Vikan - 28.09.1972, Qupperneq 17

Agatha
- Ég segi þér þaö satt, aö þetta
er sama konar, þaö er alveg
öruggt!
Haydock skipstjóri leit upp og
virti fyrir sér ákaft andlit vinar
sins og andvarpaöi. Hann
óskaöi þess innilega aö Evans
væri ekki svona öruggur, ekki
alveg svona sigri hrósandi. A
löngum sjómannsferli haföi
gamli skipstjórinn tamiö sér aö
skipta sér ekki af málum, sem
honum komu ekki viö. En Evans,
gamli vinur hans, sem haföi veriö
lögregluforingi, var á annarri
skoöun. Jafnvel nú, þegar hann
var kominn á eftirlaun og búinn
aö búa vel um sig i draumahúsinu
sinu, gat hann ekki á sér setiö aö
brjóta heilann um lögreglumál.
- Ég gleymi sjaldan andlitum,
sagöi hann ákveöinn. Frú An-
thony, - já, þaö er hún. Þegar ég
sá frú Merrowdene, þekkti ég
hana á stundinni.
Haydock skipstjóri ók sér 1
stólnum, honum fannst þetta
óþægilegt. Merrowdene hjónin
voru næstu nágrannar hans, fyrir
utan Evans og þessi fullyröing
hans um aö frú Merrowdene heföi
veriö ein af aöalpersónunum i
morömáli, kom illa viö hann.
- Þaö er nú svo langt siöan,
sagöi hann dauflega.
- NIu ár, sagöi Evans, nák-
væmur aö vanda. - NIu ár og þrir
mánuöir. Þú hlýtur aö muna eftir
þessu máli?
- Ja, - jú, óljóst.
-Þaökom fram viö réttarhöldin
aö Anthony var vanur aö nota
arsenik.sagöi Evans, -og hún var
sýknuö.
- Já, þvl skyldi hún ekki vera
sýknuö?
- Þaö var þaö eina sem hægt var
aö gera. Alveg hárrétt.
- Já, en hvaö er þaö þá, sagöi
Haydock. - Til hvers er aö hafa
áhyggjur af þvi?
Christie, spennandi sakamálasaga.
Morðingi eða ekki? Það var spumig sem
hinn fyrrverandi lögregluforingi hefði
ekki átt að leggja fyrir sig. Hann hefði
einfaldlega átt að hugsa um elliárin og
láta hjá liða að skipta sér af gömlum
morðmálum.....................
- Hver er meö áhyggjur?
- Mér finnst þú vera meö
áhyggjur.
- Alls ekki.
- Máliö er útkljáö, sagöi
skipstjórinn. - Ef frú Merrewdene
hefir einhverntima veriö svo
ólánssöm aö standa fyrir rétti og
veriö sýknuö, þá . . .
- Þaö hefur nú ekki almennt
veriö álitiö ólán aö vera
sýknaöur, tók Evans fram I fyrir
honum.
- Þú veizt vel hvaö ég á viö,
sagöi Haydock ergilegur. Ef
vesalings konan hefir veriö svo
heppin aö komast i gegnum þessa
raun, þá er engin ástæöa til aö
grafa þetta upp aftur.
Evans svaraöi ekki.
- Já, en Evans, konan var
saklaus! Þú sagöir þaö sjálfur.
- Ég sagöi ekki aö hún væri
saklaus. Ég sagöi aö hún heföi
veriö sýknuö.
- Kemur þaö ekki út á eitt?
- Ekki alltaf.
Haydock skipstjóri, sem var
farinn aö berja úr plpunni sinni,
hætti viö þaö og leit upp.
- Jæja, sagöi hann, - er þaö þar
sem skórinn kreppir? Heldur þú
þá aö hún hafi ekki veriö saklaus?
- Þaö hefi ég ekki sagt. Ég veit
þaö einfaldlega ekki! Anthony
notaöi arsenik og einn daginn
fékk hann of stóran skammt, af
vangá. Var þaö honum eöa konu
hans að kenna. Enginn vissi það
og kviödómúrinn ákvaö aö sýkna
hana I staö þess aö sakfella. Þaö
var svo sem allt I lagi meö þaö.
En hvaö sem ööru llöur, þá vildi
ég gjarnan vita vissu mlna.
Haydock skipstjóri beindi aftur
athygli sinni aÖ pipunni.
- En þetta kemur okkur ekkert
við.
- Hlustaöu nú á mig, sagöi
Evans. - Þú manst, þegar þessi
Merrowdene var aö sýna okkur
rannsóknarstofuna slna I gær-
kvöldi, þá talaöi hann um Marsh-
prófin, arsenikprófin.
- Já, hann nefndi einhver
Marsh-arsenikpróf. Svo hló hann
og sagöi aö þaö ættir þú aö þekk-
ja, þaö heföi veriö þin grein. Þaö
myndi hann aldrei hafa sagt, ef
hann heföi haldiö ....
- Þú átt viö aö hann heföi ekki
nefnt þaö, ef hann heföi vitað
hvaö skeöi. Hve lengi hafa þau nú
aftur veriö gift? Sagöiröu ekki
sex ár? Ég þori aö veöja um þaö,
aö hann hefir ekki hugmynd um
aö konan hans hafi einu sinni
borið nafnið Anthony
- Og ekki ætla ég aö veröa til
þess aö segja honum þaö, tautaöi
Haydock.
Evans hélt áfram, án þess aö
skipta sér af athugasemd hans:
-1 mlnu starfi höfum viö okkar
eigin mælikvaröa, prófun á morö-
málum. Viö leggjum saman staö-
reyndir, vegum og metum þaö
sem eftir veröur, þegar frá er
dregiö álit hlutdrægra vitna og
almennt athugaleysi. En viö
höfum aðrar sannanir gegn
morðingjum, nokkuö ábyggi-
legra, en hættulegar samt. Þaö er
aö morðingi lætur sér sjaldan
nægja eitt morö. En gefum
honum góöan tíma, látum aldrei
sklna I nokkurn grun um aö búizt
sé viö þvl aö hann endurtaki
glæpinn, og þá . . .já, þá getur
maöuV búizt viö aö hann reyni á
nýjan leik. Setjum svo aö maöur
sé tekinn fastur, hefir hann myrt
konuna slna, eöa er hann
saklaus? Sannanir eru óljósar, en
sé fariö aö rannsaka fortlö hans
og þaö kemur I ljós aö hann hefir
átt fleiri en eina konu, sem hann
hefir losaö sig viö, þá er ekki aö
sökum aö spyrja. Ég tala ekki um
lagaleg sjónarmiö nú, heldur
siöferöileg. Og þegar maöur veit
þetta, þá er hægtaö ná I sannanir.
- Ég skil vel hvað þú átt viö,
en . . ..
- Blddu þangaö til ég kem aö
veigamestu atriöunum. Þaö er
ágætt ef einhver fortíö er, sem
hægt er að gramsa I. En segjum
nú svo, aö moröingi sé gripinn,
viö fyrsta brot hans eöa hennar.
Þá er ekki hægt aö nota þá aöferö,
sem ég var aö tala um. En ef sak-
borningur er sýknaöur, tekur sér
nýtt nafn og byrjar nýtt llf á
öörum staö. Endurtekur hann þá
brot sitt, eða ekki?
- Þetta er hræðileg hugmynd.
- Vilt'u ennþá halda þvi fram aö
þetta komi okkur ekki viö?
- Já, þaö geri ég. Þaö er engin
ástæöa fyrir þig til að gruna frú
Merrewdene, sagði skipstjórinn
ákveðinn.
Lögregluforinginn þagöi um
hríö, svo sagöi hann hægt: - Ég
sagöi, aö ef fariö væri aö
skyggnast I fortiö hennar, án þess
Frarrihald á bls. 31.
39. TBL. VIKAN 17