Vikan - 28.06.1962, Qupperneq 2

Bók vikunnax
DELTA
DÖMUBUXUR
eru viðurkenndar fyrir:
snið sem allaf situr vel,
glæsilega tízkuliti
og úrvals efni:
Ullarefni — Terelyn — Helenca
Stretcli og Phrix SBK sem er alveg
nýtt gerfiefni.
Heildsölubirgðir:
YLUR H.F.
Sími 13591.
aLjglystrtQ H f
„Ég bið yður
fyrir bréfið
til Hans ... “
Lúðvík Kristjánsson, Á SLÓÐ-
UM JÓNS SIGURÐSSONAR.
Bókaútgáfan Skuggsjá. Alþýðu-
prentsmiðjan h.f., Reykjavík 1961.
„Fjarlœgðin gerir fjöllin blá og
mennina mikla“, er — með fyllstu
virðingu fyrir höfundinum —
ekki eins rökföst spakmæli og al-
mennt er ætlað, ef marka má hina
miskunnarlausu ofnotkun þeirra og
misnotkun á undanförnum áratug-
um. Fyrri hlutinn er ekki aðeins
vefengjanlegur, lieldur heinlinis
ósannur, og því villandi, í mörg-
um tilvikum, þar eð sannir menn
verða meiri menn að sama skapi
og þeir gerast okkur nálægari
fyrir nánari kynni. Jón Sigurðs-
son er einn af þeim og Lúð-
vík Kristjánsson á miklar þakkir
skildar einmitt fyrir það að hann
hefur komið okkur í nánari og
mannlegri kynni við forsetann, en
nokkur sá annar, sem um hann hef-
ur ritað, og um leið sannað okkur
hina sönnu mikilmennsku hans.
Hann hefur, öðrum fremur, sýnt
okkur fram á að Jón e^ki að
neinu leyti blekkingar fjarlægðar-
innar — ástsæld sú og virðing, sem
hann naut af hálfu alþýðu manna
hér á landi á sinni tíð, byggðist ekki
fyrst og fremst á því að hann bjó
alla ævi í Kaupmannahöfn, ekki
frekar en frægðarljóminn, sem um-
vefur nafn hans i vitund seinni
kynslóða, stafar fyrst og fremst af
því að hann er löngu látinn. Maður
sannfærist um það við lestur þess-
arar gagnmerku bókar, að Jón for-
seti var löndum sínum beinlínis ná-
lægari fyrir búsetu sína í Höfn, og
að jafnvel andstæðingar hans virtu
hans svo mikils sem sannan mann,
að þeir hikuðu ekki við að snúa
sér til hans með beiðni um aðstoð
og hjálp, þegar mikið lá við, svo
ekki þurfti andlát hans og síðan
áratugi lil þess að þeir kynnu að
meta hann að verðleikum.
Til er franskt orðtak, sem hljóð-
ar svo, að maður geti beðið góðvin
sinn um margt — en guð sinn um
allt. Við lestur tilvitnana bókarhöf-
undar í nokkur af þeim fjölmörgu
bónarbréfum, sem forsetanum bár-
ust árlega frá löndum sínum hér
heima, fer ekki hjá því að manni
komi til hugar, að forsetinn hafi
slaðið nokkurn veginn mitt á milli
góðvinarins og guðs í vitund bréf-
ritaranna, og þó heldur nær guði,
svo nálægur var hann þeim og slilct
traust báru þeir til hans. Prestar
°8 prófastar sneru sér til hans og
báðu hann að útvega sér sjöl og
skartgripi á maddömur sínar, bóka-
grúskarar og fræðimenn báðu hann
að kaupa fyrir sig bækur, kaup-
menn leituðu til hans, þegar þá
skorti öngla og salt; Þistilfirðingar
báðu hann ekki aðeins að senda sér
timburfarm — þegar pest drap
hunda þeirra, sneru þeir sér til for-
setans og fóru þess á leit við liann,
að liann útvegaði þeim 30—5q hunda
Framhald á bls. 43.
2 VIKAN