Vikan - 09.10.1969, Side 36

('i* t<\
TRUEH \ É
ttiSMtl \1

iAcogrR
tfitMU
J«VA<J«tOX
V¥t t'#>* ■
rnpmm
r uC«yí*;r*?< "
LT.CiftAV
*a 3oeS
23a-i»4t>
u»av
^•^•i'ii i^iV 1 :
BILALOKK
grunnfyllir, spartl, þynnir,
slípimassi, vinyllakk,
málmhreinsiefni, álgrunnur,
silieone hreinsiefni
(=wpt&Lca
Uarítíiatk aritir
ýhhi- & HtikutÍi? H □. VILHJÁLMSSDN
RANARGÖTt.l 12 SÍMI 19669
V

þú værir. Og síðan voruð þið eins
og samlokur, þangað til hann fór.
Hefir hann hringt til þín?
— Nei, hversvegna heldurðu að
hann geri það?
— Hann hringir, vertu viss! Hann
hringdi til mín f morgun og bað
um símanúmerið þitt.
— En hversvegna .... hvers-
vegna skyldi hann hafa áhuga á
mér? sagði Júlía, og gat varla leynt
því hve æst hún var.
— Ja, það er nú það, sagði Sara,
— smekkur manna er misjafn.
— Hvernig er konan hans?
— Snotur, og mjög skemmtileg.
Þau eru frjálslynd. Að minnsta kosti
gerir hún það sem henni sýnist. Ég
hef aldrei heyrt neinar slúðursögur
um hann. Hann er einn af þeim sem
gengur upp í starfi sínu, og hugsar
lítið um annað. En það er eins gott
að vara sig á þessum hægfara
mönnum. Þeir eru oft úlfar í sauð-
gæru.
Það var og, hugsaði Júlía, þegar
hún lagði símann á. Úlfur. Það gat
auðvitað verið, en sannarlega ekki
í sauðargæru.
Eftir þetta þaut hún alltaf upp,
þegar síminn hringdi, en það var
aldrei hann. Hvorki þennan dag,
þann næsta eða nokkurn annan dag.
Síðdegis, nokkrum vikum síðar,
varð kaffilaust á skrifstofunni, og
Júlía fór út til að kaupa kaffipakka.
Þegar hún var á leið til skrifstof-
unnar, með kaffipakkann í hönd-
unum, stanzaði leigubíll við hlið
hennar. Richard de Lisle stökk út
úr honum.
— Halló, sagði hann, — ertu að
skrópa úr vinnunni?
Hún rétti fram kaffipakkann.
— Við vorum kaffilaus, svo ég
fór að kaupa kaffi, sagði hún.
— Komdu með mér og fáðu þér
eitthvað að drekka, sagði hann.
Júlía maldaði í móinn, en lét samt
tilleiðast, sagði samt að hún gæti
ekki staðið við nema fimm mínútur.
Hann fór með hana inn á lítinn
bar við götuhornið, þar sem um-
hverfið var notalegt, rauð floshús-
gögn og rauð Ijós.
Hún settist í einn básinn og virti
hann fyrir sér, þegar hann sótti
glösin að barborðinu. Hún dáðist
að þjálfuðum líkama hans, og hrökk
við, þegar henni datt í hug hvernig
hann færi í rúmi.
Þegar hann kom aftur til hennar,
sá hún að hann var þreytulegur.
— Þú vinnur of mikið, hrökk út
úr henni.
— Nei, .... og þó, það getur
verið satt. En hvernia hefur þú það,
það er miklu skemmtilegra samtals-
efni.
— Mér líður prýðilega.
Hann virti hana fyrir sér.
bú ert dásamleg. Veiztu hvað
mig langar mest til að gera nú?
— Hvað er það? sagði Júlía, og
hún varð að gæta sín að titringur-
inn í röddinni væri ekki of áber-
andi.
— Panta beztu herbergin á Ritz
hótelinu, draga fyrir gluggana, og
skr(ða upp í þægilegt rúm, með
þig við hlið mér, og sofa t heilan
mánuð.
Júlía hló hátt.
— Ef þú ætlar að sofa í mánuð,
þá þarftu ekki að hafa mig hjá þér.
— Jú, ég myndi ekki sofa vel,
nema að ég vissi af þér hjá mér.
Þessi furðulegu, gulbrúnu augu,
horfðu fast í augu hennar. Júlía
fann að þetta var ekki hættulaust,
svo hún sagði:
— Ég verð að fara núna, það er
beðið eftir kaffinu.
Hún varð rólegri, þegar hún kom
út í sólskinið, og hann fylgdi henni
að skrifstofunni.
— Viltu koma í afmælisboð til mín,
sagði hún, allt í einu. Hún hafði
alls ekki hugsað sér að segja þetta,
það hrökk út úr henni.
— A miðvikudaginn kemur.
Komdu með konuna með þér.
— Já, þakka þér fyrir, það verð-
ur skemmtilegt. Hve gömul verð-
urðu? Sextán ára?
Hún gretti sig framan í hann.
— Hálf sjö, sagði hún.
David var ekki alltof hrifinn af
þessari ráðagerð, honum fannst
óþarfi að hafa gestaboð. En hann
gat aldrei neitað henni um nokkurn
hlut.
— Þetta lítur út eins og síða i
„Hver er hver", tautaði hann, þegar
hann fór yfir gestalistann. Richard
de Lisle, — nei, Júlía, hvernig lætur
þú þér detta þetta í hug?
— Ég sagði þér frá honum. Ég
hitti hann hjá Söru Hornby.
— Já, já, það er satt. Hann skoð-
aði listann aftur. — Ég held ég
verði þá að bjóða Suzy og Rolly
gamla Farebrother, það er gott að
blanda köttum saman við herme-
linin, sagði hann.
Júlía varð hugsandi. Suzy var
einkaritari Davids, og Júlíu fannst
nóq um hve mikið stáss hann gerði
af henni. Júlía var ekki hrifin af
henni, ag sannarlega ekki hrifin af
að vita hana með David allan dag-
inn.
Eða þá Rolly! Hann drakk alltaf
of mikið og hló hátt að sinni eigin
fyndni.
— Það er allt i lagi með Suzy.
sagði Júlía. — En Rolly Farebrother.
nei það er ómögulegt. Ef sá maðnr
kemur inn fyrir dyr hjá okkur, þí
fer ég.
Þegar Júlía kom til skrifstofunn-
ar á afmælisdaginn, beið hennar
Iftill pakki. Það var lióðabók, nv-
tízkuleg lióð oq óskilianleg. Hún
var frá Richard de Lisle, og hann
hafði skrifað á titi Iblaðið. ,,Með
hjartans kveðju á afmælisdaginn,
elskan! Richard."
Hún varð að fela bókina á skr’F-
stofunni. Og f matartímanum fór
hún til hárqreiðslustofunnar og söng
með siálfri sér alla leiðina.
Allt er klappað og klárt, saaði
hún v:ð siálfa s'a, þegar hún kom
úr baðinu nokkrum tímum siðar.
Það var kortér þangað til gestirnir
komu. Þeaar hún var búin að tína
saman nauðsynlegustu hluti til
snvrtingarinnar, var dyrabjöllunni
hringt.
36 VIKAN 41 •tbl-