Vikan - 21.02.1963, Qupperneq 26

Liósm. Kristján Magnússon.
Nemendur úr Leikskóla Leik-
félags Reykjavíkur sátu fyrir
á myndunum.
Þannig óyrja kynni fiölmargra ungra manna og
kvenna: A) Hann tekur eftir henni viS borS
á skemmtistað og gefur henni gætur svo að hún
taki eftir ]>ví. síðan hýður hann henni upp.
ERTU AÐ LEITA
AÐ KONU? III.
B) Nú fer það svolítið eftir atvikum, hvað sambandið verður ynnilegt fljótt.
Kannski kemur vangadansinn ekki fyrr en í þriðju syrpu. Eftir það kemur
hún að borðinu til hans.
Höfundur þessa greinaflokks
hefur þegar tekið fyrir,
hvert bezt sé að fara
til þess að komast í kynni við
stúlkur. Einnig hefur hann
flokkað íslenzkt kven-
fólk í 20 flokka og lýst ein-
kennum þeirra. Hér
tekur hann fyrir samneyti
ungra karla og
kvenna eftir að kynni hafa
tekizt, vandamál
víns og léttúðar og margt
fleira.
ÞaS er óskemmtileg staðreynd, að við íslendingar eruin yfirleitt
fremur ókurteis þjóð. Það virðist oft eins og fólk telji það fínt að
hafa að engu kurteisi og liáttprýði, sem eru þó eitt af því sem mest
má prýða fólk, sem kann það. Það er sagt að kurteisi kosti 'ekki
peninga og það er vissulega rétt. Það, sein margir ekki atliuga er
það, að ókurteisi getur kostað peninga.
í þessari grein mun verða rætt um hvernig karlmenn eiga að
konia fram við stúlkur. Það er oft sorglegt að sjá hvað menn eru
klauíalegir og tillitslausir við stúlkur og það jafnvel þó að þeir séu
að reyna að koma sér vel við þær. Hér mun fyrst og fremst rætt
um livernig ógiftir menn eiga að koma fram við stúlkur, þó að ekki
skipti minna máli að vera kurteis í hjónabandinu. Má reikna með
að ungar stúlkur geti eitthvað af þessu lært líka.
Staða kvenfólksins i þjóðfélaginu liefur breytzt mikið að undan
förnu. Kvenfólkið liefur stöðugt fengið meiri réttindi og hefur nú
orðið fullt jafnrétti á svo að segja öllum sviðúm. Það gleymist
venjuiega að það hafði áður ýmis forréttindi og yfirleitt man kven-
fólkið ekki eftir þeim, fyrr en þau byrja að hverfa, með auknu
jafnrétti. Það er min skoðun að kvenfólkið eigi að njóta sem mests
réttar, en það er einnig skoðun mín að kvenfólkið noti hann ekki
rétt. Það hcfur mikla tilhneigingu til að reyna að keppa við karl-
mennina á sem flestum sviðum, i stað þess að halda sig á sínum
sviðum. Ef það gerði það, myndi það vafalaust verða liamingju-
samara en það er og skilnaðir færri. Það er varla von að karl-
menn geti verið mjög elskulegir við manneskju, sem er með öllum
ráðum að reyna að slá hann út á sviði atvinnu og viðskiptalífsins.
2g — VIKAN 8. tbl.