Vikan - 29.11.1962, Síða 13

Taktu nál og enda, lokaðu
augunum og reyndu síðan að
þræða nálina! Gjörsamlega úti-
lokað! segirðu sjálfsagt ... En í
eitt skipti af hverjum þúsund
getur það heppnazt!
Reyndu svo annað, sem er enn
þá erfiðara. Settu bindi fyrir
augun, haltu síðan bók í lestrar-
hæð og reyndu að lesa!
Að sjálfsögðu geturðu það
ekki, enda er uppástungan út í
hött!
Ég var sömu skoðunar, þangað
til fyrir nokkrum mánuðum síð-
an. Þá heyrði ég sagt frá gömlum
búddha-munki á afskekktum
stað í Thailandi, sem hafði gert
þá merkilegu uppgötvun, að
kleift væri að sjá án augna. —
Og raunin er reyndar sú, að
menn geta séð gegnum kinn-
arnar.
DÁLEIÐSLA.
Geta menn lsért áð sjá með a'ö-
stoð þessarar aðferðar? gehur þetta
orðið almenn aðferð til að lækna
blindu?
Dr. Khun Vichit Sukhakarn, sem
stjórnar rannsóknunum í Bangkok,
segir, að aðferðin sé takmörkunum
háð. Reynslan sýnir, að hægt er
að ná mjög góðum árangri, ef sjúkl-
ingurinn er ungur, næmur fyrir dá-
leiðslu og fús til samvinnio. Fyrstu
tilraunirnar, sem framkvæmdar
voru á rannsóknarstofu dr. Sukhak-
arns, voru gerðar á barni með eðli-
lega sjón, en með bundið fyrir
augun.
Fyrir ári síðan kom 20 ára gamall
piltur á rannsóknarstofuna. Hann
hafði verið algjörlega blindiar um
7 ára skeið.
Þetta var fyrsta raunverulega til-
raunin, og árangurinn kom öllum
á óvart.
Pilturinn var dáleid'dur tvisvar
á dag í 6 vikur. Eftir þann tíma
ákaflegá tiiíinningariænit, bæði fyr-
ir snertingu og ljósi. Hinn sterki
ljósgeisli frá vasaljósinu, sem haldið
var upp að kinninni, olli honum ó-
þægindum og að lokum þoldi hann
ljósið alls ekki. Eftir 7 vikur gat
hann „séð“ óljósa skugga undir
dáhrifum.
Svo skeði það allt í einu •— hálf-
um mánuði síðar — að hann sá
greinilega gegnum vinstri kinnina,
þótt hann væri glaðvakandi og ekki
undri neinum áhrifum dáleiðslu.
Pilturinn varð gripinn svo miklum
hugaræsingi, að hann svaf ekkert
næstu tvær nætur.
Næst var sjónin orðin svo skörp,
að hann gat hæglega þrætt nál. Þó
varð hann að halda nálinni þétt
upp við kinnina.
Þessu næst reyndu læknarnir
hverja tilraunina á fætur annarri
til þess að fullvissa sig um, að pilt-
urinn væri í raun og veru farinn
að sjá.
Þeir slökktu öll Ijósin í her-
berginu, og pilturinn æpti upp
yfir sig, að hann sæi ekki neitt.
„MYRKUR-TILRAUNIN“.
Sjónin varð einnig veik, þegar
þeir blésu vindlingareyk að and-
litinu eða ruðu á það púðri eða
kremi.
Við ákjósanlegar aðstæður
varð sjón piltsins stöðugt betri
og betri. Brátt sá hann alla liti
greinilega, og þá gerðu lækn-
arnir enn eina tilraun, sem mikla
athygli vakti. Þeir settu upp
töflu með lituðum pappírsræm-
um fyrir framan piltinn, og létu
hann síðan fá aðrar pappírs-
ræmur í sömu litum, sem hann
raðaði nákvæmlega rétt eftir
mynztrinu á töflunni.
Að lokum sá hann orðið svo
vel á þennan furðulega hátt, að
Framhald á bls. 47.
Drengurinn til hægri er steinblindur á báðum augum, en eigi að síð-
ur getnr hann lýst lcjól stúlkunnar.
Læknir einn í Bangkok frétti
af hreinni tilviljun um kenningu
munksins, og nú hefur hópur
reyndra vísindamanna reynt
sanngildi hennar, rannsakað
hana og sannað.
Vísindamennirnir hafa ekki
einungis kennt börnum að þræða
nálar og lesa með bundið fyrir
augun; þeir hafa einnig kennt
gjörsamlega blindum börnum að
gera slíkt hið sama.
í öllum tilfellunum var um að
ræða að „sjá“ gegnum húð kinn-
anna.
Meðferðin byggðist einkum á
dáleiðslu. Munkurinn lét aftur á
móti sína sjúklinga biðjast fyrir
eða sökkva sér niður í djúpa
hugsun tímunum saman í stað-
inn.
Þessi sjón á ekkert skylt við
ofsjónir, heldur er hægt að skýra
hana á vísindalegan hátt.
Kraftur bænarinnar var vís-
indamönnunum vel kunnur og
hann notuðu þeir því til þess
að laða fram sem mesta einbeit-
ingu hugans hjá sjúklingunum.
En árangursríkast var þó að dá-
leiða þá. í dááhrifunum voru
sjúklingarnir síðan hvattir til að
reyna að sjá gegnum kinnarnar.
Oft þurfti margra vikna þjálf-
un, en smátt og smátt fundu
sjúklingarnir, að kinnarnar urðu
móttækilegri. Nú hafði sterkt
ljós áhrif á þá eins og augu hinna
sjáandi. Síðan greindu þeir daufa
birtu, og að lokum gátu þeir
„séð“ svo greinilega, að þeir gátu
talið fingur, sem haldið var uppi
fyrir framan andlit þeirra.
í fyrstu var „sjónin“ aðeins
í svörtu og hvítu, en síðar gátu
sjúklingarnir einnig greint á
milli lita.
Læknisfræðilega skýringin á
þessu furðufyrirbrigði er sú, að
greinar frá sjóntaugunum liggja
í gegnum húð kinnanna. Gegn-
um þessa taugaþræði er hægt
að taka á móti „myndum“, sem
síðan eru sendar um augun til
heilans.
ÞAÐ VIRÐIST VERA
ÓTRÚLEGT,
AÐ HÆGT SÉ AÐ SJÁ
í GEGNUM
KINNARNAR.
EN VÍSINDAMENN
í ASÍU STAÐHÆFA,
AÐ ÞAÐ SÉ MÖGU-
LEGT.
ÞEIR HALDA ÞVÍ
FRAM, AÐ í
KINNUNUM SÉU
VISSAR SJÓNTAUGAR,
SEM HÆGT SÉ AÐ
ÞJÁLFA.
HÉR SEGIR FRÁ
DRENG, SEM HAFÐI
BLIND AUGU,
EN SÁ SVO VEL
GEGNUM
KINNARNAR,
AÐ HANN FÓR í
KVIKMYNDAHÚS SÉR
TIL ÁNÆGJU.
varð hann var við sterka birtu í
herberginu. Andlitshörundið varð
Hann hefur verið blindur í sjö
ár, en sér svo vel með kinnunum,
að hann getur þrætt nál.
Þessi horfir á myndirnar á töfl-
unni með vinstri kinninni og
lýsir þeim fyrir viðstöddum.