Vikan - 15.08.1968, Síða 39

- :1H
GÓLFTEPPASÝNING frá 10.-25. ágúst. Þeir sem ætla að láta teppaleggja hjá sér í haust, ættu
að sjá þessa sýningu.
til þeirra, sem mér fannst þurfa
þeirra við. Þetta var reglulega
gaman, og enn sem komið var,
hafði enginn borið kennsl á mig.
Ég leit á klukkuna og sá að
það var ekki langt þangað til
Carrie átti að koma aftur. Það
versta var afstaðið. Svo var
tjalddyrunum svift til hliðar og
Roger — endilega Roger —
skálmaði inn.
Ég skrælnaði í munninum,
þegar ég sá brosandi andlit hans
í hálfrökkrinu. Hann gaf mér
pening og rétti fram höndina.
Ég var of óstyrk til að þora að
koma við hana og hélt mér í
borðbrúnina.
— L-líflínan er löng, stamaði
ég óskýrt og laut yfir hönd hans.
— Þér verðið langlífur, og þér
munuð njóta mikillar velgengni.
Þér eruð framgjarn og verðið
auðugur. Ef til vill ekki í mynd
gulls og göfugra steina, heldur
frægðar. Ég sé nafn yðar á
merkum fræðibókum ..
Hann greip andann á lofti og
ég snöggþagnaði. Hvað hafði ég
nú talað af mér?
— Hvað um ástina? spurði
hann. - Ég elska stúlku, og hún
hefur engan áhuga fyrir mér.
Getið þér ráðið mér heilt?
— Ráðið yður heilt? át ég
eftir. Hvers konar ráð gaf mað-
ur eiginlega, þegar maður var
spákona? Gail hafði greinilega
látið það síast, að hún myndi
leysa Carrie af milli ellefu og
tólf, og nú hélt Roger að hann
væri að tala við hana.
— Ég verð að fá meiri pen-
inga, ef ég á að ausa út ráðum,
sagði ég. Hann hló, og rétti mér
nokkra smápeninga í viðbót.
— Þegar klukkan slær á mið-
nætti, muldraði ég — þegar
nornirnar þeysast um himin-
hvolfið og uglurnar væla, skul-
uð þér leita uppi þá sem hjartað
þráir. Kastið yður á kné fyrir
framan hana og kyssið hana.
Þá er hún yðar.
Um leið heyrði ég Carrie
hvísla hinum megin við hengið.
Ég vonaði, að Gail Manning tæki
þetta spaug ekki illa upp.
Ég skilaði Carrie múndering-
unni og gekk út úr danssalnum
til að fá mér ofurlítið frískt loft.
Ég var hæstánægð með frammi-
stöðu mína sem spákona. Kann-
ski var ég að losna við bann-
setta feimnina? Einhvern tíma
ætlaði ég að tala í alvöru við
Roger og segja honum, að ég
væri hvorki reið eða sár. En
það ergði mig að ég gat ekki lát-
ið mér standa á sama, þótt hann
væri hrifinn af Gail Manning.
Klukkan í háskólaturninum
sló tólf, þung högg. Hlutverki
mínu á hátíðinni var lokið, en
einhverra hluta vegna langaði
mig ekki að fara heim. Allt í
einu heyrði ég einhvern koma
hlaupandi á eftir mér, og andar-
taki seinna lá há, dökkhærð
mannvera á hnjánum fyrir fram-
an mig. Svo reis þessi vera á
fætur og kyssti mig.
Hann hélt, að ég væri Gail.
Fyrst stirðnaði ég, en svo rak
ég upp hlátur.
— Þú áttir þó ekki við mig,
þegar þú baðst um ráð, stundi
ég upp.
— Auðvitað átti ég við þig!
— En hvernig gazlu vitað, að
ég var nornin?
— Þú? Ekki þessa heimsku!
Hann kyssti mig aftur, og ég
lagði handleggina um háls hon-
um. — Þetta var gömul og ljót
kerling úr fjallínu.
Hann fléttaði fingur sína sam-
an við mína, og ég fann, að
ástarhringurinn þrengdi að
fingrinum á mér.
— Komdu, sagði hann. — Nú
förum við inn og dönsum! ýv
Faye
Framhald af bls. 23.
Hún hefir leikið í tveim kvik-
myndum eftir „Bonnie og Clyde".
Onnur er „The Extraordinary Sea-
man" þar sem John Frankenheimer
var leikstjóri. Hún leikur þar plant-
ekrueiganda ó Filippseyjum í slðari
heimsstyrjöldinni. Hin myndin heit-
ir „Thomas Crown & Company" þar
sem hún leikur brúði.
Faye er ráðin til að leika í tveim
kvikmyndum ennþá, þetta ár. [ ann-
arri leikur hún með unnustanum,
Jerry Schatzenberg, og leikur þá fyr-
irsætu frá árinu 1950. — Hver veit
nema við búum til nýja tízku? segir
Faye, — hinni myndinni stjórnar
Vittorio De Sica.
Þegar hún hefir leyst þetta allt
af hendi, er hún ráðin til að leika
Ofeliu í Hamlet næsta haust.
32. tw. VIKAN 39