Vikan - 09.08.1962, Blaðsíða 9

Freyðandi sjórinn fossar um leiðsl-
urnar, þegar tankarnir eru hreins-
aðir.
kominn á smuroliutunnur, sem síð-
an væri raðað i einfalda röð, myndi
lengjan ná langleiðina milli
Reykjavikur og Hellu á Rangár-
völlum.
— Hvað tekur langan tima að
lesta öll þessi ósköp?
— Lestun úti tekur venjulega um
einn sólarliring. í Aruba komumst
við einu sinni niður í 11 klukku-
stundir og tókum þó 5 tegundir um
borð. Þetta þótti skjót lestun úti
þar, og fengum við vinsamleg um-
mæli fyrir ágætt skipulag móttöku
um borð.
— En aðstæðurnar við afferm-
ingu hérna heima?
— Þær eru alls ekki nógu góð-
ar. Ilér er sltipið aldrei i öruggu
lægi. Að vetri til getur hann allt-
af rokið snögglega upp og þá þarf
að fara frá baujum og út á flóa.
•—- Hefur þá eitthvað komið fyr-
ir hér?
— Já, við höfum orðið fyrir smá
óhöppum, dregið til
leiðslur, sökkt baujum og tekið
niðri í Hafnarfirði, en ekkert stór-
vægilegt hefur skeð.
— Hvað þarf að gera til úr-
bóta?
— Hér þyrfti sem fyrst að koma
fullkomin olíuhöfn fyrir 30.000
tonna skip, t.d. innan til í Viðey.
Þar gæti verið birgðastöð fyrir öll
olíufélöítin með botnleiðslum í
land og dreifingu í Laugarnesi. Svo
þurfum við að eignast fleiri tank-
baujur ogitíiskip, þannig að við getum annað
þörfum okkar sjálfra, en ekki meira.
— Hvers vegna ekki meira?
— Mér lízt ekki á, að íslenzkir
farmenn sigli á erlendum markaði
fyrir erlenda aðila. Það er of ó-
likt okkar farmennsku hingað til.
Ef ég ætti þess ekki kost að koma
heim öðru hvoru, myndi ég hætta á
sjónum og fá mér lieldur vinnu við
að bera út VIKUNA.
— Svo við vikjum nú að öðru,
Sverrir. Hvernig gengur líl'ið fyrir
sig um borð, hvað gera menn sér
tii dægrastyttingar?
Flestir byrja venjulega á ]>vi
að lesa mánaðarupplag af dagblöð-
ununi fyrstu dagana á útleið, og
svo tekur önnur lesning við, þegar
blöðin liafa verið lesin upp til agna.
Einnig hlusta menn mikið á útvarp
einkum síðustu ívo dagana á heim-
leið, en þá fyrst náum við í „Útvarp
Reykjavik". Þá er bókstaflega
lilustað á allt, einnig tilkynningar.
— Og hvernig líkar mönnum
dagskráin?
— Dagskráin í heild.er yfirleitt
góð, eittbvað fyrir alla, en þó full-
mikið af dægurlagagutli. Samt er ég
ekkert fnnaíískur og sætti mig full-
komlegj við l)að, að þeir sem
gaman bafa af sliku, fái sinn
skamml. En tónlistina þarf að
flokka betur. Lágmarkið er: Klass-
ísk músik i einn til tvo klukku-
tima á dag, og þá á ég við klass-
íska músik, en ekki einhver annar-
leg draugabljóð samin af andlaus-
um formúluskrifurum, sem þykjast
vera prófessíónal kompónistar.
Það er slæmt, að ekki skuli lieyr-
ast lengra í „Útvarp Reykjavík“
en tvcggja daga siglingaleið suður
á bóginn, og kemur það illa heim
við uppgefinn styrkleika stöðvar-
innar. Notagildið fer einnig tölu-
vert eftir þvi hver er hinum megin,
við hljóðnemann. Það er því miður
Framhald á bls. 39.
svo gífurlegt, að það leysir úr læð-
ingi orku, sem jafngildir fullum
afköstum Sogsvirkjananna i 7 sek-
úndur, og það er sannarlega meira
en nóg til þess að kveikja í benz-
íni. Ef farmurinn brynni allur í
þokkabót, myndi sú hitaorka, sem
þá leystist úr læðingi, nægja til
þess að leysa Sogsvirkjanirnar af
hólmi í tæpa fjóra mánuði.
— Og hvað er það stór farmur?
— Sextánþúsund og þrjúhundr-
uð tonn. Ef sá farmur væri allur
við vinnu sína.
Örn Ingólfsson
Jól um borð í Hamrafelli.
VIKAN 9