Vikan - 04.04.1974, Blaðsíða 54

ÍY li T
SKARTGRIPIR
UV/UY^/L^ Li=U
FERMINGARGJOFIN ! ÁR
Modelskartgripur er ‘gjöf
sem ekki gleymist
*
Sigmar O.Mariusson
Hverfisgötu 16a.‘ Sími 21355
ÚTIGRILL
SVEFNPOKAR
MATARÁHÖLD
BAKPOKAR
VINDSÆNi
TJÖLD af öllum stærðum
Viðleguútbiínaður
er yinsælasta
fermingargjöfin
í ár
ELDUNARTÆKI j
VIÐ SÖGÐUM
ALLT
OG STONDUM
VIÐ ÞAÐ:
TÖMSTUNDAHOSIÐ h/f
SlMI 21901
LAUGAVEGI 164
L TÖSKUR
brimsog. Þetta var allt mjög
þreytandi.
Andrei var þarna stöðugt og si-
daðrandi við prinsessuna og hann
var mjög ánægður með endur-
fundina við Kirby . Hapn var jafn
aðlaðandi og letilegur og áður,
eyddi, að þvi er virtist, timanum
hálfliggjandi f einhverjum legu-
bekknum og lét það ekki hafa
áhrif á sig hvað gekk á i kringum
hann, en stundum þurrkaði hann
sér þreytulega um ennið og krafð-
ist þess að fá bæði frið og kampa-
vin.
En að Andrei undanskildum, þá
voru þessir gestir Aleku i St.
Petersburg mjög ólíkir hinum há-
vaðasömu aðalsmönnum, sem
heimsóttu hana á Karinshka.
Þetta fólk var allt öðruvisi. Þetta
voru ákafir framúrstefnumenn,
róttæk skáld ög alls konar lista-
menn, einiægir ungir stúdentar —
og samræðurnar voru oft mjög
háværar og jafnvel hættulegar.
Kirby lét sem minnst á sér bera,
gekk um á meðal þeirra, þögull
og hlustandi og lagði sér á minni
þaö sem hann heyrði.
Hann hafði fyrst og fremst gæt-
ur á Aleku. Fjörleg og fögur var
hún sifellt á ferðinni milli gest-
anna, lagði inn orðrá einum stað,
kom samræðum i gang á öðrum.
Hún var lika hættuleg kona. Það
skipti ekki miklu máli, hugsaði
Kirby, að Hugsjónastefna hennar
væri Svona óraunhæf, — að sú lýð-
ræðisstefna, sem hún yildi fylgja
myndi um siðir gera hana hlægi-
lega og jafnvel koma henni alger-
lega i koll. Hún trúði á þetta þessa
stundina og hún léteinskis frestað
til að koma henni á framfæri. Það
geröi hana líka hættulega.
Húa var lika ákaflega aðlað-
andi og það jók á hættuna, eða
reyndar væri réttara að oröa það
þannig, að þaö hefði getað orðið
Kirby hættulegt, ef hann hefði
ekki borið þá hugmynd i hjarta
sér, sem útilokaði allar aðrar til-
finningar. A vissan hátt, var þetta
lif hans i St. Petersburg mjög ó-
raunverulegt. Það var óraun-
verulegt að láta sér detta I hug að
dóttir zarsins gæti nokkurn tima
orðið hans. En það var óraun-
verulegt að' vakna við þennan
draum á hverjum degi og hafa
ekki einu sinni möguleika til að
sjá hana.
• Hann var sérstaklega ánægður
yfir þvi að hafa Karitu á heimili
sinu og það létti skap hans, þegar
honum leið illa. Hann fór þá 'með
hana um borgina og sýndi henni
alla dýrðina. Hún ljómaði af æsku
og fegurð, þegar hún sat við hlið
hans I leiguvagni, klædd glæsileg-
um feldinum og kósákkahúfunni.
Stundum minnti hún hann á Olgu i
barnalegum einfaldleika sinum.
Stundum var hún lika feimin, én
samt ekki á sarpa hátt og Olga.
Aleka prisessa var orðin upp-
gefin. Hún hafði stundað sam-
kvæmislifið allan veturinn og
móttakan þennan dag, haföi verið
regluleg þolraun. Hún þurfti
sannarlega á hvild og umhyggju
að halda.
— Komdu og seztu hjá mér,
sagði hún bliölega.
Hún sat i mjúku hægindi, klædd
svörtum samkvæmiskjól.' Kirby
stóð upp og fór til hennar. —
.Ivan? Hún færði sig nær honum
og strauk um vinstri augabrún
hans meö svölum fingri. — Hvers
vegna viltu ekki elska mig?
— Ja, hvað segir Andrei, sagði
hann.
Hún rétti úr sér og íeit reiðilega
á hann. — Hefur Andrei talað eitt-
hvaö um mig?
• — Andrei hefur ekki sagt eitt
einasta orð um þig.
— Þá ertu a.ðeins með getgát-
ur.
Kirby þagði.
— Ég er vjss um að súmum
finnst þú vera spjátrungur, sagði
Aleka, — en ég held þú sért miklu
meira en þú sýnist vera og allt
annaö. Er það rétt, Ivan? ■
^ Ég furða mig oft á þér,
Aleka, sagði hann.
Þau brostu bæði, eh svo sagði
Aleka: — Þú veizt, að þú kemur
oft mjög illa fram gagnvart mér.
Ég hefi aldrei spurt þig um það
hve margar konur þú hefur elsk-
að. Hvaða máli skiptir hvað við
Andrei gerum? Það þarf ekki
endilega að snerta okkur tvö.
Kysstu mig og sjáðu sjálfur.
Hann kyssti hana. Hann gat
gleymt sér andartak. Aleka taut-
aði eitthvað og varð mjúk i örm-
um hans. Þá hringdi siminn og
hún varð bálvond, þegar hann
þaut upp til að svara i simann.
Þetta var Karita, sem þurfti að
tala við hann.
— Hér er maður, Englending-
ur, sagði hún. — Ég sagði honum,
að ég vissi ekki hvenær þú kæmir
heim, en hann situr hér samt og
bíður, svo ég hélt það væri réttara
að láta þig vita.
— Það var rétt, Karita. —
Segðu honum að ég komi eftir
tuttugu minútur.
Aleka skalf af reiði, þegar hann
lagði frá sér simtólið. — Þú vogar
þér ekki að yfirgefa mig núna,
sagöi hún.
Hann beygði sig niður og kyssti
hana innilega en alveg ástriðu-
laust. Hún starði á hann og augun
skutu gneistum.
— Við hittumst siðar, min kæra
prinsessd, sagði hann og gekk til
dyra.
— Þú ert svin! öskraði hún á
eftir honum.
Maðurinn var að sjálfsögöu An-
struther. — Ég vona að við getum
talað saman hér, án þess að nokk-
ur heyri til okkar? sagði hann og
Kirby fylgdi honum itin i dagstof-
una og lokaði vandlega á eftir sér.
— Þjónustustúlkan þin er lagleg,
en ég held að hún sé nokkuð tor-
tryggin.
— Þér eruð öruggur hér, hún
hvorki liggur á hleri né gægist
gegnum skráargöt.
— Agætt, sagöi Anstruher.
Hann kom sér þægilega fyrir i
stói. — Við erum yður mjög þakk-
látir fyrir skýrslurnar. Við feng-
um þær fyrir nokkrum dögum.
Þetta eru einhverjar athyglis-
veröustu upplýsingar, sem við
höfum fengið um lýðveldissinn-
ana fram að þessu.
Kirby brosti kuldalega.
— Gg sem smá umbun færi ég
yður persónulega góðar fréttir,
54 VIKAN 14. TBL.