Vikan - 29.01.1970, Side 19
í 17 ár. Hann er bezti vinur minn.
— Ég veit það.
— Hann varð að aflýsa stefnu-
móti við meiriháttar skjólstæð-
ing í Los Angeles svo hann gæti
verið hér og boðið þig velkom-
inn heim úr háskólanum.
— Pabbi — -—-
— Er það ekki einhvers virði?
— Það væri mér mikils virði
ef ég gæti fengið að vera einn!
Faðir hans hristi höfuðið. —
Ég veit ekki hvað hefur komið
fyrir þig, en hvað sem það er þá
vil ég að þú hagir þér eins og
maður og komir með mér hérna
niður í einum grænum.
Dyrnar opnuðust skyndilega
og móðir Benjamíns kom inn í
herbergið. — Ertu ekki tilbúinn
enn? sagði hún.
— Nei.
—- Við erum að koma, sagði
faðir hans.
— Hvað er að? spurði hún og
lokaði dyrunum að baki sér. Þau
voru nú þrjú í herberginu.
Ég er að reyna að hugsa!
— Láttu ekki svona, Ben,
sagði faðir hans. Hann tók í
handlegg Bens og leiddi hann að
dyrunum.
-—- Andskotinn hafi það! láttu
mig í friði! sagði Benjamín og
sleit sig lausan. Hann starði á ~
forviða andlit foreldra sinna.
•— Ben. sagði faðir hans svo
hljóðlega, — bölvaðu foreldrum
þínum aldrei framar.
Benjamín hristi höfuðið. Síð-
an gekk hann á milli þeirra. —
Ég ætla út að labba, sagði hann
um leið og hann fót út úr her-
berginu og lokaði á eftir sér.
Hann flýtti sér fram á stiga-
pallinn og niður en hafði ekki
náð að snúa snerlinum á útidyra-
hurðinni þegar hr. Terchune kom
út úr stofunni.
— Ben! sagði hann. — Ég má
til með að taka í höndina á þér.
Benjamín tók í höndina á
herra Terchune.
— Fjandakornið, sagði herra
Terchune, — hvort ég er hreyk-
inn af þér! Hann hélt enn í
höndina á Ben.
Benjamín kinkaði kolli. —-
Þakka þér fyrir, sagði hann. -—
En ef þú vilt hafa mig afsakað-
an, þá ætlaði ég að fara hérna
út og labba örlítið um. Ég kem
rétt strax aftur.
Frú Pearson kom í ljós í hin-
um enda gangsins. — Ó, Benja-
mín, sagði hún og brosti sínu
blíðasta. Hún hljóp að honum og
kyssti hann á báðar kinnar. —
Benjamín, ég á bara ekki orð!
Benjamín kinkaði kolli.
— Þú stóðst þig svei mér vel
þarna fyrir austan, ha?
— Mér þykir fyrir því ef ég
virka dónalegur. sagði Benjamín,
— en ég er að reyna að komast
út.
Hr. Robinson kom gangandi
eftir ganginum með glas í hönd-
inni. Hann fór að brosa um leið
og hann sá Benjamín og gekk
inn í hópinn sem umkringdi hann
'
.é..
NÝ OG SKEMMTILEG FRAMHALDSSAGA
EFTIR CHARLES WEBB - Tónabíó sýnir mynclina þegar sögunni lýkur
hér í Vikunni, en hún var valin ein af tíu beztu myndum áratugsins
1960-70.
til að taka í höndina á honum.
Ben, hvernig hefur þú það? Þú
lítur alveg ljómandi vel út.
— Mér líður ágætlega, þakka
þér fyrir
-—• Heyrðu, þetta er ekkert
smátæki sem þú ert með þarna
úti í bílskúr. Er þetta ekki sá
ítalski sem pabbi gamli gaf þér
í tilefni prófsins?
— Ó, er þetta ekki spennandi?
sagði frú Pearson.
— Komdu, Ben, förum einn
rúnt, sagði hr. Robinson.
Benjamín fór í vasann og dró
upp lyklana. — Þú ert klár á
beinskiptingu er það ekki?
spurði hann og rétti lyklana í
áttina að hr. Robinson.
— Hvað?
— Geturðu keyrt beinskiptan
bíl?
Auðvitað svaraði hr. Rob-
inson, — en ég hélt að þú værir
til í að keyra mig sjálfur.
Ég get það ekki í augna-
blikinu. Hafið mig afsakaðan.
Hann opnaði dyrnar en um leið
og hann steig út komu Carlson-
hjónin á móti honum.
- Nei, er það ekki hann sjálf-
ur? sagði frúin og faðmaði
Benjamín allan og kyssti. —■ Ben,
sagði hún svo, — ég vona að þú
Framhald á bls. 43
5. tbl. VIKAN 19