Vikan - 20.12.1962, Síða 14

ÞEIR BEZTU
EFTIR DON VERNER
Á heimsmarkaðnum mun nú um allt að því 250 ólíka
bíla að velja. Sá, sem er í þeim ánægjulega vanda
staddur að verða sér úti um nýjan fararskjóta, getur
því kosið um ljónfjörugan hjólagæðing, sem ekki læt-
ur sig muna um 170 mílur á klst., eða lítinn og þægi-
legan töltara, sem virðist beinlínis í bindindi á
benzín.
Sérhver gerð af bíl á sér hóp tryggra aðdáenda
meðal bíleigenda. Ég geri ráð fyrir að það sé ekki
svo mjög orðum aukið, að menn séu oft og tíðum
ekki síður fastheldnir við þá bílgerð, sem þeir hafa
tekið tryggð við, en konur sem þeir unna eða afstöðu,
sem þeir hafa tekið í stjórnmálum. Og annað er svip-
að varðandi aðdáun á bílum og ást á konum — hún
gerir menn iðulega blinda, óhagsýna og leiðir þá
afvega.
Það er augljóst mál, að sumir bílar eru í sérflokki
og aðrir, sem ekki skera sig úr fjöldanum að heitið
geti. Ég hef ekið þeim, reynt þá og skilgreint þá
alla að meira eða minna leyti. Það hefur verið mitt
aðalstarf sem ritstjóra og rithöfundar á því sviði í
meir en áratug. Ég veit hvaða bílar eru beztir eins
og stendur, og skal nú getið nokkuð þeirra tíu, sem
ég hef sétt þar efsta á blað.
Mér finnst þó hlýða að gera fyrst nokkra grein
fyrir því hvað ég á við með einkuninni „beztir“.
Hraðinn einn, ökuhæfnin, ytra útlitið, sparneytnin
eða þægindin eingöngu, nægja ekki til þeirrar ein-
kunnar. Mat hvers okkar um sig á þessum kostum
er næsta mismunandi og einstaklingsbundið. Ég tel
að bezti bíllinn verði að skara svo framúr, burtséð
Höfundur þessarar greinar
hefur prófað bíla og skrifað
um bíla í tæknileg tímarit í
Bandaríkjunum í langan tíma.
Hér segir hann umbúðalaust
álit sitt, að fenginni reynslu.
Sjálfsagt eru ekki allar sam-
mála honum, en engu síður
hefur hann margt athyglis-
vert fram að færa.
9
■
frá því við hvað gerð hans er miðuð,
að hann tákni hámarkið. Að hann sé
bezti bíllinn hvort heldur séreigin-
leikar hans eru fólgnir í ökuhraða eða
lipurð í umferðinni.
Þá vil ég og lýsa nokkrum megin-
reglum, áður en ég hverf að þessum
bílalistum mínum.
Ég sleppi öllum eldri gerðum. „Sí-
gildir“ bílar eru eftirsóknarverðir fyr-
ir safnara, en vandræðagripir á vegum.
Ég ræði því eingöngu um bíla af ár-
gerð 1962.
Þá verður bíllinn og að vera fram-
leiddur til sölu á almennum markaði
og miðaður við þarfir venjulegra bíl-
notenda, eigi hann að koma til greina
við þessa einkunnargjöf. Þótt ég dáist
að þessum glæsilegu og fullkomnu,
hraðskreiðu ökutækjum, útiloka ég
þau í þessu sambandi, þar sem fram-
leiðslan á þeim er mjög takmörkuð,
og í rauninni um handsmíð að ræða.
Ég fer ekki út í það nákvæmnisat-
riði að miða einkun við einhverja eina
gerð af mörgum, sem bera sameigin-
legt heiti og merki, þar sem ég tel
að hún hljóti að ná til allra gerða af
þeirri tegund. Svo vill til, að fyrir
bragðið kemst einn ágætur bandarísk-
ur bíll ekki í þetta úrval, þar sem
meðalstór bíll, sem ekki getur heldur
talizt nema í meðallagi, er honum sam-
nefndur og sammerktur.
Og þá eru það tíu beztu bílarnir.
Þetta eru ekki alfullkomnir bílar —
þeir fyrirfinnast ekki — en ég tel þá
úrval þeirra, sem nú eru framleiddir.
JAGÚAR,
Þótt ekki sé um neitt sérstakt heið-
urssæti á þessum lista mínum að ræða,
mundi ég, ef ég ætti að dæma einhvern
einn bíl beztan í heimi, tilnefna Jagú-
14 VIKAN