Vikan - 09.08.1962, Blaðsíða 7

Brýtur á bátadekki. Hamrafell á siglingu.
Á síðustu áratugum hafa Islendingar haslaS sér völl
á vettvangi iðandi athafnalífs umheimsins. Okkur hef-
ur vaxið fiskur um hrygg, og gætir nú atbeina okkar
jafnvel á erlendum vettvangi. Fyrrum sigldu vikingar
af norrænu bergi brotnir utan af Islandi. Nú sigla
íslenzkir farmenn um öll hcimsins höf og fara með
friði.
Stærsta fleyið í kaupskipaflota okkar er olíuskipið
Hamrafell, sem Samband islenzkra samvinnufélaga
keypti frá Noregi fyrir sex árum. Við iögðum leið okk-
ar fyrir skömmu um borð i hið 167 metra lang^a haf-
skip og hittum skipstjórann, Sverri Þór, i þvi augna-
miði að fræðast um lífið um borð. ViS stigum um
borð eftir nokkur hunxh’uð metra volk yfir „úfinn sjó“,
en skipið lá við stjóra úti á Skerjafirði. Skipstjóri sat
við vinnu sína — var að skrifa pöntun fyrir 9 tonn-
um af málningu, sem síðan á að smyrja á skipið hátt
og lágt á næstu tólf mánuðum. -— En friðurinn er úti,
þar sem blaðamenn eru annars vegar, og tókum við
Sverri tali.
— Hvað er hæft í þeim orðrómi, Sverrir, a.ð sjó-
menn vilji síður sigla á tankskipum en öðrum?
— Það er sennilega orðum aukið. Við erum að vísu
aðeins þrír eftir af hinni upprunalegu áhöfn, se.m tók
við skipinu, en það tel ég fullvíst, að enginn okkar
þriggja myndi kjósa að skipta um skip og fara á ann-
að minna, að fenginni sex ára reynslu hér. Eða myndi
nokkur Cloudmaster-flugmaður óska þess að komast aft-
ur á Catalina-vél? Ilitt er svo ofur eðlilegt, að sunium
hinna yngri, sem ef til vill eru haldnir einhverri æv-
intýraþrá, finnist lifið á tankskipum helzt til tilbreyt-
ingalaust. — En Hamrafellið er gott skip að vera á.
íbúðir allar eru rýmri en á minni skipum, og að sjálf-
sögðu hafa allir sitt eigið lierbergi. Veltings og tafa
Framhald á næstu síðu.
MEÐ
FJÖGURRA
MANAÐA
SOGSFOSSA
ORKU
UM BORÐ
Vikan fer um borð í stærsta skipið í flota íslendinga, olíuskipið
Hamrafell, sem í hverri ferð flytur eldsneyti til landsins, er nægja
myndi til þess að leysa allar raforkustöðvarnar við Sogið af hólmi
í ársþriðjung.
Rætt er við Sverri Þór, sem verið hefur skipstjóri á skipinu frá
því það komst í eigu íslendinga, um lífið um borð á hinni löngu
siglingaleið til fjarlægra hafna við botn Svartahafs eða að strönd-
um Suður-Ameríku.
Ungur skipverji segir frá ævintýralegri landgöngu í Batum og
hvernig áhöfnin eyðir frístundum sínum um borð.
vikan 7