Vikan


Vikan - 02.07.1964, Blaðsíða 44

Vikan - 02.07.1964, Blaðsíða 44
með NIVEA í loft og sól morgni. — Eins og í flotanum, varð James Howgill að orði. — Vafalaust . . . Viljið þér að við tökum allar vörzlurnar? — Ég geri ekki ráð fyrir að þess þurfi með. — Tvær af þrem, kannski? — Já, jú, ætli ekki það. — Hverri vörzlunni eigum við þá að sleppa? Þessar spurningar komu einhvern- veginn óþægilega við James How- gill. — Næturvörzlunni, svaraði hann eftir nokkra umhugsun. — Ég geri ekki ráð fyrir . . . Bates varð auðsjáanlega undr- andi. — Það er nú einmitt þá, sem við verðum oftast einhvers þess áskynja, sem að haldi kemur, á tímabilinu frá því klukkan tólf á miðnætti til klukkan átta að morgni, sagði hann. — Sé á annað borð einhver alvara á ferðum þá . . . James Howgill þótti allt í einu tími til kominn að binda endi á þetta samtal. — Fyrst í stað að minnsta kosti tel ég rétt að við sleppum næturvörzlunni, sagði hann ákveðinn. — Látum því hinar tvær duga. Bates yppti öxlum. — Eins og þér viljið, sagði hann og bjóst til að kveðja. — Þér sjáið mig ekki aft- ur á næstunni, bætti hann við, hvað óneitanlega kom James Howgill á óvart. — Nú verður einungis um skriflegar orðsendingar frá mér að ræða, sem sérlegur sendiboði mun færa yður reglubundið á hverjum degi. Sé um eitthvað mikilvægt að ræða, mun einn af samstarfsmönn- um mínum hringja til yðar, en sé um eitthvað ákaflega mikilvægt að ræða, hringi ég sjálfur. — Gott, sagði James Howgill. — Laun, mælti Bates enn, og virt- ist nú allur færast í aukana vegna fagmennsku sinnar, — fimm sterl- ingspund á dag, sem greiðist fyrir- fram. — Gott, sagði James Howgill. — Aukakostnaður greiddur sam- kvæmt reikningi. — Gott, sagði James Howgill. — Ljósmyndun eftir samkomulagi ef ástæða gefst til. Næstu tvo dagana, á meðan James Howgill átti í sem mestu stríði við sektarkennd sína, reynd- ust orðsendingar frá Bates einka- spæjara harla bragðdaufar, í raun- inni eins bragðdaufar og James Howgill hafði búizt við. — Hin grun- aða gekk í verzlanir við Regent- stræti, Bondstræti og Piccadilly,- keypti eingöngu kvenfatnað og annað þesháttar. Hin grunaða snæddi síðan hádegisverð ein síns liðs á veitingastað. Að hinu óviðkunnanlega orða- lagi slepptu voru báðar þessar orð- sendingar mjög sakleysislegar, svo sakleysislegar, að þær gátu ekki með neinu móti réttlætt það að vera goldnar slíku verði, og þó voru þær í rauninni sterlingspund- anna virði frá siðferðilegu sjónar- miði. Þess vegna gat James How- gill því staðið sig við að segja upp öllum samningum /ið Bates einka- spæjafa að enn nokkrum jafn sak- leysislegum orðsendingum móttekn- um. En því miður reyndist ekki sak- leysinu fyrir að fara nema í þess- um tveim fyrstu orðsendingum. Þriðja orðsendingin var þeim fyrri fremur í frásagnarstíl og mun lengri. — Okenndur karlmaður heim- sótti hina grunuðu á heimili hennar kl. 6.20 síðdegis, gat þar að lesa. — Þau héldu af stað saman kl. 7 síðd. og varð ekki annað séð en mjög vel færi á með þeim. Hin grun- aða hló oft og dátt. Fylgdi leigubíl þeirra eftir að Savoy gistihúsinu, hvar hin grunaða og hinn ókenndi karlmaður drukku þrjá kokkteila hvort og snæddu smurt brauð. Það- an héldu þau til Haymarket leik- hússins, þar sem þau sátu í stúku, fjórðu röð. Þaðan héldu þau kl. 11,10 síðd. í Cascade-klúbbinn (glæsilegur náttverðar og dans- klúbbur við Clargestræti). Sam- kvæmt boði yðar var vörzlu hætt klukkan tólf á miðnætti, en þá var hin grunaða þar enn, ásamt hin- um ókennda karlmanni. James Howgill las orðsending- una tvisvar ,af mikilli gaumgæfni. Honum varð undarlega við. Orða- lagið gat vakið allskonar hugsanir, en þó fann hann fyrst og fremst til vonbrigða. Þetta var svo gersam- lega ólíkt Marjorie. — Ókenndur karlmaður . . . varð ekki annað séð en mjög vel færi á með þeim . . . þrjá kokkteila . . . glæsilegur nátt- verðar og dansklúbbur. Þetta virt- ist beinlínis rakin leið til glötunar. Og hún hafði verið úti framyfir miðnætti. Það minntist hann ekki að hefði komið fyrir hana mörg und- anfarin ár. En það leit út fyrir að hann yrði smám saman að sætta sig við slíkt og þvílíkt. Fjórða orðsendingin gaf að minnsta kosti ekki síður tilefni til alvarlegra heilabrota. — Hin grunaða hélt af stað að heiman kl. 12,10 á hádegi, þannig hljóðaði upphaf þeirrar orðsending- ar. — Ók í leigubíl að Browns gisti- húsi, þar sem hún snæddi hádegis- verð með hinum ókennda karl- manni, sem getið var í síðustu orð- sendingu. Héldu að hádegisverði loknum í Odeon-leikhúsið, sátu ( öftustu röð á svölum og mátti sjá, að þau héldust í hendur meðan á sýningu stóð. Hin grunaða hélt heimleiðis kl. 5,45 síðd. Hélt aftur að heiman kl. 7,30 síðd. samkvæm- isklædd, ók í leigubíl til Barchester gistihússins. Þar í anddyrinu tók á móti henni ókenndur karlmaður, en þó ekki sá hinn sami, sem áður er getið, og heilsaði hún honum með ávarpinu, „ástin". Fylgdist með honum til herbergis nr. 807, á átt- undu hæð, og þangað var þeim færður kvöldverður kl. 9 síðd. — humar, kampavín með tilheyrandi. Varzla úti kl. 12 á miðnætti, sam- kvæmt umtali. — Aths. Hinir tveir ókenndu karl- menn verða eftirleiðis aðgreindir með raðtölum 1. og 2. og bætt við raðtölum til aðgreiningar eftir þörf- um. 1. ókenndi karlmaður er meðal- maður á vöxt, smekklega en lát- 44 — VIKAN 27. tbl.

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.