Vikan - 09.08.1962, Blaðsíða 4

MAI
ENSKIR
w
u
R
V
A
L
S
F
R
A
K
K
A
R
• ULLARFRAKKAR
• REGNFRAKKAR
REGNFRAKKINN
ER IJR —
67% TERYLENE
33% BÓMULL
ULLARFRAKKINN
ER — '
100% ULL
REGNYARIÐ EFNI
NÍMI 1-2-3-4-5
Seðlar...
Kæri Póstur.
Hvernig í ósköpunum stendur á
því, aS það eru ekki búnir til nein-
ir fijxnn hundruS króna seðlar?
Gömlu seðlarnir eru enn í umferð,
og vissulega er mikið gagn af þeim.
Mér skilst, að fimm hundruð króna
seðlarnir hafi ekki verið framleidd-
ir áfram, af því að ekki var talin
þörf fyrir þá, en reynslan sýnir nú
annað. Það er oft óþægilegt að þurfa
að skipta þúsund króna seðlunum
nýju, og þess vegna finnst mér sjálf-
sagt að láta búa til fimm hundruð
króna seðla. Það er allt of mikið
stökk frá hundrað króna seðlum upp
i þúsund króna seðla.
Með fyrirfram þökk fyrir birting-
una.
DavfS.
Hljóðvillt sölubörn ...
Kæri Póstur.
Vikan hefur á sinum snærum
fjölda barna, sem fara með blaðið út
um bæinn og selja það ýmist á götum
úli eða i húsum. Nú vil ég benda ykk-
ur á eitt; þið ættuð að kenna þess-
um blessuðum börnum að bera rétt
fram nafn blaðsins. í þessu eina
orði, VIKAN, geta þau komið bæði
lyrir flámælgi og linmælgi, svo að
hreinasta raun er að hlusta á það.
Mjög fá þeirra bera fram með k-
hljóði. Hjá flestum verður það G
(Vigan). En sum breyta I í E eða
eitlhvert millihljóð þar á milli, svo
að úr verður VEGÁN eða VIEGAN.
Er ekki liægt að kenna þeim að
bera þétta rétt fram, um leið og
þau fá biaðið afhent?
Guðgeir í Tryggingunum.
-----— Það virðist vera ein-
hver hefð, að sölubörn tali örg-
ustu mállýzkur, flámálgar, hljóð-
villtar og afmyndaðar. „Vik-
an“ er dálítið óheppilegt nafn
fyrir þennan fjára, þar eð það
gefur tilefni til ýmissa kenja-
hljóða, eins og þú bendir á. En
hvað má þá aumingja Vísir
segja? Á götum úti heitir hann
aldrei annað en VÍ-EE-SER!
Við tökum samt tilmæli þín til
athugunar og lofum að gera okk-
ar bezta til að uppræta þessa
sölubarnamállýzku.
Éta . . .
Mikið hroðalega geta íslendingar
annars verið ósmekklegir. Hvers
vegna í ósköpunum þurfa menn endi-
lega að brúka sögnina að éta i tíma
og ótíma? Ertu búinn að éta? Hvar
éturðu? Það er víst bezt að fara að
éta. Má ég bjóða þér að éta með mér
í dag? Éturðu ekki það bezta af
fiskinum?------_ Svo bætist sunn-
lenzkan ofan á og úr verður éda eða
éða. Hvers vegna getur fólkið ekki
látið sér nægja að borða eða snæða
og látið blessaðar skepnurnar um að
éta?
Það var einhver að tala um það
um daginn, að ómögulegt væri að
segja: „Haldið þér kjafti, helvítið
yðar“, vegna þess, að í slíkum óvirð-
ingarsetningum ættu þéringar alls
ekki við. Við getum á sama hátt fund-
ið út, að það er óvirðulegra að brúka
sögnina að éta en sagnirnar að
borða eða snæða. Engum dytti i hug
að segja, „snæðið.þér skít, helvítið
yðar“, eða „borðið þér skít“, lield-
ur „éttu skít, helvítið þitt“.
Mathákur.
-------Svo mörg voru þau orð
og ekki öll óvitlaus. Rétt er þó að
benda þér á, að það á ekki að nota
sögnina að BRÚKA, heldur á að
brúka sögnina að NOTA!
Tjásulegar...
Kæra Vika.
Mig langar til að skrifa þér út af
dálitlu, sem mér finnst svolítið ein-
kennilegt. Það er það, að flestar þær
hárgreiðslukonur, sem ég hef kom-
izt í tæri við, hafa verið svo tjásu-
legar um hárið, að mesta skömm er
af. Maður skyldi þó halda, að þær
gætu gefið sér smátíma til að dytta
að hárinu hver á annarri. Svo er
mér sagt, að margir rakarar í
Ileykjavík séu ekkert betri, þeir séu
alltaf eins og úfnir hundar um hár-
ið óg láti ekki klippa sig nema endr-
um og eins.
Viltu nú benda þessu hárgreiðslu-
fólki á það, Vika min, að það er
ekkert uppbfgandi fyrir viðskipta-
vinina að koina að sjálfum sérfræð-
ingunum með allt hárið I mestu
óreiðu. Maður býst ósjálfrátt við, að
þetta fólk geti gert betur.
Lóa Kalla.
Ódaunninn enn . . .
Kæri Póstur.
Mig langar til að skrifa þér smá-
pistil út al' bréfi, sem birtist í dálk-
um þínum fyrir nokkru. Ég fór
nefnilega að glugga i Lögreglusam-
jiykkt Reykjavíkur, og urðu niður-
stöður mínar þessar:
Tólfti kafli samþykktarinnar fjall-
ar um almennt hreinlæti og þrifn-
að o.s.frv., eins og segir í kaflafyr-
irsögninni. í þeirn kafla er litil grein,
sem mig langar að benda borgaryf-
irvöldunum á. Greinin er nr. 90 og
er úkaflega stutt og skorinorð. Hún
er á þessa leið: Á tún, sem liggja að
almannafæri, má ekki bera nokkurn
þann áburð, sem megnan óþef legg-
ur af.
Eftir lestur þessarar greinar hlýt-
ur maður að sannfærast um, að borg-
aryfirvöidin séu gjörsneydd allri
þefskynjan, því að vart er við því
að búast, að borgin reki vísvitandi
stofnun, sem eys þessari andskotans
skarna-pest yfir borgarbúa. Það
hlýtur að vera einstök list að fram-
leiða annan eins dómadags óþef.
Fýlan frá verksmiðjunni á Kletti,
sem kvartað hefur verið yfir í mörg
ár, er eins og hreinasta ilmvatnsang-
an í samanburði við þennan óþverra.
Ef ekki er hægt að gera þessa ælu-
pestaróþverralramleiðslu lyktar-
lausa, finnst mér, að við útsvars-
greiðendur eigum heimtingu á, að
henni sé þegar í stað hætt.
Það er verstur andskotinn, að ekki
skuli vera sæmilega stór grasblett-
ur fyrir utan borgarstjórnarskrif-
4 VIKAN