Vikan - 13.03.1969, Blaðsíða 37

Philip Morris vekur athygli
á mest seldu
amerísku filtersigarettunni
í Evrópu.
Reynið pakka af Marlboro og þér sannreynið hvað kallað er
raunverulegur tóbakskeimur.
Keimur, réttur keimur. Fullþroskað fyrsta flokks tóbak gefur Marlboro
þennan góða keim. Er þetta ekki það sem þér leitið að í filtersigarettunni?
„FILTER“ • RÉTTUR KEIMUR • „FLIP TOP“ PAKKI.
sendum, að um fyrirskipaðar of-
sóknir af hálfu stjómarvaldanna
væri að ræða. Við buðumst þá
til að leyfa þeim að ganga upp
Hverfisgötu og um Ingólfsstræti
og Bankastræti, en hann bað þá
um frest til að ræða það tilboð
við sína menn.
— Nú hafa mótmælendur
það eftir heimildarmönnum
innan lögreglunnar að aðgerðir
hennar báða dagana hafi verið
samkvæmt skipimum beint frá
dómsmálaráðuneytinu.
— Það er tóm þvæla, og að-
eins óskhyggja þeirra sjálfra.
Þeir halda að þetta dugi vel sem
áróður og endurtaka lýgina svo
þangað til þeir fara að trúa
henni sjálfir. Dómsmálaráðherra
skiptir sér ekki af umferðarmál-
um í borginni; hann hefur allt
öðru að sinna. Eg efast um að
hann hafi frétt af þessum mót-
mælaaðgerðum fyrr en eftir á.
— Og fenguð þið svo svar frá
Leifi fyrir gönguna?
— Já, hann hringdi til okkar
um hálftíu og tilkynnti að geng-
in yrði áður fyrirhuguð leið. Ég
reyndi að fá hann ofan af þessu,
en hann var ekki viðmælandi.
Eg lýsti þá fullri ábyrgð á af-
leiðingum þessa á hendur þeim
Birnu, þar eð þau höfðu und-
irritað bréfið, og sagði jafnframt
að við myndum standa fyrir
þeim í Bankastræti. „Það þorið
þið ekki,“ sagði þá Leifur. „Við
erum með þúsund manns.“
Nú, við tíndum til það lið,
sem við höfðum við hendina,
eitthvað fimmtíu manns, og fór-
um upp í Bankastræti. Áður
hafði ég talað við mennina og
hvatt þá til að gæta ýtrustu
stillingar og reyna að beina
göngumönnum á Kalkofnsveg-
inn, ef þeir skyldu skipta um
skoðun á síðustu stundu. Eg
reyndi að ná sambandi við Ragn-
ar Stefánsson, þegar fylkingar
mættust, en hann setti undir sig
hausinn og reyndi að renna sér
í gegnum varnargarð okkar.
Þegar það mistókst, hvarf hann
suður Lækjargötu og varð við-
skila við hópinn. Þarna urðu svo
smáátök í klukkutíma eða svo,
því að göngumenn þrýstu allfast
á okkur um hríð.
— Sumir vilja meina að þið
hafi gengið full vasklega fram
í þessari viðureign.
— Eg fullyrði að menn okkar
komu fram af stillingu og kurt-
eisi við þetta tækifæri, enda
höfðu þeir sérstaklega fengið
fyrirmæli um það. Að vísu kom
það fyrir að kylfum var beitt,
einkum þegar svo bar við að
einstakir lögreglumenn einangr-
uðust í troðningnum og reyndu
að brjóta sér leið út úr hópnum.
— Meiddust nokkrir ykkar?
— Já, þrír eða fjórir. Það var
sparkað í þá. Einn þeirra er ekki
jafngóður ennþá.
— Hyggur þú að demonstrant-
arnir stefni að því að koma af
stað óeirðum?
— Nei, yfirleitt ekki. í þeirra
hópi eru margir geðprúðir sóma-
menn, sem þrásinnis hafa reynt
að hindra óspektir og halda aft-
ur af ofsafengnari félögum sín-
um. Aðrir temja sér því miður
leiðinlegra framferði. Á Þorláks-
messukvöld tók hópur manna
upp á því að hrækja á lögreglu-
þjónana, og voru margir þeirra
allir slepjaðir að framan eftir þá
skothríð. f þessu sambandi mætti
líka minnast á þegar ráðizt var
að bíl Bjarna Benediktssonar,
forsætisráðherra, sem mér finnst
eitthvert Ijótasta atvikið úr allri
þessari mótmælasögu. Það var
ekki annað að sjá en þeir, sem
þar voru að verki, hefðu í huga
beina líkamsárás á ráðherrann.
Það voru hrópuð ýmis skammar-
yrði og hótanir og reynt að velta
bílnum.
Svo er líka þess að gæta að
mótmælaaðgerðir hafa alltaf
talsvert aðdráttarafl fyrir menn,
sem sækjast eftir illindum til
þess eins að svala sér á einhvern
hátt persónulega. Það er vel trú-
legt að þess háttar fólk hafi átt
einhvern þátt í ýmsum leiðinda-
atvikum, sem skeð hafa í sam-
bandi við þessar mótmælaað-
gerðir.
— Hvernig virðist þér af-
staða almennings hafa verið í
þessum málum?
— Á Þorláksmessukvöld kom
greinilega fram að mannfjöldinn,
sem var á ferli í miðbænum, var
ekkert hrifinn af þeirri truflun,
sem gangan olli. Margir skipuðu
sér í þyrpingu fyrir aftan okk-
ur og sýndu ótvíræðan vilja til
að láta hendur skipta við göngu-
menn. Það var því ekki einungis
að við þyrftum að hrinda áhlaupi
göngumanna, heldur urðum við
einnig að vernda þá fyrir öðr-
um vegfarendum.
— Við höfum heyrt að lög-
reglan hafi haft á sínum vegum
borgaralegt hjálparlið, sem safn-
að hafi verið fyrr um daginn.
— Það er fjarstæða.
— Það hefur oft heyrzt að því
vikið, Bjarki, að menn væru
valdir í lögregluliðið af heldur
lítilli nákvæmni og varla eftir
öðru en vöðvaorku.
— Því er til að svara, að
meiri kröfur eru gerðar til
manna, sem veiljast til lög-
reglustarfa, en margra annarra
opinberra starfa. Til dæmis mun
það fátítt að umsækjendur um
opinberar stöður, hvað þá hjá
einkaaðilum, þurfi að leggja
fram sakavottorð með umsókn,
n. tbi. yiKAN 37