Vikan - 28.09.1972, Blaðsíða 41

♦
HANSA-húsgögn
HANSA-gluggatjöld
HANSA-kappar
HANSA-veizlubakkar
Vönduð íslenzk framleiðsla.
Umboðsmenn um allt land.
mNjjA
*/.
HANSA H.F.
Grettisgötu 16 . Sími 25252
En til þess þurfti hann einhvern i
vitorö meö sér, og fann svo
ungfrú Bartlett. Tækifæriö til aö
sækja hlutinn • fékk hann svo,
þegar húsbóndi hans gaf honum
viku leyfi og leyföi honum aö nota
flugvélina.
- Allt var fyrirfram undirbúiö.
Ijrgfrú Bartlett notaöi húsaleit
sem átyllu til aö finna hentugan
staö, þar sem mætti láta hlutinn
o'tta, og þessi staöur varö fyrir
valinu. Þá hafa þau komiö sér
saman um þaö, aö Vilmaes skyldi
koma heim þann 3. — vafalaust
hefur hann búiö sér til einhverja
afsökun handa húsbónda slnum
aö trúa, og hana fáum viö
auövitaö aldrei aö heyra. Ungfrú
Bartlett, sem haföi enga
hugmynd um, aö hann heföi
slasazt til bana i lendingunni,
kom hingaö til aö sækja hlutinn.
Ef Hewlett hefur á þeim tima
veriö aö skoöa húsiö, var ekkert
auöveldara fyrir hana en aö fela
sig þangaö til hann var farinn.
Svo, þegar öllu var óhætt, fór hún
aö leita aö hlutnum, og gat þess
til, aö hann heföi oltiö út fyrir
grasvöllinn. Hitt hef ég þegar
gefiö yfirlit yfir.
Hanslet kinkaöi kolli, hugsi. —
Ég býst viö, aö þetta sé nærri
sanni sagöi hann. — En til hvers
var hún aö koma hingaö aftur og
lenda I moröingja höndum?
— Hvab þaö snertir, vil ég ekki
geta neins til, fyrr en ég veit
meira um hvaö geröist milli
þessara feröa hingab.
Þaö er hugsanlegt, aö hún hafi
enn ekki vitaö, aö Vilmaes var
dáinn, og hafi mælt sér mót viö
hann hér, aö kvöldi þess 10. En
vitanlega er þaö aöeins tilgáta út i
loftib. Vib ættum aö vera
öruggari, ef vib hugsum okkur til
bráöabirgöa, að hún hafi haft
hlutinn meö sér, og þaö, aö hann
var i hennar höndum, hafi oröiö
henni aö fjörtjóni.
— Aö minnsta kosti hefur hand-
taskan hennar ekki fundizt, sagöi
Hanslet. — Þér álitiö þá, að
moröiö hafi veriö framiö til þess
aö ræna hana?
— Já, þaö álit ég. En þó ekki,
aö þetta hafi veriö venjulegt
ránmorö, framiö af einhverjum
og einhvérjum. Hluturinn, sem
um er aö ræöa kann aö hafa verið
alveg verölaus fyrir aöra en þá,
sem höföu ástæöur til aö nota
hann. Og sé svo, hefur hlut-
aöeigandi oröiö aö gera eitthvaö
til aö nota hann eöa losa sig viö
hann, en þaö heföi kostaö aö trúa
einhverjum þriöja aðila fyrir
leyndarmálinu. Hafi svo veriö, er
vel hugsanlegt, aö þessi þriöji
maöur hafi tekiö þaö i sig aö ná I
hlutinn handa sjálfum sér. En
svo er þrautin sú aö finna út,
hvernig þessi þriöji maður — eöa
kona — hefur náö I ungfrú Bart-
lett. Hann getur hafa veriö búinn
aö sitja um hana lengi og biöa
eftir tækifæri. Hann getur hafa
vitaö fyrirfram, aö hún ætlaöi sér
hingað, og þaö getur meira aö
segja hugsazt, aö ungfrú Bartlett
hafi mælt sér mót viö hann i
húsinu. Þetta er allt hugsanlegt,
en svo er þaö yðar að finna út,
hvort er rétta lausnin.
— Það er þá i stuttu máli sagt,
aö viö getum gert ráö fyrir, með
nokkurri vissu, aö moröinginn
hefur verið persóna, sem vissi, aö
ungfrú Bartlett haföi til umráöa
þennan hlut, eöa hvaö viö nú
eigum aö kalla þaö.
— Já, og ég ræö yöur heldur til
aö ganga út frá þvi, en aöeins
muna, aö þetta er enn ósannað.
— Jæja, þaö er þó alltaf betra
en e'kki. Ekkert fundum viö I
eldhúsinu, sem gæti gefið ben-
dingu um, hver moröinginn væri.
Hann getur verið næstum hver
sem vera skal.
— Ef til vill er ekki svo erfitt aö
finna hann, svaraði Priestley. —
Þaö er eitt atriöi, sem liggur I
augum uppi, aö moröinginn hefur
vitaö.
— Hvaö er þaö? spuröi Hanslet
meö ákafa.
— Moröinginn hefur vitaö um
sjálfsmorðiö, sem framiö var i
húsinu fyrir mörgum árum. Það
getur varla veriö tilviljun, ab
þessu „sjálfsmoröi” ungfrú
Bartlett var að öllu leyti komiö
fyrir, eins og þvi fyrra.
15. kafli.
Nú komu Harold og Everley til
þeirra. — Ég er búinn að athuga
fótsporin og staðinn þar sem þér
funduö dagblööin, sagöi Everley,
- og ég er ekki I vafa um, aö þetta
hefur gengið til eins og þér hafið
sagt. Til allrar heppni er eitt
sporiöenn vel greinilegt. Ég ætla
aö setja kassa yfir það og biöja
svo Hanslet aö fara i Beímont
Street og ná I skó af hinni látnu.
Ef einhver skórinn fellur I sporiö,
ætti þaö aö vera næg sönnun. En
svo verö ég aö komast aö þvi,
hvaö þaö var sem Vilmaes haföi
blöðin utan um.n svo verö ég aö
komast
— Ég var einmitt aö hugsa um
þaö, sagöi Hanslet. — Þú ert þá á
sama máli og ég um þaö, aö þú
ættir aö rannsaka þaö, sem hægt
er, hér á staönum en ég aö vita,
hvab hægt er að.gera I London.
Svo getum viö hitzt, þegar annar-
hvor hefur eitthvaö aö skýra
frá.
— Já, þjö veröur bezt. Fyrst af
öllu ætla ég aö hitta hr. Par-
tington aftur. Ég er hræddur um,
aö hann fari bráöum aö veröa
þreyttur á mér, en hann gæti ef til
vill gefiö bendingar um, hvaö þaö
hafi veriö, sem Vilmaes flutti
meö sér heim frá Belgiu.
Þeir óku nú allir saman til
Waldhurst, og þar tóku Harold,
Hanslet og dr. Priestleu lestina til
London. Nú var prófessorinn
miklu ræönari en um morguninn.
— Ég er hræddur um, aö ég sé
ekki á sama máli og Everley,
sagöi hann. — Partington er hér
um bil óliklegasti maöurinn til aö
vita, hvaö Vilmaes flutti meö sér.
Ef þaö er rétt hjá mér, aö þaö sé
eitthvað, sem hann og ungfrú
Bartlett höföu komið sér saman
um, þá liggur beint viö aö halda,
aö þau hafi einmitt gert sitt bezta
til aö leyna þvi fyrir Ibúunum i
Quarley Hall. Umbúöirnar sýna,
aö hluturinn getur ekki hafa veriö
sérlega stór. Maöur freistast til
aö halda, aö Vilmaes hefbi
hæglega getaö haft hann I
vasanum, og svo komiö honum til
ungfrú Bartlett viö tækifæri. En
þess i stað hafa þau gert sér
talsveröa fyrirhöfn, aö finna
hentugan staö til aö láta hann
detta, og meira aö segja átt þaö á
hættu, aö einhver óviökomandi
fyndi hann. Ég skal játa, að þaö
ætti ekki að vera mikil hætta á, aö
neinn færi aö snuðra kring um
húsiö, aö morgni dags, en nú
skeöi einmitt þetta ótrúlega
þennan morgun. Hewlett heföi
vel getab fariö að athuga
bréfkúluna af forvitni. Þetta hafa
þau hjónaleysin vel vitað, en
heldur viljaö taka þessa áhættu
en hina - aö flytja hlutinn til
Quarley Hall.
— Satt er þaö, svaraöi Hanslet.
— En hafiö þér ekki gert yður
neina tilgátu um innihald
böggulsins?
— Enga enn. Ekki annaö en
þetta, aö hluturinn hefur veriö
þannig vaxinn, aö Vilmaes hefur
ekki getaö notaö hann eöa selt,
nema meö hjálp. Hluturinn getur
hafa veriö algjörlega saklauss
eölis, en Vilmaes getur hafa
viljaö leyna honum, af ein-
hverjum persónulegum ástæöum,
sem viö vitum ekkert um. Hins-
vegar getur hann, til dæmis,
39. TBL. VIKAN 41