Vikan - 01.08.1974, Page 45

og minna úr lagi gengið, ef reikna
má með venjulegri þróun og
þroska hvers manns. Þegar þetta
er ritað er hinsvegar ekki vitað
hvað þeir munu ljúka við af þvi
sem hljóðritað var fyrr á þessu
ári eða I fyrra, en alla vega munu
þeir hljóðrita ein tiu lög, sem eru
ný af nálinni, en hafa um nokkurt
skeiö verið i prógrammi hljóm-
sveitarinnar. Meðal þeirra mætti
nefna Jack The Ribber, If I, Blue-
berry Bush, Hey You og I’m Free.
John Miles, sem var hér á ferða-
lagi sl. haust, aðstoðaði þá við
upptökurnar og lék á pianó og
orgel.
Að lokum langar mig til þess að
fará nokkrum orðum um upptök-
ur islenzkra hljómsveita erlendis.
Hljómsveitin Change hefur siðan
hún gerði samning við útgáfu-
fyrirtækið Orange, reynt að lifa af
plötuútgáfu sinni. Allavega var
það ætlunin I upphafi. Mál hafa
hins vegar æxlast á þann veg, að
plötur þær sem á var minnst fyrr i
þessum þætti, og eru hluti af
launum þeirra i Change fyrir
samning þeirra við Orange, hafa
ekki borist til landsins einhverra
hluta vegna. Mætti I þvi sam-
bandi helst hafa I huga undan-
gengið oliubann og afleiðingar
þær, sem það hafði m.a. á hljóm-
plötuiðnaðinn i Bretlandi. Raf-
orkuskömmtun, sem nú er að visu
um liöin, og skortur á hráefni til
framleiðslu á plötum, hefur sett
stórt strik i reikninginn og komið
illilega niður á islenzkum hljóm-
sveitum, sem hafa þurft að láta
pressa plötur i Englandi á þessu
ári. Þetta allt og svo sú stað-
reynd, að Change eru á Islandi en
Orange i Englandi og töluvert
langt á milli, á eflaust sinn þátt i
þvi að skapa það óöryggi, sem
rikir milli þessara tveggja aöila.
Meðan slikt er staðreynd, verður
hljómplötuiðnaður aldrei öruggur
iönaöur á Islandi. Þaö sem mestu
skiptir, er aö starfrækja stúdió á
tslandi, hvort sem það er meö
innlendu eöa erlendu fjármagni,
og láta siðan dreifa framleiðsl-
unni erlendis I gegnum erlend
dreififyrirtæki. Ef Islendinga
langar til þess að hafa atvinnu af
plötuframleiðslu, eiga þeir ekki
að þurfa að ferðast til útlanda I
mengunina og stressiö til þess
arna, heldur eiga þeir að geta
starfaö I heimalandi sinu, land-
inu, sem gefur öllum innblástur,
sem tima hafa til þess að gefa sig
að þvl. Hvers vegna er ekki komið
i veg fyrir „að isl. listamenn
neyðist til þess að leita langt yfir
skammt?
Hvað sem öllu þessu liður, þá
hefur hljómsveitin Change brotið
blaö I Islenzkri tónlistarsögu. Það
kunna að vera fjölmargir, sem
telja að hér sé full-sterklega til
orða tekið, en ég leyfi mér að
segja hér, að sá hinn sami hlýtur
að vera af eld-eldgamla skólan-
um, og taki það til sin hver sem
vill. Vonandi tekst sem allra fyrst
að skapa viðunandi vinnuað-
stöðu fyrir alla þá, sem vinna að
frumsömdu Islenzku tónlistar-
efni. Þeir eiga sér fleiri hlustend-
ur en flestir ef ekki allir stjórn-
málamenn þessa lands.
es