Vikan - 29.11.1973, Page 6

T~1
£jg er
œv intýram að ur
segir Snowdon lávarður
Eiginmaður Margrétar
prinsessu fer til vinnu
sinnar i gömlum galla-
buxum, hefur engan tima
fyrir „fina” fólkið og trúir
þvi, að það sé ekki hægt að
steypa manneskjuna i
annað mót en henni upp-
haflega var ætlað. Hann
er önnum kafinn atvinnu-
ljósmyndari, og fyrir það
vill hann vera þekktur.
Einkalif hans er nokkuð,
sem hann vill aldrei ræða,
en berist talið að starfi
hans, er hann óstöðvandi.
— Ég heföi getaö oröiö kaupsýslumaöur til
þess að geðjast vissu fólki, en ég heföi aldrei
oröið ánægöur meö þaö. Ég er ljósmyndari,
og ég er hreykinn af þvi að vera ljósmyndari,
segir Snowdon lávaröur, sem bar nafnið An-
tony Armstrong-Jones, áöur en hann gekk að
eiga Margréti prinsessu.
— En ljósmyndir eru nú einu sinni bara
ljósmyndir. Ég vil, aö nafn blaöamannsins
komi á undan nafni ljósmyndarans. Og ég hef
engan áhuga á samkeppni viö aöra ljós-
myndara i tæknibrögöum. Minar myndir eru
teknar fyrir fólkið til þess aö fá þaö til aö
hugsa um hluti, sem þaö mundi annars leiöa
hjá sér. Ég vil mynda lífiö á götunum, i verzl-
ununum, hvar sem eitthvaö er aö gerast, ekki
inni á söfnun, eöa öörum dauöum stööum. Ég
hef engan áhuga á „flnu” hlutunum.
Snowdon lávaröur situr á vistlegum
veitingastaö I London. Hann hefur veriö á
fótum siöan kl. 6 um morguninn, klæddur
gallabuxum, og viö fætur hans er taska meö
öllum hans útbúnaði, myndavélum, filmum,
papplr, prufumyndum, jafnvel segulbands-
tæki, sem hann hefur alltaf meö sér, ef blaöa-
maöurinn skyldi gleyma sinu.
Afstaða lávaröarins til starfs slns er
vissulega athyglisverö, þegar tekiö er tillit til
opinberrar stööu hans, sem gæti haft mikil
áhrif á aöstööu hans. Hann leyfir sér aldrei
aö slaka á kröfunum til sjálfs sln, og hann
leyfir sér yfirleiit ekki ó,ö ræöa sin einkamál
utan heimilisveggjanna. Utan þeirra er hann
aöeins ljósmyndarinn.
Snowdon er hreykinn af forfeðrum sinum,
vinnandi fólki, sem skilaöi drjúgu dagsverki.
Langafi hans vart.d. Linley Sambourne, sem
teiknaöi fyrir skopblaðiö fræga, Punch, á
siöustu áratugum nltjándu aldar. Einn
frænda hans var leiktjaldamálari, og annar
frændi hans var arkitekt. — Ég hins vegar er
misheppnaöur arkitekt, segir Snowdon.
Hann hefur reyndar fengið tilhneigingum
sinum á þá átt nokkra útrás. Stærsta verk
hans á þvi sviði var mikiö fuglahús I Regents
Park Zoo I London, sem var fullgert áriö 1965.
—■ Daginn sem fuglunum var komiö fyrir I
húsinu, fór ég til aö sjá, hvernig þeim likaöi
bústaðurinn. Þá sá ég þar undarlegar endur
meö beyglaöa gogga, og ég þaut til
umsjónarmannsins og sagöi: „Drottinn
minn, þær fljúga stööugt á grindurnar og
eyöileggja á sér goggana”. bær voru þá bara
fæddar svona, blessaöar, aö þvi er hann
sagöi!
Snowdon hefur fullkomna vinnuaöstööu I
Kensington höllinni. Dorothy Everard heitir
hans aöalhjálparhella, og hún hefur nú starf-
aö meö honum I fjórtán ár. Hún ekur m.a.
litla græna bllnum hans.
Eiginkonan, Margrét prinsessa, er eftirlætis-
fyrirsæta Snowdons lávaröar
Myndir lávaröarins eru mjög blátt áfram,
hann hatar alla sýndarmennsku. Eitt sinn
heyrði umboösmaöur hans sagt um hann:
„Auövitaö á hann ekkert I þessum myndum
sjálfur. Hann hefur einn til þess aö mynda
rómantisku myndirnar, annan fyrir manna-
myndir o.s.frv. Þaö getur enginn gert svona
óliku hluti á þennan hátt”. Snowdon likaöi
þessi ummæli vel. Hann segir, að þaö sé
mikilvægt aö vera eins og kameljón i þessu
starfi.
Opinber staða Snowdons hefur vissulega
erfiöleika I för meö sér fyrir hann i starfi.
Hann reynir aö fela sig á bak viö blaöamann-
inn, sem hann vinnur meö þá stundina. Oft
þegar hann finnur, aö fólk er vandræöalegt
gagnvart honum, veröur hann sjálfur svo
vandræöalegur, aö þaö veröa algjör hlut-
verkaskipti, og hann þarfnast sjálfur
uppörvunar. En hann hefur lika gaman af
smástriöni, og veröa samverkamenn hans oft
fyrir þvi. Eitt sinn kom hann æöandi inn til
6 VIKAN 48. TBL.