Vikan - 25.09.1969, Qupperneq 46

NÚ ER AUÐVELT
AÐ ENDURNÝJA
ELDHÚSIÐ
HINGAÐ TIL
hafa slíkar endurbætur kostað mikið rask, sem margar hús-
mæður vilja hlífa sér við. Nú er allt breytt. Við tökum gömiu
innréttinguna niður og setjum upp nýja og nýtízkulega, inn-
flutta innréttingu — allt á tveim dögum. Við breytum ekki
heimilinu í trésmíðaverkstæði á meðan og þér undrizt, hvað
eldhúsið gerbreytist, hvað ibúðin breytist og hvað störfin
verða ánægjulegri. Allar okkar innréttingar eru úr harðplasti
i miklu litaúrvali og þór getið fengið eldavél, uppþvottavél
og isskáp frá sama framleiðanda. — Verðið er mjög hagstætt.
HÚ8 OO SKIP Ármúli 5 - Símar: 84415-84416
r~

Haritíiarkaftir
INNI
ÚTI
BfLSKÚRS
SVALA
HURÐIR
ýhhi- & 'Ktikurtif H □. VILHJÁLMSBDN
RÁNARSÖTLI 12 SIMI 19669

Hún lagði frá sér kortið, sneri
kveikjulyklinum og gaf of mik-
ið bensín, svo höfuð hennar
rykktist aftur á bak, um leið og
bíllinn hoppaði af stað.
Þá mundi hún í fyrsta sinn
fyrirmæli varðstjórans um að
gefa sér góðan tíma. Á sjálfum
krossgötunum bremsaði hún án
þess að kúpla frá, svo bíllinn
drap á sér. Hún hikaði svo lengi
sem hún þorði, áður en hún
reyndi að setja í gang aftur. Með
dálítilli heppni tókst henni að
láta það misheppnast. Vélin tók
aðeins við sér, en kæfði svo aft-
ur á sér. Hljóðið í vasasendinum
gerði henni bilt við.
— Hvað er að? Settu í gang!
Þig langar þó ekki að deyja?
Hún setti í gang en ók eins
hægt og hún þorði. Röddin kom
aftur:
— Bensínið í botn, Helen!
Reyndu að koma þér áfram!
Hraðar! Hraðar!
Hlátur hans hljómaði ömurlega
í eyrum Helen.
Maðurinn á mótorhjólinu þaut
aftur fram hjá henni, og að þessu
sinni gaf hann bæði hljóð og
ljósmerki.
Barney var hraðmæltur í
hljóðnemann. — Fyrsta og Mið.
Ég endurtek: Hún hefur nú feng-
ið fyrirmæli um að halda áfram
að krossgötum Fyrstu götu og
Miðstrætis. Peningana á að af-
henda í þvergötu sunnar á Mið-
stræti farið frá Fyrstu götu. Á-
ætlun tíu taki til starfa. Ég end-
urtek: Áætl'un 10 taki til starfa.
Klárt. Búið.
— Þetta er verzlana og lager-
hverfi, sagði Hawk. — Hreinasti
kirkjugarður á þessum tíma sól-
arhrings.
Skömmu síðar lá Barney endi-
langur á tjörupappaþaki á
þriggja hæða húsi og virti fyrir
sér þrönga götuna fyrir neðan
gegnum illa meðfarinn nætur-
kíki. Við hliðina á honum lá
hlaupmió byssa, á nákvæmlega
útreiknuðum stað fyrir hægri
höndina, þar sem afhendingin
átti að fara fram. Gatan er mjög
þröng og dimm, en nægileg skíma
til að sjá allar mannaferðir þar
niðri.
Hann lét augun hvarfla um ná-
grennið og reyndi að koma auga
á einhvern með pinkil. Fórnar-
lambið ætti nú að vera komið á
sinn stað og bíða ungfrú Rogers.
— Ég hef ekki séð til fórnar-
lambsins enn, en það er port
norðan við götuna, um það bil
þrjá metra frá horninu. Hann
getur verið þar, eða í einhverju
dyraskoti. Mér sýnist, að ein
hurðin sé ekki alveg að stöfum.
Hann lagði frá sér hljóðnem-
ann og hélt áfram að skoða sig
um með kíkinum. Hann sá eng-
an, hvorki neinn úr hreyfanlegu
einingunum né fótgangandi lög-
reglumenn. Hann fékk þá óþægi-
legu hugmynd, að allir hinir
væru farnir heim, en hann væri
einn eftir.
Svo leit hann aftur þangað,
sem afhendingin átti að fara
fram, og einbeitti sér að þeim
stað. Hann vorkenndi stúlkunni.
Meira að segja hann, reyndur
lögreglumaður, hefði verið
hræddur. Það myndi hver viti
borin manneskja vera.
Hann þreifaði á byssunni.
Hawk hafði fengið honum erfitt
hlutverk. Hann var meistara-
skytta, hreinn snillingur. En ef
eitthvað gengi úrskeiðis þarna
niðri, varð skyttan á þakinu að
vera snillingur. Henni mátti ekki
mistakast.
Hún ók hægt ofan eftir langri
og dimmri götunni, milli myrkra
steinhúsaraða frá aldamótum.
Múrhúðin var flögnuð frá hér og
þar, og á sumum hornunum
höfðu fallið steinar úr hleðslunni.
Hún lagði bílnum hjá stórum
auglýsingaglugga, með skilti, sem
á stóð: SKOLPRÖR — HEILD-
SALA SMÁSALA.
Hún hengdi töskuna með vasa-
46 VIKAN 39- tbl-