Vikan - 27.03.1969, Page 44

PERSPARID
MEDÁSKRIFT
ÞÉR GETIÐ SPARAÐ FRÁ KR. 7.50 TIL KR. 15.38 MEÐ ÞVÍ AÐ
GERAST ÁSKRIFANDI AÐ VIKUNNI
VIKAN ER HEIMILISBLAÐ OG í ÞVÍ ERU GREINA R OG EFNI FYRIR ALLA Á IIEIMILINU, — UNGA OG
GAMLA, SPENNANDI SÖGUR OG FRÁSAGNIR, FRÓÐLEIKUR, FASTIR ÞÆTTIR O.FL., O.FL.
Vinsamlegast sendið mér Vikuna í áskrift
r
i
i
i
4 TÖLUBLÓÐ Kr. 170.00. Hvert blað á kr. 42.50.
3 MÁNUÐIR - 13 tölubl. - Kr. 475.00. Hvert blaS á kr. 36.58.
6 MÁNUÐIK - 26 tölubl. - Kr. 900.00. Hvert blaS á kr. 34.62.
Gjalddagar fyrir 13 tölubl. oq 26 tölubl.: 1. febrúar —
1. maí — 1. ágúst — 1. nóvember.
Skrifið, hringiS eða komið.
n pós
um
NAFN
HEIMILI

PÓSTSTÖÐ
VIKAN
SKIPHOLTI 33
PÖSTHÖLF 533
REYKJAVÍK
SÍMAR:
36720 - 35320
1
I
I
I
J
ViOarbiliiir á
loft og vessi
EIK
GULLÁLMUR
ASKUR
CAVIANA
LERKI
BEYKI
FURA
OREGON PINE
TEAK
VALHNOTA
MANSONIA
HARDVIDARSALAH Sf.
Þórsgötu 13
Sími 11931 & 13670.
ekki hægt að ætlast til að hún gæti
greint hvort það var banani eða
fingurinn á Lallie sem hún beit í.
Viku síðar, þegar símsendillinn
kom einu sinni ennþá, lá við að það
liði yfir Lallie.
„Þykir fyrir því, en geturðu tek-
ið á móti Yönu, BOAC flug 217
miðvikudag. Dominic".
— Þú ferð, ekki fet; æpti frú
Deverell. — Ég fyrirbýð þér að fara!
Ég vil ekki hafa fleiri kvikindi í
húsinu.
— Er þér alvara? spurði Lallie og
rétti henni skeytið.
— Bíðið andartak, sagði tollvörð-
urinn, sem nú var farinn að kann-
ast við Lallie. — Éq skal athuga þetta
fyrir yður. Þegar hann kom aftur
var hann skrýtinn á svipinn. —
Nú verðið þér að taka á þvl
sem til er, vinan, sagði hann. —
Þetta er í móttökusalnum, og það
er ekki laust við að það hafi vakið
undrun. Hann fylgdi Lallie til mót-
tökusalarins.
Flugþerna, sem var bæði óþolin-
móð og ergileg á svip stóð hjá
einhverju, sem lá á leðursófanum.
Lallie ruddi sér braut gegnum hóp
af karlmönnum, en nam svo staðar,
steini lostin.
Það var stúlka, líklega kringum
átján ára, sem lá á sófanum. Stúlka
sem var eins og hunang á litinn og
f laginu eins og hengirúm. Hún var
í útsaumuðu vesti og pokabuxum
úr silki; einhver ósköp af bleksvörtu
hári bylgjaðist niður eftir bakinu á
henni. ■
Lallie leit á símskeytið, sem hún
var með í hendinni. Nei. þetta gat
ekki verið. Svona í tilraunaskvni
saqði hún: — Yana? — Yana?
Andlit stúlkunnar varð eitt bros.
— Yana! hrópaði stúlkan, sem
nreinileoa var nvkomin úr kvenna-
búri. — Yana! sagði hún rn kinkaði
glaðleaa kolli. — Yana! Yana . . .
— Jæia þá. saaði frú Deverell,
— Dominic hefir þá orðið á'tfanq-
inn.
Lallie deplaði burt tárunum on
virti fvrir sér stúlknna. sem !á
bversum vfir rúmið í emu af gesta-
herberaium frú Deverell.
— Það getur verið að hún sé af
einhverjum sjaldgæfum kvnstofni,
— kynstofni, sem er að deyja út,
sagði hún, eins og til að hughreysta
sjálfa sig.
Frú Deverell leit út undan sér á
eldabusku sína. — Það gæti verð.
sagði hún. En hugsaði með sér að
það væri ekki sennilegt. Stúlkan
var sambland af Pocahontas, Sche-
herazade, Soröyu drottningu, með
svolitlu innslagi af Erthu Kitt. Nei,
það var líklega ekki til neins að
vona það að áhugi Dominics á
stúlkunni væri eingöngu vísindaleg-
ur.
Og þegar bréf Dominics kom,
hvarf henni öll von. — Ég veit að
þú verður svo elskuleg að nassa
hana vel fyrir mig, þangað til ég
qet komizt heim fyrir brúðkauoið.
Það er líkleqa bezt að halda henni
sem mest inni við. hún bekkir ekki
lífsvenjur okkar. Ég veit að það
44 VIKAN 13 tw-