Vikan - 26.06.1969, Blaðsíða 34

r
%
RAFHA-HAKA 500 er sérstak-
lega hljóðeinangruð. — Getur
staðið hvar sem er án þess að
valda hávaða.
Öruggari en nokkur önnur
gagnvart forvitnum börnum og
unglingum.
Hurðina er ekki hægt að opna
fyrr en þeytivindan er STÖÐV-
UÐ og dælan búin að tæma
vélina.
V_____________________________
um manninn á næturklúbbnum.
Ágætt! hugsaði ég. Þá ber
minna á mér.
Ég settist við borð nærri gang-
inum, þar sem salernin voru —
og skrifstofa klúbbstjórans.
Þjónninn sem tók við pöntun af
mér var einn þeirra, sem hent
höfðu mér út. Hann þekkti mig
ekki.
Gunnel og hinar stúlkurnar
trítluðu um á meðal gestanna.
Öðru hvoru hvarf einhver þeirra
ásamt gesti inn í einhvern bás-
anna. Ég sat og píndist, þegar ég
sá Gunnel fara þangað með
slepjulegum Araba! En ég stillti
mig, þótt erfitt væri. Ég varð að
fylgja gerðri áætlun, svo fremi
ég ætlaði að bjarga Gunnel frá
þessum skepnum.
Sökum fjölda gestanna höfðu
þjónarnir illa við, svo að klúbb-
stjórinn fór sjálfur að hjálpa til
34 VIKAN 26- tbl-
RAFHA-HAKA 500 þvottavélin yðar mun ávallt skila yður full-
komnum þvotti ef þér aðeins gætið þess að nota rétt þvottakerfi,
þ. e. það sem við á fyrir þau efni er þér ætlið að þvo.
Með hinum 12 fullkomnu þvottakerfum og að auki sjálfstæðu
þeytivindu- og dælukerfi, leysir hún allar þvottakröfur yðar.
Þvottakerfin eru:
1. Ullarþvottur 30°
2. Viðkvæmur þvottur 40°
3. Nylon, Non-Iron 90°
4. Non-Iron 90°
5. Suðuþvottur 100°
6. Heitþvottur 60°
7. Viðbótarbyrjunarþvottur 90°
8. Heitþvottur 90°
9. Litaður hör 60°
10. Stífþvottur 40°
11. Bleiuþvottur 100°
12. Gerviefnaþvottur 40°
Og að auki sérstakt kerfi fyrir þeytivindu og tæmingu.
VID ÓDINSTORG
S í M I 1 03 2 2

við barborðið. Hér fékk ég mitt
tækifæri! Ég stóð upp og gekk
eins hægt og eðlilega og mér var
unnt fram á salernaganginn.
Þegar fram á ganginn kom, stóð
ég litla stund kyrr og hlustaði.
Ekkert heyrðist, hvorki frá sal-
ernunum eða skrifstofunni. Ég
gekk hratt að skrifstofudyrunum,
tók í snerilinn og ýtti upp hurð-
inni.
Nú var ég taugaóstyrkur og
meira en lítið. Kæmi einhver inn
og sæi mig hér, yrði ég annað-
hvort drepinn eða þá dæmdur til
langrar fangelsisvistar fyrir inn-
brot.
Ég lokaði dyrunum varlega og
kveikti ljós. Svo gekk ég að
skrifborðinu og tók í handarhald
skúffunnar, sem ég vissi að
geymdi pappíra Gunnelar. Ég
hafði lagt á minnið hvaða skúffa
það var, þegar ég kom þangað
með lögreglunni. Skúffan var
læst! Nú lá við að mér féllust
hendur. Hvernig átti ég að opna
skúffuna? Ekki hafði mér hugs-
azt að taka með mér nokkurt
áhald. Ég reyndi við hinar skúff-
urnar. Sú neðsta var ólæst. É'g
dró hana út og leitaði í henni
að lykli.
Allt í einu heyrðist fótatak
frammi á ganginum. Ég stirðn-
aði upp og ísköldum svita sló út
um mig. Ég flýtti mér að loka
skúffunni, slökkti ljósið og faldi
mig á bak við skáp úti í horni.
Síðan heyrði ég að salernisdyr-
unum var lokað. Ég andvarpaði
feginn.
Eftir smástund fann ég lykil,
sem gekk að skúffunni. í henni
fann ég bæði vegabréf og at-
vinnuleyfi Gunnelar. Vegabréfið
varð ég að hafa til að koma
Gunnel úr landinu. Ég stakk á
mig pappírunum og læsti skúff-
unni. Svo slökkti ég ljósið og
opnaði dyrnar varlega. Enginn
sást, svo að ég lokaði á eftir mér
og gekk fram á barinn. Enginn
þar virtist hafa tekið eftir fjar-
veru minni.
Þegar ég hafði drukkið bjórinn
minn kallaði ég á einn þjóninn.
— Hve mikið kostar stúlka?
spurði ég.
-— Tíu pund, herra minn.
— Já, þökk fyrir. Ég myndi
þá velja þessa hérna, sagði ég og
benti á Gunnel.
— Borgið mér, ég sé svo um
það.
Ég fékk honum tíu pund og
greiðslu fyrir bjórinn að auki.
Síðan fylgdi ég honum eftir til
Gunnelar. Hann hvíslaði ein-
hverju að henni á ensku og fór
svo.
Ég tók um handlegg Gunnelar
og fór með hana inn í básinn
næst útganginum. Hún dró tjald-
ið fyrir. Húsgögn voru þar ekki
önnur en mjór sófi og rauður
loftlampi.
Gunnel fór undir eins að taka
af sér slæðurnar, en ég bað hana
láta það vera. Við settumst á sóf-
ann og ég tók af mér sólgleraug-
un. Þá fyrst þekkti hún mig.
— Hvað vilt þú? spurði hún
drafandi. — Geturðu aldrei látið
mig í friði?
-— Gunnel, sagði ég. — Þú
kemur með mér nú.
— Nei!
— Jú, þú verður!
— Nei, Göran. Ég verð hér
kyrr!
Hún reyndi að rísa upp og fara
fram, en ég hélt henni fastri. Þá
settist hún með ólundarsvip. Hún
minnti á vél, eða einhverja vilja-
lausa veru. Allt í einu datt mér
gott ráð í hug.
— Stjórinn hérna bað mig að
fara með þig á annan bar, sagði
ég. — Þú átt að fara á annan bar.
Skilurðu?
— Þú ert bara að plata....
— Nei, alls ekki!
Ég sýndi henni vegabréfið
hennar og atvinnuleyfið. Hún
horfði á þetta áhugalaus.
— Nújæja .... Já, kannski
segirðu satt. .. .
— Það held ég nú! Við förum
þá undir eins. Þú hefur ekki tíma
til að hafa fataskipti. Komdu!
Ég tók föstu taki um handlegg
hennar og við fórum fram á bar-
inn, gegnum fordyrið og út.
Þegar ég reif upp bíldyrnar og
hratt Gunnel inn í framsætið
heyrði ég óp og læti innan frá
barnum, Þeir höfðu vitaskuld séð
á eftir okkur út. Ég hljóp í sveig
fram fyrir bílinn og snaraðist
undir stýri. Gunnel virtist ekki
skilja að neitt misjafnt væri að
ske, heldur sat og starði tómlega
framundan sér. Ég startaði og
vélin fór samstundis í gang. Ég
skipti í fyrsta gír og tók af stað
með drunum og dynkjum.
Á sama andartaki sá ég Arab-