Vikan - 01.08.1974, Qupperneq 7

lands eftir um það bil árs dvöl
hér. Þá brá svo við, að ég var far-
inn að sakna tslands eftir viku.
Við ákváðum þvi að flytjast aftur
til tslands og siðan hef ég verið
hæstánægður hérna. tslendingar
eru lika hreint prýðilegt fólk og ég
hef aldrei orðið var við neina for-
dóma gagnvart útlendingum hér
eins og oft gerist viða i Evrópu.
Armann opnaði verzlunina
Jasmin árið 1966. Vörurnar i
Jasmin eru aðallega frá Indlandi,
Singapore, Thailandi, Indónesiu
og Filipseyjum. Viða á þessum
stöðum sjá ættingjar og vinir Ár-
manns um innkaup fyrir hann.
Hann á frænda i Indlandi og bróð-
ur 1 Singapore, sem annast þá hlið
verzlunarinnar að miklu leyti.
Það leynir sér þvi ekki, að fjöl-
sky.lduböndin eru sterk meðal
Indverja.
— Við litum svo á, að það sé
skylda okkar i fjölskyldunni að
hjálpa hvert öðru. Foreldrar okk-
ar hjálpa okkur meðan viö erum
aö vaxa úr grasi, eins hjálpum við
þeim I ellinni. Okkur dytti aldrei i
hug að senda foreldra okkar á
elliheimili, þegar þau eru orðin
sjötug. Ég er ekki að halda þvi
fram, að það sé rangt að hafa elli-
Armann og börn hans á heimili
sinu í Mosfellssveitinni.
heimili fyrir gamalt fólk — ein-
ungis að Indverjum finnst skylda
sin að annast aldraða foreldra
sina. Það sama gildir um syst-
kini. Ef bróður minum vegnar
verr efnahagslega en mér, þá
hjálpa ég honum. Alveg eins þótt
ég búi fjarri honum. Tengsl min
við fjölskylduna hafa ekki rofnað,
þó að ég hafi búið fjarri henni I
fimmtán ár.
A bernsku- og æskuheimili Ar-
manns i Singapore var tal-
að gujarati, sem er norðvestur-
indverskt tungumál, en á götum
úti varð hann og fjölskylda hans
eins oft að bregða fyrir sig
malaysku og stundum kinversku:
og i skólanum lærði hann ensku.
Nú talar Armann ágæta islenzku
og hann sagðist ekki hafa átt sér-
lega erfitt með að læra hana
nægilega vel til þess að geta
bjargað sér, en málfræðin
væri ekki hans sterka hlið og hann
ætti margt ólært hvað hana
snerti.
Ármann sagði, að vitaskuld
gengi verzlunin misjafnlega, en
yfirleitt væri fólk hrifið af vörun-
um frá Austurlöndum. Hann
sagðist telja það mjög eðlilegt, að
fólk sæktist eftir óvenjulegum
munum og nefndi sem dæmi, að
foreldrar sinir hefðu orðið mjög
hrifnir af islenzkri keramik, sem
hann færði þeim i fyrra. En
hræddur sagðist hann vera um,
að erfitt yrði að selja slikan varn-
ing i Austurlöndum, þvi að þegar
búið væri að flytja þangað einn
litinn öskubakka, greiða af hon-
um tolla og annað þess háttar,
myndi hann kosta allt að þvi viku-
laun venjulegra verkamanna,
sem á Indlandi fá að jafnaði sem
svarar fimmtán islenzkum krón-
um i laun á klukkustund.
Úr þvi að minnzt var á peninga,
var ekki úr vegi að spyrja Ár-
mann hvernig honum gengi að
venjast Islenzku verðbólgunni, en
i Singapore hefur verðbólgan
undanfarin tuttugu ár aðeins ver-
ið tuttugu og fjögur prósent alls.
— Það er svolitið erfitt að venj-
ast þvi að það borgar sig — er allt
að þvi lifsnauðsynlegt — að
skulda. Ég er alinr. upp i þeirri
trú, að skuldir séu óæskilegar og
ég held, að þessi mikla þensla i
efnahagskerfinu hérna sé óæski-
leg, þó að margir telji sig hagnast
á henni.
Armann hafði margt fleira um
vélar Mammons að segja, en á
þessum viðsjálu timum er tæpast
rétt að hætta sér langt út á þá
hálu braut, svo að við látum þetta
nægja. Við þökkum Armanni
rabbið og það framak hans að
setja hér upp jafn persónulega og
töfrandi verzlun og Jasmin er.
Tról.
3I.TBL-Vl.KAN 7