Vikan


Vikan - 29.08.1968, Blaðsíða 32

Vikan - 29.08.1968, Blaðsíða 32
►♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦'♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^^♦♦'♦♦♦♦'♦♦♦V0'00»»'»»0O0<>0«>»'»'»Ó»O»<»'<»O»»<?>0»<»»0»000»'00»^0^0»0»<'000^»^»^»'0»»»»»»< !<■■— —I—MIPIBII Hll[■IIII I lllli I 11 i l I Mg'aaMWMHMaiimin^——w——M HLATURINN FRAIVIHALDSSAGMN 9 dUIII EFTIR JUDSON PHILIPS -—- Ég þarfnaðist tíma til um- hugsunar og Sam veitti mér hann. Hvorugu okkar flaug í hug að þú myndir koma hingað og krefjast þess að leitað yrði að mér á staðnum. Hugmyndin var sú að ég skyti upp kollinum seinna og segði Söndrusögu. — Söndrusögu? — Að ég hefði lent í bralli við einhvern mann og ekki skeytt um að koma heim. Að það sem ég hefði að segja þér hefði ekki virzt skipta máli. Og Saki, frú Watson og Joe áttu að halda kjafti? — Þau gera nákvæmlega það, sem Sam segir þeim. — Drottinn minn! Peter dró djúpt andann. — Við skulum snúa okkur að Howard. Ertu að reyna að segja mér að Howard hafi reynt að drepa Mary Land- ers, vegna þess að hann hafi kom- izt að því að hún væri að spila með hann? — Eg — ég vildi heldur að Sam segði þér þetta, sagði hún. — Hann veit þetta alltsaman. Vesalings Howard. Rétt sem Peter og Sandra komu neðst í stigann opnuðust aðaldyrnar og Howard kom inn, leiddur af tveimur lögregluþjón- um. Hann var grár og gugginn. Eitt stutt andartak hvíldu þreytu- leg, blóðhlaupin augu hans á Söndru, svo gekk hann steinþegj- andi milli lögreglumannanna í áttina að vinnstofu föður síns. Sandra hélt fast um úlnlið Peters. Hann fann að hún titraði. Sam Delefield stóð við glugga í vinnustofunni og sneri baki við þeim og horfði yfir tunglskins- ljómaðar flatirnar. Macklyn sat með andlitið meitlað í stein, við stóra skrifborðið og Gus Kramm, þjóðverjalegi öryggisvörðurinn úr verksmiðjunni við hlið hans. Stóri Joe sat á græna leður- klædda bekknum, ásamt Roberts lögreglumanni. Howard stóð við vegginn, gegnt föður sínum og hallaðist upp að bókahillunum. Lögreglumennirn- ir tveir stóðu vökulir sitt hvoru megin við hann- — Allt í lagi Howard, út með það, sagði Macklyn. Howard opnaði augun: — Ég hef sagt pabba allt, sagði hann. — É'g tala ekki meira um sinn og heldur ekki seinna. Látið hann segja ykkur það. — Komið með skýrsluna, herra Delafield, sagði Macklyn. Herra Sam sneri sér frá glugg- anum. Það var eins og þessi skæru, svörtu augu hefðu sokkið dýpra inn í höfuðið á honum. Línurnar við rhunnvikin voru eins og skornar í hörundið. í birtunni frá rafmagnsljósinu glampaði á svitann á enni hans. Hans venjulegi þróttur virtist að verulegu leyti þorrinn. — Hinn raunverulegi þorpari, sanni glæpamaður í allri þessari sögu er maður að nafni Christie, sagði hann hörkulega. •— Hann var ábyrgur fyrir sínu eigin morði, f^rir ájrásinni á Mary Landers og fyrir því, sem kann að verða um okkur öll. -Eg vissi í gær hver drap þessa tvo menn, hélt hann áfram. — Og ég hélt því leyndu fyrir þér, Macklyn. Ég vissi hver barði ungfrú Landers og ég leyndi því fyrir þér. Það var svo mikið í húfi. Herra Sam tók sígarettu upp úr vasa sínum. Stórir hrammarn- ir skulfu, þegar hann kveikti í henni. — Ég held það sé bezt að byrja á því að segja ykkur hvað Ho- ward uppgötvaði í gær með ung- frú Landers, sagði hann. — Eins og þið vitið fór Howard til húss hennar í gær að hitta hana- Það var þegar Styles sá hann þar. Hann var hjá henni í húsinu, þeg- ar þessir tveir menn Christie og Winters komu þangað. Howard vildi ekki láta finna sig þar af ástæðu, sem ég hef útskýrt fyrir ykkur oftar en einu sinni. Hann hélt ennþá að samband hans og Mary Landers væri leyndarmál. Herra Sam dró djúpt að sér reyk- inn. — Mary Landers fór til dyra, en Howard faldi sig inni í hús- inu. Ég býst við að stúlkan hafi reynt að þagga niður í Christie en hann bunaði öllu upp úr sér. Christie var gamall vinur. Eins og þið vitið núna var hann í áhöfn Dick Wilsons í stríðinu. En eftir stríðið hafði honum ekki heppnazt að komast áfram neitt svipað og Dick Wilson. En þeg- ar Wilson fórst í tilraun okkar eygði Christie nýja leið að auðg- ast. Hann fór til Mary, sem hafði orðið fyrir miklu áfalli, hann notaði sér hugarástand hennar. Hann sagði henni að Delafield Company hefði í rauninni myrt eiginmann hennar. Hann hefði verið sendur upp í flugvél, sem ekki var fullgerð. Eiginmanni hennar hafi verið fórnað með köldu blóði, sagði Christie, til þess að gera hana móttækilegri fyrir það sem koma skyldi, sem sé að gera hana verkfæri til að færa honum fé í aðra hönd. Hann hafði á takteinum leið til að hefna fyrir Dick Wilson. Hann vissi að Howard hafði komið einu sinni eða tvisvar til hennar. Ef hún gæti snúið sér að Howard og lokkað upp úr honum upplýs- ingar um það, sem hann var að vinna að myndi hann, Christie koma því í hendur réttra aðila, sem myndu nota það til að koma okkur á kaldan klaka. Hann kom henni til að gera þetta í hefndar- skyni. Hún átti ekki að fá neitt í aðra hönd. Hún var aðeins að jafna sakirnar eftir eiginmann sinn, en Christie hirti auðinn annarsstaðar frá, hvaðan veit ég ekki. — í upphafi spilaði hún, hélt hann áfram, — lævíslega á til- finningar Howards, í þeim til- gangi að lokka upp úr honum upplýsingar. En svo gerðist nokk- uð, þessi kona — þessi einkenni- lega kona varð ástfangin af Ho- ward. Hún settist hér að og hún hætti að segja Christie nokkuð. Þar af leiðandi var auðlind Christies tóm, Hann hefur sjálf- sagt reynt allt til að snúa henni frá villu síns vegar og svo byrj- aði hann að ógna henni. Hann sagðist myndi gera CIA viðvart um samband hennar og Howard. Sam gaut hornauga á Gus Kramm: — Howard lét hana ekki hafa neina pappíra, áætlanir eða töflur Gus. En hann talaði mjög frjálslega um hvað hann væri að gera. Sérfróðir menn á hinum endanum gátu dregið af því mik- ilvægar áætlanir. Howard óskaði að kvænast henni, en gat það ekki fyrr en starfi hans hér var lokið. Svo eðlilega sagði hann henni hvernig gengi og hinir vissu um leið hvað okkur leið. Þeir höfðu meira að segja gert sér nákvæma tímatölu um starf okkar. En svo hætti stúlkan að veita nokkrar upplýsingar. Christie ógnaði og varaði hana við og að lokum sagðist hann mundu koma hingað í þessari viku og hitta hana. Ef hún sæi ekki að sér, kæmi hann upp um hana og Howard og þannig yrði starf hans unnið fyrir gíg. Svo hún bjó sig undir komu hans. Hann þagnaði andartak og kyngdi munnvatni sínu: — Á- ætlun hennar var stórsnjöll. Þú reiknaðir þetta allt rétt út, Styles. Nauðgunarsagan var al- gjör uppspuni. Charlie átti félaga í þessu, þennan Winters, geri ég ráð fyrir. Ungfrú Landers áætl- aði þetta allt mjög vandlega. Hún vissi hvenær þeir kæmu og hún ætlaði að skjóta þá niður og halda því fram að hún hefði á- litið þá vera nauðgarana endur- komna. Það yrði ekki tekið hart á því og það var nákvæmlega það sem hún gerði með Howard fal- inn inni í húsinu. Hún skaut beint á Christie. Hann féll þar sem hann stóð og höfuðið af honum. Hinn maðurinn reyndi að flýja en hún skaut hann með einu skoti í bakið. Svo reyndi hún að fá Howard til að trúa því, sem ég hef nú sagt ykkur. Hann hafði orðið fyrir alvarlegu áfalli af því sem hann hafði heyrt og séð, hún reyndi að sannfæra hann um að hún elskaði hann í raun og veru, að hún hefði fyrir löngu hætt að nota hann, að hún hefði drepið þessa tvo menn til að bjarga honum og starfi hans og framtíð þeirra. Ég reikna með að Howard hafi óskað að trúa henni, en þá stundina gat hann það ekki. Hann sagði henni að þau yrðu að fara til lögreglunnar. Munnur Sams Delafield varð eins og mjótt strik. hann seildist í vasa sinn eftir annarri sígarettu: — Þau lögðu af sað niður á bíla- stæðið, hún biðjandi en Howard 32 VIKAN 34. tbl.

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.