Vikan - 16.08.1962, Síða 8

rsins, og þess ve;
íslendingar hafa mjög gumað af því á síðari
árum, hve fjölbreytt og gróskumikið skemmtana-
líf landsmanna sé orðið. Máli sínu til sönnunar
hafa menn verið reiðubúnir að telja upp firnin
öll af hinum glæsilegustu og vistlegustu skemmti-
og samkomuhúsum, þar sem hvers kyns lysti-
semdir eru á boðstólum, ungum og öldnum til
reiðu. Það er líka dagsanna, að hér á landi og
þá einkum í Reykjavik er æði margra kosta völ
í þessum efnum, ekki skortir hér á dansgólfin
eða vínbarina, ekki skortir heldur fjöruga dans-
músik eða dýrar veigar. Og allt er þetta gott
og blessað svo framarlega sem það helzt innan
hæfilegra takmarka og síður en svo ástæða til
að amast við því, að fólk skemmti sér á stundum,
á heilbrigðan og hófsaman hátt.
En skyldu það nú vera ailir, sem hafa tök á
því að koma saman á slíkum stöðum og skemmta
sér í góðra vina hópi? Skyldi öllum borgurum
hins islenzka þjóðfélags vera gert jafnhátt und-
ir höfði í skemmtanalífinu?
Við slíkum og þvílíkum spurningum er hætt
við, að mönnum vefjist tunga um tönn. Því fer
nefnilega mjög fjarri, að hægt sé að svara hér
játandi. Sannleikurinn er sem sé sá, að stór-
um hluta okkar mannfáu jíjóðar er gjörsamlega
úthýst frá sölum dans- og skemmtanahalds. Fá
eða engin samkomuhús standa þessu fólki opin
og ef spurt er, hvað sé þvi til fyrirstöðu, þá er
jjví gjarnan svarað, að þar sé æsku um að kenna.
Skv. upplýsinguin frá lögreglu og barnavernd-
arnefnd sem og samkvæmt skýlausum ákvæðum
19. greinar Lögreglusamjiykktar Reykjavíkur,
mega unglingar, 10 ára og eldri, fara inn á al-
menna dansstaði, livort sem þar er vínveitinga-
leyfi eða ekki. Ilins vegar má hvergi veita fólki
innan 21 árs vín skv. 16. gr. áfengislaga. Sú ráð-
stöfun ýmissa skemmtistaða, að meina ungling-
um, undir 21 árs aldri, aðgang, er því tekin
upp al' skemmtistöðunum sjálfum ýmissa orsaka
vegna. Almennustu ástæðurnar eru, eftir því
sem lilað.ið héfur komizt að hjá forsvarsmönn-
um samkomuhúsanna, eink'um tvær. í fyrsta iagi
ingahússins Röðuls.
Svo sem ljóst má vera af þessari stuttu upp-
talningu, hafa flestir hinir helztu skemmtistað-
ir sett æði ströng aldurstakmörk á dansleiki sína.
Það verða því ekki ýkjamörg hús, — nánar til-
tekið aðeins eitt eða tvö, Þórskaffi og Rreið-
firðingabúð, — sem heita megi fullnægjandi,
hvað aðbúnað snertir, — er veita unglingum á
aldrinum 16—21 árs inngöngu. Og auðvitað verð-
ur afleiðingin sú, að fólk á þessum aldri reynir
að villa á sér heimildir eða beita alls kyns
óæskilegum brögðum og brellum til að verða
sér úti um ánægjulega kvöldstund.
Margir munu í fljótu bragði, að lítt athuguðu
máli, hugsa scm svo, að við þessu sé í rauninni
fátt eitt að segja. Og satt er það, að vist er á-
kjósanlegt að halda æskunni frá vini og hvers
konar skaðsemdum svo lengi sem kostur er, en
hentugasta leiðin til slíks er alls ekki sú, að
koma á bönnum og höftum og hola unga fólk-
inu niður á leiðinlega og miður heppiiega staði,
eins og nú er óspart reynt.
Þeim vísu mönnum, sem mest hafa þótzt bera
þessi mál fyrir brjósti, hefur gjörsamlega Iáðst
að gera nokkra heiðarlega tilraun til að létta
ófremdarástandinu. Að vísu hafa fáein sam-
komuhús gert tilraun til að veita fólki á áður-
nefndu aldursskeiði tækifæri til að koma sam-
an og skemmta sér við fullnægjandi aðstæður,
en við'eiini þeirra hefur nánast kafnað í fæð-
ingunni, eitt af öðru hafa þau hætt þessari starf-
semi sinni sökum þess, að þvi er forsvarsmenn
þeirra segja, að slík starfsemi hefur lircint og
beint ekki borgað sig. Og nú er svo málum kom-
ið, að aðeins eitt eða tvö sæmiiega þokkaleg
samkomuhús í allri Reykjavík kæra sig' um gesti
innan giftingaraldurs!
Það kann að vera rétt, að það borgi sig stór-
um betur að veita fuilorðnu fólki, sem hefur
aldur til að drekka sig fullt, dýrar veigar undir
dunandi dansmúsik. Það kann vel að vera, að
slíkt fólk eigi gildari sjóð en unglingsvesaiing-
arnir, sem velflestir híma í skólum mestan
er taiið, að eftir að fólk innan 21 ars er komið
1 hóp gestanna, sé ómögulegt að koma i veg
fyrir, að það útvegi sér áfengi. í öðru lagi telja
ráðamennirnir, að unglingarnir fæli hina eldri
viðskiptavini frá.
Lesendum til fróðleiks skal hér skýrt frá þeim
aldurstakmörkunum, sem nokkur helztu sam-
komuhús borgarinnar hafa tekið upp af sjálfs-
dáðum. Upplýsingar þessar eru fengnar beint frá
viðkomandi stöðum og eru þvi alls kostar á-
reiðanlegar. Yeitingahúsin Lídó, Glaumbær og
Klúbburinn taka ekki við gestum yngri en 21
árs. Hótel Borg hleypir karlmönnum yngri en
21 árs og konum yngri en 18 ára helzt ekki inn
á dansleiki. Loks má geta þess, að fólk, yngra
en 18 ára, fær ekki aðgang að dansleikjum veit-
li uta
laða til sín þess konar gesti. Og það kann einn-
ig að vera satt, að ölsala sé ekki einhlít til pen-
ingaöflunar, heldur þurfi þar annað og meira
að koma til.
Sumir munu sennilega telja, að hér sé full
mikið sagt og segja sem svo, að vist hafi hér
verið æði mikið gert til að koma til móts við
æskuna og verða við kröfum hennar. Og menn
munu vitna til starfsemi Æskulýðsráðs og dans-
leikja, sem haldnir eru á vegum bindindismanna
og annarra slíkra leiðtoga. Og maður skyldi nú
halda, að allt væri i stakasta lagi. Sú mun þó
hreint ekki raunin, eins og allir vita, sem
eitthvað þekkja til þeirra mála. Fyrrnefnd
skemmtistarfsemi er ágæt, svo langt, sem hún
skammt, _ er með öðrum orðum alls kostar o-
fullnægjandi. Dansleikir á vegum Æskulýðsráðs
og góðtemplara eru nefnilega haldnir við afar
lélegar aðstæður, — í húsnæði, sem hinir eldri
mundu tæplega láta sér nægja til sinna skemmt-
ana og venjulega með svo leiðinlegum skemmti-
kröftum og hraklegum hljóðfæraslætti, að ekki
eitt einasta samkomuhús hinna eldri þyrði að
bjóða gestum sínum upp á slíkt. Auk þess vill
við brenna, að slíkar samkomur séu hálfþving-
aðar, þar sem andi tóm'stundaráðunauta og
bindindisprédikara af hvimleiðara tagi svífur
þar yfir vötnum.
Unga fólkið ann frjálsræðinu. Bönd og
liöft eru því mikill þyrnir í augum, ef þau eru
nær, en hængurinn er bara sá, að hiin nær afar
ÚTLAGAR-----------
Að leikslokum á Hellu. [> |
ÍJau hittast í sjoppunni til þess að ráðgera hvert
*igi að halda: Hlégarður, Hvoll eða Hella?
Hálfsterkir,
krapinu.
en halda
þó að þeir séu karlar
g VIKAN