Vikan - 04.04.1974, Blaðsíða 42

örn og Páll halda ferö sinni áfram f suöurátt, en
nú er voriö komiö meö hljöölátt regn og verm-
andi sólskin. A degi hverjum búast þeir viö aö
rckast á útlaga, en enginn slikur veröur á vegi
þeirra.
✓ *
Dag einn nema þeir staOar viö tæran læk. Páll
fer meö hestana á beit meöan örn baöar sig I
ilæknum.
Fjórir villtir Gotar koma hljóölega át úr runnun-
um og leggja ránshönd á farangur þeirra.
Pýöingarlaust væri aö leggja á flótta, þvi aö nakinn maöur gæti ekki lifaö
lengi á þessum slóöum. örn gengur hægt í átt til villimannanna og vonar
hann nái sveröi slnu meö einhverjum brögöum.
Páll er á leiöinni til baka og þegar hann sér hvaö um er aö vera, rekur
hann upp villt öskur. Gotarnir llta I átt til hans viö öskriö og þessu hefur
örn beöiö eftir.
Og áöur en hann nær jafnvæginu, er sveröiö I
hendi Arnar.
\<\\6
10-28
Páll á I höggi viö tvo Gota. Hann fellir annan
þeirra, en Erni til skelfingar leggur hinn hann
hnifi milli heröablaöanna.
© King Feature* Syndicate, lnc., 1973. World righta reaerved.
En Páll snýr sér rólega viö og vinnur á honum.
,,Eins og þú veizt, örn, er ég friöelskandi maöur.
En stutt sverö og brynja eru nauösynleg til aö
njóta friöarins.”
Næsta vika — Of margar stúlkur.