Vikan - 21.02.1963, Side 27

C) Hann er að sjálfsögðu mikill kavaler og öýðst til að aka henni heim. í aftur-
sæti leigubílsíns (mis)notar hann aðstöjðMi iúxa og þar U5»p*.hefst mikið „kelirí44.
Sennilega verður fyrsti kossinn þar.
D) Nú er komið að útidyrunum hjá dömunni og þá verður ef til vill gert út um
það, hvort þau eigi að hittast á Xítorgun. Ef herrann ber einhverja virðingu fyrir
dömunni. þá fer hann ekki fram á að koma inn með henni, svona i fyrsta sinn.
IvvenfólkiS á ekki heima nema óvíða á sömu sviðum cg karlma'ð-
urinn. Hvers vegna annars þessa ólíku líkamsbyggingu? I>að er
einnig staðreynd, sem læknar geta borið um, að heili úr karli
og konu eru mjög ólikir, enda starfa þeir vissulega ólíkt. Þrátt
fyrir þessa leiðu þróun siðustu áratuga eru sumir okkar karl-
mannanna að reyna að vera herralegir og kurteisir við blessað
kvenfólkið. Gallinn er þó sá að margt af því er orðið svo vant
dónaskapnum, að það kann ekki að taka þvi, þegar menn eru
kurteisir. En livað sem því líður eru liér nokkur ráð.
Við skulum snúa okkur fyrst að skemmtanalífinu. Það er að
þvi leyti ólikt hér og víða annars staðar, að það tiðkast ekki
mikið að menn bjóði stúlkum út, nema að eitthvað alvarlegt
samband sé á ferðinni. Þetta færist þó stöðugt i vöxt og fer vel
á því.
Menn liitta oft stúlkur, sem þeir aldrei hafa séð áður á
skemmtistöðunum. Venjulega hefst kynningin á þvi að menn
lijóða þeim upp í dans. Það er aðeins ein leið rétt til þess. Hún
er sú að hneigja sig ag spyrja stúlkuna hvort hún vilji dansa.
Að öllu jöfnu vill stúlkan það, en vilji hún það ekki á hún að
segja það kurteislega. Þess verður hún vel að gæta, að ef hún
hcfur neitað að dansa við mann, má hún alls ekki fara að dansa
við einhvern annan rétt á eftir. Það er alveg fráleitt, sem margir
gera, að pota í stúlkur eða taka í þær, þegar verið er að bjóða
þeim upp, sem er þó nokkuð algengt. Þá er það argasti dóna-
skapur að vinka til stúlkna eða kalla til þeirra langt að, ef
menn vilja dansa við þær.
Nú er l>að algengt
að piltar og stúlkur
sitji við sama borð.
Þá eiga karlmenn-
irnir að standa upp
í hvert skipti sem
stúlka kemur að
horði og tekur karl-
menn tali og þeir
sitjaallir semfastast.
Það er lágmark að
maðurinn sem hún
er að tala við standi
upp. Þegar mjög
margt fólk situr
saman við borð, er
það ekki skilyrði að
allir standi upp
þegar ein stúlka
kemur eða fer. Þá
nægir að herrann
sem situr hjá henni
geri það. Annars
gæti svo farið að
menn væru stöðugt
Framhald á bls. 44
Það getur verið erfitt að taka ákvörðun þegar tvær dömur eru
jafn faliegar og sitja saman. Og þá verður sú súr á svipinn, sem
velgir bekkinn áfram. Það eina rétta, sem ungi maðurinn á
myndinni gæti gert til að vera háttvis, er að setjast á milli þeirra.
VIKAN 8. tbl. — 2J