Vikan - 29.01.1970, Qupperneq 3

5. tölublaS - 29. janúar 1970 — 32. árgangur
í ÞESSARI VIKU
Ný framhaldssaga hefst í þessu blaði og
nefnist hún „Frú Robinson" og er eftir
Charles Webb. Sagan hefur verið kvikmynduð
og verður myndin sýnd í Tónabíói
skömmu eftir að sögunni lýkur hér í
Vikunni. Myndin hefur hlotið óvenjulega
góða dóma og var meðal annars valin ein
af tíu beztu myndum þessa áratugs.
Sögur Jacks London njóta vinsælda um heim
allan. Þær hafa til dæmis komið út hér
á landi undanfarin ár og verið mikið lesnar,
enda spennandi og ævintýralegar. En
ævintýralegust er þó sagan af lífi hans sjálfs.
í þessari Viku birtum við eina af
smásögum Jacks Londons og einnig hefst nú
greinarflokkur um ótrúlega viðburðaríkt
líf þessa snjalla ameríska höfundar.
I NÆSTU VIKU
„Tízkuljósmyndun í tíu stiga frosti"
nefnist myndaefni, sem við birtum í næsta
blaði. Einn kaldan janúardag fékk
Ijósmyndari Vikunnar að fylgjast með
tízkul jósmyndun í Krýsuvík.
Þarna var verið að taka tízkumyndir fyrir
Bandaríkjamann, Thomas Holton að nafni,
sem flytur út sérkennilegan fatnað
úr íslenzkri ull.
Morðingi Sharon Tate og vina hennar,
Charles Manson, er á dagskrá í næstu viku.
Um hann segir vitnið Paul Watkins:
„Ég var í hippaflokki Charles Mansons.
Charlie þóttist ýmist vera djöfullinn eða guð.
Hann dáleiddi okkur. Allar stúlkurnar
voru ambáttir hans, allir karlmenn
þrælar hans. Hann stjórnaði kyn- og
fíknilyfjasvalli okkar.
I þessum mánuði verður frumsýnt nýtt
íslenzkt leikrit hjá Leikfélagi Reykjavíkur.,
en slíkt er alltaf talsverður virðburður
í menningarlífinu. Hér er um að ræða
leikrit eftir Jónas Árnason, rithöfund,
um Jörund hundadagakonung. í næsta blaði
birtum við viðtal við Jónas Árnason og
myndir frá æfingu á hinu nýja leikriti hans.
Gömlu húsin í Reykjavík hverfa óðum og
mörg þeirra eiga sér merka sögu.
Enn eru þó sögufrægar byggingar víða í
bænum og í þessu blaði bregðum við upp
myndum af nokkrum þeirra.
Við fengum Þorstein Gunnarsson, arkitekt og
leikara, til þess að aka með okkur um
bæinn og benda okkur á ýmis merkileg hús,
sem ekki mega hverfa.
FORSfÐAN Þessa sígildu mynd af öndunum á tjörninni tók Ijósmyndari Vik-
unnar, Sigurgeir Sigurjónsson. Að baki sér í Iðnó og í tilefni af því má benda á myndir
af gömlum og sögufrægum húsum í Reykjavík í þessu blaði.
f FULLRI ALVÖRU
LISTVIÐBURÐUR
Það sannaðist um þessi jól eins og svo oft
áður, að góð afrek eru gjarnan unnin í kyrr-
þey og miklir listviðburðir vekja sjaldan jafn
mikla athygli almennings og þeir eiga skilið.
Meðan allt ætlaði af göflunum að ganga út af
jólasýningu Þjóðleikhússins, og japlið og jaml-
ið og fuðrið virtist ekki eiga sér nein takmörk,
sýndi Iðnó grískan harmleik í fyrsta sinn á ís-
lenzku leiksviði. Gagnrýnendur hafa allir sem
einn lokið upp miklu lofsorði á sýningu Leik-
félcgs Reykjavíkur á Antígónu Sófóklesar og
ekki sízt snilldar þýðingu Helga Hálfdanarson-
ar á leiknum. Engu að síður hefur almenningur
sýnt þessu mikla þrekvirki algert tómlæti.
Sú staðreynd, að Antígóna hefur verið sýnd
fyrir auðum bekkjum, er enn ein sönnun um
það regindjúp, sem virðist vera á milli dóma
gagnrýnenda annars vegar og almennings hins
vegar. Það hefur komið í Ijós, en kannski aldr-
ei betur en í þetta skipti, að aðsókn að leik-
ritum er ekki nærri alltaf í réttu hlutfalli við
þá dóma sem verkið hlýtur í blöðunum. Þetta
er engan veginn einangrað fyrirbæri hér á
landi, heldur mun svipaða sögu að segja í flest-
um menningarlöndum. Þvi meira listrænt gildi
sem verk hefur, því meiri hætta er á, að það
njóti ekki hylli almennings. Sem betur fer er
þetta ekki einhlítt og stundum ber við, að hvort
tveggja fer saman: góð og listræn sýning og
mikil aðsókn og almennar vinsældir. Sá háttur
sumra menningarfrömuða hér á landi að bregð-
ast reiðir við fálæti almennings gagnvart góð-
um verkum, munda pennann og taka landa sína
til bæna fyrir heimsku, sljóleika og lélegan
smekk, er hins vegar fráleit aðferð og ekki væn-
leg til góðs árangurs.
Hin lélega aðsókn að Antígónu kann að stafa
af ástæðulausum ótta við, að þetta 2400 ára
gamla verk eigi ekkert erindi við nútímafólk
og sé sem lokuð bók öðrum en þeim sem hafa
kynnt sér rækilega sögu grísku harmleikjanna.
Hér er um misskilning að ræða, því að Antí-
góna í búningi Leikfélags Reykjavíkur er hverj-
um manni auðskilin og á brýnt erindi við nú-
tímann.
Þótt fáir hafi séð þessa frábæru sýningu i
Iðnó, eru þeir vonandi nógu margir til að
minnast hennar að verðleikum svo lengi sem
rætt verður um leiklist á landi hér.
G.Gr.
VIKAN Útgefandi: Hilmir hf. Ritstjóri: Gylfi
Gröndal. Blaðamenn: Dagur Þorleifsson, Matthildur
Edwald og Ómar Valdimarsson. Útlltsteikning: Hall-
dóra Haildórsdóttir. Auglýslngastjórl: Jcnsína Karls-
dóttir. — Ritstjórn, auglýsingar, afgreiðsla og dreif.
ing: Sklpholti 33. Símar 35320 — 35323. Pósthólf 533.
Vcrð í lausasölu kr. 50,00. Áskriftarverð er 475 kr.
fyrir 13 tölublöð ársfjórðungslega, 900 kr. fyrir 26
tölublöð misserislcga. Áskriftargjaldið greiðist fyrir-
fram. Gjaldd. eru: Nóvember, febrúar, maf og ágúst.