Vikan - 25.03.1970, Side 48

abc
SKOLARITVELIN
NYTSAMASTA FERMINGARGJÖFIN
^iiSÍSSfe#
SKRIFSTOFUVÉLAR H.F.
%

OTTO A. MICHELSEN
Hverfisgötu 33
Sími 20560
Hann hóf augabrýrnar. „Veit Aline frænka, að von er á yður?"
,,Já, og gerið nú svo vel að aka með mig, því ég er svo óttalega þreytt,
og ég get sagt yður, að yður getur ekki þótt skemmtilegt, hvað ég ætla
að aðhafast. Þótt við heitum sama ættarnafni og séum kannske skyld,
hafið þér engan rétt til að blanda yður í mín mál." ,
Hann skælbrosti og mælti stillilega: „Afsakið frænka, þér viljið þá
ekki fara að mínum ráðum, en ég gaf yður þetta ráð af því að Kensing-
ton-eignin getur sett hroll í þá, sem ekki hafa verið þar, sérlega þá, sem
eru eitthvað viðkvæmir."
„Ég er ekkert viðkvæm," svaraði hún reið.
„Það hef ég samt heyrt," sagði hann um leið og hann setti bílinn í
gang.
Andartak fannst henni sem hún væri aftur flækt í aktygjunum. Rödd
hans hafði þennan sama djúpa tón, og hún var viss um, að hann ætti
eftir að hlæja skerandi hvellt. Hún reyndi að jafna sig með að virða fyrir
sér landslagið.
Vegurinn hlykkjaðist gegnum laufskóg og stöku sinnum sá hún hlið á
girðingu, sem benti til, að búgarður væri fyrir innan. Og eitt sinn kom
hún í svip auga á reisulega byggingu, næstum höll. Hún beið spennt
eftir næsta mannabústað. James Kensington ók alls ekki hratt. Það var
eins og hann væri að biða eftir, að henni snérist hugur. En hún fann
til andlyndis gegn honum, skyldi sýna honum, hvaða grein Kensington-
anna hún tilheyrði.
Það var ekki mikið að sjá. Hún taldi ein tíu til tólf hús, nokkur frá-
brugðin hvert öðru, en lík hvað aldur og stærð snerti.
Og hvernig skyldi Kensington-búgarðurinn líta út? hugsaði hún. Lög-
maðurinn hennar hafði sagt henni, að hún væri fjórðungsmilljónar dala
virði. Skyldi húsið liggja hátt utan í hæð, virðulegt og stolt? Eða var
það eins og kóngulóarvefur með alls kyns útskotum? En sjálfsagt var
þar margt að sjá innanstokks. Sem eigandi eignarinnar skyldi hún lifa
og leika sér að vild.
Hún gat ekki annað en beint huganum að Aline Kensington, sem
James Kensington, bílstjórinn hennar nú, hafði kallað Aline frænku. En
af því fáa, sem lögmaðurinn hafði getað frætt hana á, var að Aline var
eldri systir stjúpföður hennar og að hún hafi lagt mjög að sér til að
geta haldið húseigninni.
Lori saup nú hveljur, þvi vegurinn beygði niður í kaldranalegan dal,
hálfdimman, því lág sólin náði ekki að skína niður í þessa skógiklæddu
hvilft. James hægði á bílnum og nam staðar fyrir framan mannhæðar-
háan steinvegg. Leifarnar af tréhliði, sem einhverntíma hlaut að hafa
verið fallegt, hindraði bílinn [ að komast lengra.
Lori sá ekki annað en blaðlaus tré, og andartak óskaði hún sér, að
hún væri komin til þorpsins. En nú vatt „frændi" hennar sér við í sætinu
og mælti: „Þá erum við komin. En gleymið ekki, að þér vilduð þetta
sjálf."
„Hliðið", sagði hún og reyndi að vera myndugleg.
„Ah, ég veit vel, hvernig það er opnað, ungfrú Kensington", svaraði
hann. „Spursmálið er bara, hvort þér kunnið að loka því?"
„Ekki gera mig hrædda!" brauzt upp úr henni.
2. KAFLI
(skrið í járnlömunum var miklu meira en hún hafði ímyndað sér. Hún
horfði á frænda sinn hrinda hliðgrindinni upp með sterkum höndunum.
Svo settist hann aftur undir stýrið. Auðséð var, að hann ætlaði ekki að
loka hliðinu aftur, fyrr en á leiðinni aftur til bæjarins.
Vegurinn lá um stórbrotið landslag, sem raunar var nú búið að tapa
miklu af sinni upprunalegu mynd. Lori gat naumast skilið, að þetta
væri hennar eign. Svo beygði vegurinn fyrir hæð eina og dálítinn spöl
neðar til vinstri lá húsið.
Bílstjórinn nam staðar stutta stund, eins og hann hefði getið sér til
um hugsanir hennar.
Það var undarlegur byggingarstill á þessari höll, — því hóll var þetta
líkast, sambland af frönsku og ensku. Súlurnar átta fyrir framan aðal-
dyrnar voru ósmekklega þétt saman og huldu næstum dyrnar. Tveir
ólánlega lagaðir gluggar voru á grásvörtu skífuþakinu, og það fór
hrollur um Lori, er henni sýndist hreyfing á öðrum glugganum.
„Þetta er Ijótt hús," sagði James Kensington. „Forfaðir okkar byggði
það, en hann gekk með ýmsar óskemmtilegar hugmyndir. Það eru fjöru-
tíu og tvö herbergi í byggingunni, sem við sjáum, en svo bætast við
útskot sem við sjáum ekki héðan. Skipulagið er ekki beint heilsusamlegt.
Upphitunin er í miðju húsinu, og Aline frænka heldur hliðarálmunum
ÓÐMENN
á nýrri stereo plötu
meö lögin
SPILLTUR HEIMUR
og KOMDU HEIM
★
Þetta er, aö áliti þeirra, sem vit
hafa á, bezta platan af þessu tagi,
sem út hefur komið á íslandi.
48 vikan