Vikan - 01.08.1974, Qupperneq 29

Smásaga eftir Mark Hellinger
ist, eins og hann ætti erfitt með að
hafa stjórn á sér. — Ég hef beðið
þin lengi, Tommy, hélt hann á-
fram lágum rómi. — Ég vissi að
þú myndir koma hingað fyrr eða
siðar, og ég hef oft velt þvi fyrir
mér, hvort mér myndi endast
aldur til að taka á móti þér. En nú
ertu kominn.
Pilturinn starði á gólfið.
— Ég hef aldrei haft orð fyrir að
vera strangur, hélt hann áfram —
ég hef alltaf reynt að vera réttlát-
ur. En ég ætla aö láta þig vita
það, Tommy, að það verður mér
sérstök ánægja að sjá um að þú
fáir þá meðferð, sem þú átt skilið.
Ég sé það i skjölum þinum að þú
ert fæddur og uppalinn hér i bæn-
um. Foreldrar þinir gerðu það,
sem þeir gátu, til að gera úr þér
heiðarlegan mann. Þeir kostuöu
miklu til náms þins — og hvað
gafstu þeim i staðinn? Þú laugst
að þeim og sveikst þau, fórst i
mesta lagi i skólann annan hvern
dag og svo stalstu, stalst frá þin-
um eigin foreldrum. Er þetta ekki
rétt hjá mér, Tommy?
Pilturinn svaraði ekki, en hann
var kafrjóður i andliti.
— Mér skilst að það hafi komið
til rifrildis milli þin og föður þins.
Hann hefði átt að húöstrýkja þig.
En hann var allt of vægur og lét
sér nægja aö skamma þig og þú
notaðir það sem átyllu til að
stinga af, flýja til stórborgarinn-
ar—og hann hvæsti siöasta oröið.
— Og hvað fékkstu svo í stórborg-
inni, Tommy? Æfingu i að nota
byssu? Dulnefnið Tommy? Kyn-
æði? Ótta við alla lögregluþjóna,
sem þú mættir — eða hvað? Já,
þetta var það, sem stórborgin gaf
þér — og margt fleira. Þú fékkst
félagsskap, sem átti við þig, og þú
reyndir að sýna hve mikill maður
þú værir, einkum ef smákaup-
menn áttu i hlut. Já, þú varst karl
i krapinu, Tommy! En daginn,
sem þeir slógu byssuna úr hendi
þér og sendu þig á vinnuhælið þá
gréztu, ekki satt? Þú mátt þakka
fyrir að tóbakssalinn dó ekki, þvi
þá hefðir þú lent i „stólnum” eftir
nokkra daga, væni minn. En nú
verðurðu að láta þér nægja fimm
ár. Nú skaltu fara, en eitt ætla ég
að segja þér til viðbótar: Þessi
fimm ár munu verða þau lengstu,
sem þú hefur lifað. Um það mun
ég sjálfur sjá. Og komdu þér nú i
burtu.
Mennirnir fimm gengu út úr
herberginu. Tommy fór siðastur.
I dyrunum sneri hann sér viö.
Yfirfangavöröurinn hallaði sér
fram og hélt um höfuðiö.
— Ég skal reyna pabbi, hvisl-
aði hann — ég skal reyna....
*
31. TBL. VIKAN 29