúpuna og éta heilann úr
honum lifandi, en þetta er ekki
nema á færi ríkra manna, hinir
verða að láta sér nægja snáka og
önnur smákvikindi. Sjálfur borðaði
hann ekki annað en rjómaís. Að
sjálfsögðu voru skiptar skoðanir um
Ijúffengi ])essa hátíðarréttar.
Þessi kínverski piltur var sá eini
af nemendunum, sem var svo fræg-
ur að koma í leigubíl í skólann.
Hann var búinn að ferðast stanz-
laust frá Hong Kong með skipum
og fhigvélum og þegar hann kom
til Múnchen var hann svo þreyttur,
að hann settist inn I leigubíl og
sagði bílstjóranum að liann ætlaði
til Bad Aibling. Hann vissi ekki liver
vegalengdin var og bílstjórinn tók
þetta gott og gilt, svo hann lét sig
hafa það að koma í leigubil þessa
sextíu og fimm kílómétra og borg-
aði hundrað mörk fyrir. Ég veit
ekki hvort hann hefur verið jafn-
þreyttur þegar hann átti að fara
að borga.
VÓLDIN liðu fljótt, því nóg
var að gera og eins og æf-
inlega þegar allra þjóða
fólk kemur saman var
mjög glatt á hjalla og menn tóku
upp á ótrúlegustu hlutum. Myrkrið
var kolsvart úti, einhvern veginn
svartara en á íslandi, og í herbergi
sínu sat Indverji og mallaði ofan
í sig indverska rétli, skraddarinn,
sem Ivramer bjó hjá var að sauma
á hann þýzkan vetrarfrakka, litla
japanska lótusblómið hjalaði við
ítalskap ástvin sinn, andi þeirra
sameinaðist í stjórnmálunum, þau
ætluðu saman til Berlínar, nokkrir
bandarískir hermenn hlógu sig
máttlausa á tíu ára gamalli striðs-
mynd, hermenn fara aldrei á annað
en stríðsmyndir, og Stewart sagði
þorpsbúum lygasögur, sjálfum sér
til mikillar ánægju.
Að síðustu sveipaði nóttin alla
húmi sínu, jafnt gula, svarta, brúna
og hvíta, því þó guð hafi skapað
mannkynið í mismunandi litum
njóta allir sömu hlunninda frá hans
hálfu. ★
Bréf að norðan
Framhald af bls, 17.
„Ilva(ð eruð þið að tala iim'!"
spurði ungi maðurinn. Ilann fékk
skýringuna. Samningamennirnir
tveir, á’ttu að fá tvö prósent af samn-
ingsupphæðinni í sinn vasa! Það
fara engar sögur af því hvernig
málinii lyktaði. En hér mun vera
að skapast hefð, svo falleg sem hún
er. Iðnrekendur eru hér álíka settir
og l'rlðsamir kaupmenn í Chicagó,
sem urðu að gjalda bófaflokkum
mánaðarlega fyrir „vernd.“ Sá, sem
ekki lætur af hendi tvö prósentin
getur átt á hætlu að missa af við-
skiptunum. Hver getur láð þeim sem
vill þó að þeir reyni að bjarga ein-
hverju ‘með þvi að hækka tilboðin
um helminginn af því, sem hinn að-
ilinn á að fá að stinga i eigin vasa.
Eða hvað finnst þér, Brandur sæll?
Með beztu kveðjum.
Björn á Norðurpól.