Vikan - 25.03.1970, Side 22

Landsfræg varð byltan í
Dölum vestur, er Þorsteinn
Þorsteinsson sýslumaður féll
þar óvænt fyrir Ásgeiri
Bjarnasyni bónda í Ásgarði í
kosningaglímunni 1949. Var
einsýnt, að brátt myndi lok-
ið stjórnmálaferli goðans
aldraða í Búðardal, þó að
hann héti landskjörinn þing-
maður næsta kjörtímabil.
Fór og svo, að Sjálfstæðis-
flokkurinn varð sér úti um
nýjan foringja í héraðinu og
fól honum að freista þess að
vinna ríkið á ný. Til þess af-
reks valdist ungur mennta-
maður ættaður úr sýslunni
og nákunnugur fólki ]iar og
málefnum, Friðjón Þórðar-
son. Skyldi hann drýgja þá
dáð að hefna ófaranna frá
síðustu kosningum og steypa
höldinum i Ásgarði af stóli i
salarkynnum alþingis.
Önnur var öldin, þegar
örninn iivíti, Bjarni frá Vogi,
ríkti yfir Dölum og Þorsteinn
Briem og Þorsteinn Þor-
steinsson báru sigurorð af
sérhverjum keppinauti, þó
að strítt væri deilt og hart
barizt. Friðjón var ekkert
líkur frelsisgarpinum bjarta
eða þrumuklerkinum frán-
EFTIR LðPUS

eyga og bar sig allt öðruvísi
á palli en hinn þungstígi og
bragðstirði fyrirrennari sinn.
Samt virtist harla skynsam-
lega ráðið af Sjálfstæðis-
flokknum að tefla honum
fram gegn Ásgeiri Bjarna-
syni. Rætur Friðjóns liggja
djúpt í jörðu þar, og hann
telst heppilegur fulltrúi
framgjarnra æskumanna,
sem vilja halda gömlu og
ln eppa nýtt að auki. Islenzku
borgarastéttinni vegnar bezt
í valdabaráttunni, þegar liún
fer sér hægt, og Friðjóni
Þórðarsyni lætur einmitt sú
aðferð. Hann kemur vel
fram og sýnir aldrei ofstopa,
en veit samt til hvers refirn-
ir eru skornir.
Friðjón Þórðarson fæddist
á Breiðabólstað á Fellsströnd
i Dalasýslu 5. febrúar 1923
og er sonur Þórðar Kristj-
ánssonar bónda og hrepp-
stjóra þar og konu lians,
Steinunnar Þorgilsdóttur. —
Gekk hann menntaveginn og
varð slúdenl i Reykjavík
1941, en las síðan lög við Há-
skóla Islands og lauk em-
bættisprófi í þeim fræðum
1947. Gegndi Friðjón svo
fulltrúastarfi hjá borgardóm-
aranum í Reykjavík árlangt,
en réðsl fulltrúi til lögreglu-
sljórans í. Reykjavík 1948 og
liafði þann starfa á liendi til
1955, nema livað hann var
settur sýslumaður á Siglu-
firði 1951—1952. Sýslumað-
ur Dalamanna gerðist hann
1955 og sat i Búðardal fram
á sumar 1965. Þá fluttist
liann búferlum til Stykkis-
hólms og tók við sýslumanns-
embættinu á Snæfellsnesi.
Áhugamál Friðjóns Þórð-
arsonar eru f jölþætt, og gælti
þess strax á námsárunum.
Ilann er mannblendinn,
hress í bragði, tónvís og
söngvinn og mjög félags-
lyndur. Starfaði liann mikið
í ungmennafélagsskapnum
heima í Dölum á æskuskeiði
og hreppti fljótlega ýmsar
mannvirðingar í höfuðstaðn-
um. Var hann formaður
Orators, félags laganema,
1945-—1946 og garðprófastur
á Nýja stúdentagarðinum
1948—1950, en formaður
Stúdentafélags Reykjavíkur
1951—1952. Lét Friðjón
snemma stjórnmál til sín
taka og mun liafa verið
Sjálfstæðisflokknum hollur
þegn og dvggur frá ungum
aldri. Leizt foringjunum í
Reykjavík sveinninn gæfu-
legur og þótti liann sjálfkjör-
inn til vonarinnar um ríkis-
erfðir í Dölum. Heimamenn
undu þeirri ráðagerð vel,
enda Friðjón vinsæll af at-
gervi og farsæld sjálfs sín og
prýðilega kynjaður. Átti
Sjálfstæðisflokkurinn naum-
ast kost á heppilegri oddvita
liðs síns í Dölum en þessum
prúða lögfræðingi, senr var
tengdur héraðinu sterkum
böndum. Hins vegar leit út
fyrir um skeið, að Friðjóni
reyndist ofraun að lireppa
framann, sem honuin var
ætlaður. Samt dugði hann
hærilega, þegar fram liðu
stundir.
Sýslumaðurinn ungi varð
Ásgeiii Bjarnasyni engan
veginn skæður keppinautur,
enda þólt Dalir teldust vafa-
kjördæmi, unz viðhorfin
breyttust sumarið 1959. Mun-
urinn á Ásgeiri bónda og
Þorsteini sýslumanni 1949
var aðeins 11 atkvæði. Hann
jókst i 49 atkvæði, er Frið-
jón reyndi sig við Ásgeir
fjæsta sinni 1953, en Sjálf-
stæðisflokkurinn fékk þá
ekkert uppbótarþingsæti, svo
22 VIKAN 13- tbl-