Vikan - 15.02.1968, Síða 40

V ' '\
mfm&sm
__________/i J

WímMi
immm
IV í !
nieð vir]
.
X-?Kí*5sáíi-í
Philip
Morns
eins og persóna í Hitchcock
kvikmynd, en ég skal skýra þetta
nánar fyrir þér, eftir að allt hef-
ur jafnað sig aftur.
Barbara leit í vörn á Bart
Breckenridge. — Það verður að
bæta innihaldi þessa bréfs við
annað. Hvernig hún var í vatni.
Hún var eins og hún ætti heima
þar. Krampi drekkir ekki fólki,
nema það fái hræðslukast. Lucee
var ekki þannig.
— Lungu hennar voru full af
vatni og það var ekki svo mikið
sem skráma á henni.
— Ætlið þér að láta yður
nægja það, herra Breckenridge.
Hann horfði fast á hana og
henni fannst það óþægilegt. Hún
fann þetta gegnum þrengjandi og
ofurlítið stríðnislega augnaráð og
smátt og smátt. Nánustu skyld-
menni, beggja megin frá reyttu
til okkar ölmusur við og við,
en kölluðu þær alltaf eitthvað
annað. Það rétt hrökk til að
koma okkur systrunum í gegn-
um miðskóla, en það varð að
halda vel á spöðunum. Við urð-
um að halda okkar stétt, vera
félagar í réttum félögum. Það
var stórmál, ef brotnaði bolli úr
betra stellinu. Við vorum alltaf
að skipta um líningar og lita
fötin upp á nýtt. Fjórar kven-
verur í einni íbúð. Það er staðn-
að líf, herra Breckenridge. Lucee
var sú fallega. Hún hafði mögu-
leika til að komast undan. Það
er jafnvel ekki laust við að hún
hafi orðið fyrir þrýstingi heim-
an frá. Mildum þrýstingi þó.
Kelsey Phelps var afar aðgengi-
legur, glæsilegur, kurteis og til
þess að gera auðugur. Brúðkaup-
ið setti okkur næstum alveg á
hausinn, en við klóruðum í bakk-
ann. Við höfum sennilega hrint
henni í vont hjónaband. Ég vinn
á veðmangaraskrifstofu. Ég fer
beint til vinnunnar og beint heim.
Ég gæti verið tuttugu og fimm
ára eða fimmtíu og fimm, það
skipti ekki miklu....
Hún snöggþagnaði og greip um
hálsinn. — Ég ætlaði ekki að
vera svona ... Tárin voru hræði-
lega nærri. Hún marði sígarett-
una í grunnum öskubakkanum,
stóð snöggt upp og gekk yfir i
hinn endann á herberginu og
reyndi að ná stjórn á sér.
— Ég vænti þess ekki að þér
séuð köld eins og ís, varðandi
þetta?
— Reynið ekki að vera föður-
legur!
— Þú ert of mikið á verði. Ég
stend þín megin. Reyndu ekki
að hafa sérstök áhrif á mig, Bar-
bara. Við verðum að vinna sam-
an að þessu. Og við skulum
segja Bart og Barbara.
Hún kom nær. — Svo ég eigi
auðveldara með að tala frjáls-
lega?
— Að nokkru leyti.
— Þú skalt ekki misnota snilli
þína á mig. Ég var bara að fá
sjálfsmeðaumkunarkast. Þegar
ég græt, vil ég að það verði fyr-
ir Lucee, ekki fyrir mig.
— Setztu. Lítlu á þetta. Þetta
er dulargervið mitt.
Hún settist og virti fyrir sér
skjölin frá tryggingarfélaginu.
— Þetta er snjallt!
— Ekki sérlega. Þetta er mjög
algengt. Fólk talar ef maður get-
ur borið eitthvað á borð fyrir
það sem það skilur. Við reyn-
um að halda þessu eins og venju-
legu og mögulegt er.
Hún hallaði höfðinu út í aðra
hliðina og brosti ofurlítið.
— Reynir þú að líta út og
haga þér eins venjulega og mögu-
legt er, Bart?
— Það er auðvelt, þegar mað-
ur er venjulegur frá upphafi.
Framhald í næsta blaði.
skynjaði þessi skæru, djúpu, bláu
augu.
— Þegar ég er ánægður, ung-
frú Horne, skal ég segja yður
það. Ég var að fara með stað-
reyndir. Ég fékk þetta staðfest
í dag. Ég ætla að komast að
fleiri staðreyndum. Þegar ég hef
nóg af þeim getum við séð hvort
það er skapað eitthvert ákveðið
munstur. Þetta er ekki sorgar-
leikur á sviði. Þar þarf bara að
grafa og hnýsast, skoða og spyrja
spurninga og oftast nær finnur
maður ekki neitt munstur, sem
neitt vit virðist í. Tilgangur, að-
ferð, tækifæri. Annaðhvort snerta
staðreyndirnar þessa þrjá þætti
eða ekki.
— Fyrirgefið. Ég vildi bara
vera viss um að þér....
— Að ég væri iðinn? Ég skal
vera það. Það er mitt starf. Nú
þarf ég að fá svolitlar upplýs-
ingar um yður og systur yðar.
Hún þáði sígarettuna, sem
hann bauð og hallaði sér fram
til að ná í eldinn. Hún saug að
sér reykinn cg sagði með vott
af beiskju. — Já, um Hornestúlk-
urnar. Hlutlæga skilgreiningu.
Faðir þeirra dó fyrir langa löngu,
í miðju viðskiptabraski, sem
hefði gert þau hjónin auðug, ef
hann hefði lifað. Dæturnar og
ekkjan höfðu góða þjóðfélags-
stöðu. Fátæktin var yfirgengi-
leg. Gömul íbúð, röngu megin
á góðu stræti. Móðir þeirra féll
saman, stuttu eftir að hún varð
ekkja. Föðursystir stúlknanna,
piparjómfrú flutti til þeirra og
hefur verið þeim stoð og stytta
æ síðan. Nú er mamma að deyja,
Gæðaframleiðiila frá Philin Morris Ii

40 VITÍAN 7-tw-