Vikan - 08.08.1968, Blaðsíða 11

''.v.v.y.'.'s//.','

wm
Sc'ð gegnum bogagöng inn á torgið framan við Vctr-
arhöllina. Höli þcssi var byggð skömmu cftir miðja
átjándu öld eftir teikningu Rastrellis arkitckts í rúss-
neskum barokstíl. Hún er nú hluti af hinu víðkunna
listasafni, Einsetrinu, scm stofnað var á dögum
Itatrínar drottningar iniklu.
Scð frá torgi, sem kennt er við Púskin skáld, yfir
að Pctursvirki og Páis, scm er elzti hluti borgar-
innar. Turn kirkjunnar þar sézt óliemju vítt að; er
að líkindum sá liæsti í borginni.
Leníngraö — eða Pétursborg, eins og hún uppruna-
lega hét — var byggö' með Amsterdam sem fyrir-
mynd. I>ar cr þv£ margt síkja og skurða. Miðborgin
er talin ein hin fegursta í lieimi, enda er þar gnægð
af fögrurn byggingum, prýðilegum Iystigörðum og
inyndastyttum.
'AMM PAT ?
rússnesku íólki, en voru upprunalega setin
finnskkynjuðum þjóðflokkum, Kirjálum og
Ingrum. Þeir munu nú að miklu leyti horfn-
ir í bland við Rússa, þótt einhver slæðingur
sé eftir innanum herraþjóðina. Kirjálar eru
merkilegt fólk að fornu og nýju. í Egilssögu
er þess getið að Þórólfur Kveldúlfsson hafi
barizt við þá, er hann fór norður og austur
um Finnmörk að reita af Löppum loðskinn í
finnskattinn handa Haraldi hárfagra, og
Kalevalaljóðin, edda finnskra bókmennta,
munu upprunalega kveðin af þeim.
Morgunninn er heitur og fagur; það er siglt
inneftir einni rennunni, sem gerð hefur ver-
ið inn að höfninni vegna leðjunnar sem Neva
ber með sér ofan úr Ladogavatni. Á grönd-
unum meðfram má sjá tré, jafnvel hin og
þessi mannvirki og menn að starfi, nakta
að beltisstað vegna góðviðrisins.
Hafnarhverfi flestra stærri borga eru nauða-
lík; roknastórar vöruskemmur, kranar, járn-
brautarteinar eftir kajanum, verkafólk í
grómteknum hlífðarfötum. En hér vekur það
undireins athygli að maður í hermannlegum
einkennisbúningi tekur sér stöðu við land-
göngubrúna, með grænkollótt kaskeiti á höfði
og skammbyssu í belti, og meira segja haf-
andi hjá sér síma í kassa. Maður sárvor-
kenndi þessum aumingjum, sem máttu standa
þarna dag út og inn, venjulega í þyklcum vað-
málsdoppum niður fyrir hné og vaðstígvél-
um þótt þurrkur væri og hiti. Þegar farið
var í land, sýndi maður þeim landgöngu-
passa, sem yfirvöldin hér úthluta sjómönn-
um; heitir sá miði próbúsk á landsins tungu.
Fá þeir síðan að rása óhindraðir um borg
og bý, en verða að vera komnir um borð
klukkan tólf eftir staðartíma- Skakki því um
mínútu, hleypur fýla í þá gersku, próbúskið
er tekið af þeim brotlega og er aldrei að
vita hvenær hann næst verður þeirrar náðar
aðnjótandi að fá að stíga fæti á sovézka
grund.
SKARPSKYGGNIR BISSNISSMENN
Til að bæta upp þessi skrýtilegheit, sem
Framhald á bls. 34
Til vinstri; Úr cinum af lystigöröum
borgarinnar. Þaðan cr lika myndin að
neðan. Ilingað kcmur fólk sér til upp-
lyftingar og afslöppunar á kvöldin,
líka á stcfnumót.
Þetta er fylgdarmaður minn gegnum
Pétursvirki og Páls. Ég er viss um
aö liann á cftir að verða viðskipta-
málaráðhcrra Sovétríkjanna.
Þessi býsanska kirkja með sínum
skrautlegu næputurnum er skammt
frá Nevski próspekti. En fólkið sem
ég spurði að heiti hennar skók liöfuðin
góðlátlega. Hrottinn gamli á eltki upp
á pallborðið lijá þeim í Sovét.
Ingi Sigurðsson, skipstjóri og Þorbjörn
Sigurðsson, annar stýrimaður, á
stjórnpallinum á Dettifossi.