Vikan - 16.03.1972, Síða 7

Mn drevmdi
ÚR KIRKJU - ÁBALL
Kæri draumráðandi!
Mig langar svo til að biðja þig að ráða fyrir mig draum,
sem mig dreymdi í nótt, en hann er svona:
Ég og vinkona mín vorum að fara inn í kirkju. Hún var
margar hæðir, og við fórum upp alla stigana. Þegar við
komumst upp á efsta ganginn, var hann svo þröngur, að við
þurftum að troða okkur og skríða eftir honum. Loksins kom-
umst við út á svalir. Þar var einhver pakki og vinkona mín
segir: „Það er neyðarblys í þessum pakka.“ Ég kveiki á því
og fleygi því út af svölunum, því að ég var svo hrædd um
að við kæmumst ekki í gegnum ganginn aftur til baka. Vin-
kona mín verður afar hrædd. Hún fleygir sér á magann og
togar mig niður á hnén.
Þá koma allt í einu til okkar fjórir hjálpsamir menn og
hjálpa okkur í gegnum þrönga ganginn. Tveir þeirra hverfa,
en hinir tveir eru áfram með okkur (annar hefur stundum
verið með vinkonu minni, en hinn er skólabróðir minn).
Þeir segja okkur að koma út í bíl og við ökum langan veg
og förum á ball. Við setjumst, en gólfið, sem stólarnir voru
á, hallaði svo mikið, að stóllinn minn rann niður hallann.
Þó réttir skólabróðir minn út faðminn og hinn strákurinn
réttir út faðminn móti vinkonu minni. Ég var svo ham-
ingjusöm í þessum síðasta hluta draumsins.
Tvær Borgarnesrósir í dvala.
Kirkja táknar jafnan mótlæti í draumi og allur fyrri-
hluti draumsins virffist bersýnilega tákna erfiðleika og hætt-
ur. Liklega eiga þeir viff ykkur báffar og eru á sviði ástar-
mála. En síffan rætist úr; balliff byrjar og gólfiff hallar, svo
aff þið rennið beint í fangiff á hamingjunni.
SVAR TIL Y í VESTMANNAEYJUM
Aff dreyma hár sitt klippt er fyrir óvirffingu og sé þaff
óhrjálegt á einhvern hátt, til dæmis fituklepjað, eins og þú
lýsir í þinum draumi, merkir þaff raunir og ógæfu. En nú
fjallar draumurinn ekki um þig effa mann þinn, heldur vin
ykkar. Hann mun verffa fyrir einhverju mótlæti, líklega í
sambandi viff ástarmál, og þiff munuff taka þaff nærri ykk-
ur hans vegna. Hann mun ekki valda ykkur leiðindum á
neinn hátt, heldur aðeins slíta aff mestu sambandi viff ykk-
ur vegna sinna eigin erfiðleika.
llísi lliHir
ÞEIR SEM EIGAAÐ BJARGA
Upp er skorið, engu sáð,
allt er í varga ginum.
Þeir sem aldrei þekktu ráð,
þeir eiga að bjarga hinum.
Norðlenzk visa.
í lullri alvöni
I LJÚNAGRYFJU LISTAMANNA
Margir voru farnir að halda, að sjónvarpið væri löngu
dautt úr öllum æðum, þetta óskabarn þjóðarinnar, sem
stóðst samjöfnuð við stórþjóðirnar fyrsta árið fyrir atbeina
samstæðs hóps dugandi starfsmanna. Reyndar var vitað
fyrirfram, að fjörið í byrjun mundi aldrei endast vegna
skorts á fé og nægilegum.mannafla. Þar við hefur bætzt nú
í seinni tíð megn óánægja margra starfsmanna með laun
sín; langvinn deila, sem ekki tókst að leysa, fyrr en á síð-
ustu stundu, þegar stöðvun á allri starfsemi sjónvarpsins
vofði yfir.
En hvað sem því líður hefur skyndilega hlaupið fjör-
kippur í einn lið dagskrárinnar: umræðuþættina, sem voru
farnir að gerast ósköp daufingjalegir og form þeirra löngu
úr sér gengið. Þetta gerðist með tilkomu Ólafs Ragnars
Grímssonar, hins umdeilda en galvaska stjórnanda. Hann
breytti lognmollunni í hávaðarok í fyrra, en fauk sjálfur
út i hafsauga fyrir rest og skolaði ekki aftur á fjörur stofn-
unarinnar, fyrr en stjórnarskipti höfðu orðið. Nú ætti hon-
um að vera sæmilega borgið: hann er kominn í útvarpsráð
og orðinn dómari yfir sjálfum sér.
Þættir Ólafs Ragnars eru orðnir tveir á þessum vetri, og
í bæði skiptin hefur verið slík skemmtun að sitja við tæk-
ið sitt, að jafnast á við að sjá góða revíu eða fara í sirkus.
Þrátt fyrir,hasarfjörið í þættinum um herinn og Nato, voru
á honum alvarlegir vankantar. Þegar úthlutunarnefndinni
alræmdu var varpað í ljónagryfju listamanna um daginn,
tókst hins vegar að sníða þá af að mestu, gestir í salnum
voru færri en áður og ekkert út á val þeirra að setja.
A.tgangurinn var harður af hálfu ákveðins hóps lista-
manna, en nefndarmenn vörðust með kjafti og klóm, og
ekki tókst að leggja þá að velli, eins og bersýnilega stóð
til. Það er með úthlutun listamannalauna eins og svo margt
annað í okkar fyrirmyndar þjóðfélagi: flestir viðurkenna
vitleysuna, en enginn virðist nenna að leggja á sig það erf-
iði, sem þarf til að fá kerfinu breytt.
Gagnið af umræðuþáttum þessum er lítið sem ekkert, en
gamanið því meira og réttlætir þá fyílilega. Þessi þáttur
ætti þó að styrkja þá hugmynd, sem löngu er komin fram,
að leggja beri áherzlu á tvennt, þegar ríkið styrkir lista-
menn sína: annars vegar heiðurslaun fyrir roskna, viður-
kennda listamenn, og hins vegar fáa og háa starfsstyrki
fyrir unga og efnilega listamenn.
G. Gr.
1 1. TBL. VIKAN 7