Vikan - 11.09.1974, Blaðsíða 38

— Já, Breiddu ofan á þig. Þú
hríðskelfur.
— Ég vil láta þig taka mig.
Strax!
Hann glápti á hana og skildi
ekki neitt. — Hvers vegna, Rósa?
Hún leit á hann og hló. — Ekki
einu sinni þú kærir þig um mig.
— Þú ert alveg frá þér....
— Æ fjandinn hiröi þig! sagði
hún. Og svo endurtók hún þessa
ósk slna hörkulega og umbúða-
laust. Svo lagðist hún upp I loft
með teppið yfir sér og með svo
mikinn hjartslátt, að rúmið skalf.
— Ef þú gerir það ekki, þá fer ég
og kem aldrei aftur. Lew, sem
ætlaði ekki aö trúa sínum eigin
eyrum, gekk til hennar.
Næstu minúturnar vissi hún lit-
ið af sér. Engin þungi, engin
hreyfing, engin tilfinning. Hugur-
inn var íangt I burtu, og I huga
slnum var hún að kalla á
Latimer. Sjáðu, hvað ég er að
gera þér. Nú er allt búið aö vera
okkar I milli. Fyrir fullt og allt!
XIX.
1 þrjá daga lá Rósa I gremju og
myrkri. Hugsunin um dagsbirt-
una úti fyrir, sólina, sem hafði
eytt fyrsta vetrarsnjónum, jafn-
vel-vonin um að fjarlæg framtíð
gæti borið einhverja ánægju I
skauti sér, gerði ekki annað en
auka á gremjuna og dimmuna.
Hún óskaði sér einhvers sjúk-
dóms, sem gæti eytt allri lifsvon.
Hún lét Jennie hafa tjöldin fyrir
gluggunum, en það var ekki hægt
að loka dagsbirtuna alveg úti, og
hún skynjaði, að úti fyrir var fólk,
sem var bráðlifandi og á hreyf-
ingu.
Það var eingöngu að þakka
þrákelkninni hjá Jennie og mann-
inum hennar, að hún fékkst til að
þvo sér og láta greiða sér. Mat
snerti hún ekki og ekkert vildi hún
drekka. En þó setti stundum að
henni ákafan þorsta og þá gat hún
slokrað I sig úr glasinu á nátt-
borðinu og beit svo ákaft I barm-
inn á þvi, að vatnið skvettist út
Veljiö
heima í ró og næði
Stærsta póstverslun Evrópu, Quelle International,
selur allar hugsanlegar vörur til notkunar heima og að
heimah. Nú eigið þér kost á að nota vörulista þeirra
til innkaupa. Á 800 litprentuðum síðum Quelle vöru
listans eru 40.000 vörutilboð. Notfærið yður þetta
nytsama hjálpargagn.
Fyllið út afklippuna neðst í auglýsingunni og sendið
okkur ásamt kr. 370.00. Þér fáið nýja vörulistann
sendan ásamt leiðbeiningum, en gjaldið endurgreiðist
við fyrstu pöntun yðar.
Ótal fjölskyldur um alian heim notfæra sér Quelle
vörulistann til innkaupa. Reynslan hefur sýnt þeim að
það borgar sig. Fylgið fordæmi þeirra og þér munuð
komast að sömu niðurstöðu.
Quelle vara er gæðavara á góðu verði.

um andlitið á henni og niður á
hökuna.
Hún talaði lítið, aðeins nokkur
einsatkvæðis ávltunarorð við
Lew, rétt eins og henni gremdist
þessi umhyggja hans og ákafi að
hjálpa henni. Hún þráði ekkert
nema sjúkdóm, spillingu hugar-
farsins og hefnd. Hún vildi draga
hin og allan heiminn niður I þessa
sjálfsafneitun slna.
Lengst af þessa daga, gat hún
heyrt, með lokuð augu, I mannin-
um slnum inni I herberginu. Hann
sat þar þegjandi og forðaðist all-
an hávaða, sem gæti truflað hana.
En hún gat orðið hans vör af and-
ardrætti hans og marrinu i stóln-
um.
En svo komu öðru hverju þær
stundir, að hefndarþörfin bar
ofurliði þessa löngun hennar til að
hylja sig I örvæntingu og myrkri.
Þá óskaði hún ekki annars en þess
að ná sér niðri á Latimer. Eyði-
leggja hann einhvern veginn, eins
og hún sjálf hafði verið eyöilögð.
Þegar svona stóð á var hún vön að
opna augun, skipa manni slnum
aö koma til sin, afklæða sig og
leggjast hjá henni. Og hún kærði
sig ekki um nein hógværleg atlot
hjá honum, heldur ofsaleg, þvl að
þannig fannst henni hún vera að
gera lítið úr Latimer. Hann haföi
veriðhrifinn af henni (I þá hugsun
hélt hún dauðahaldi) og væri hún
spillt, þá dýrkaði hann spilling-
una. En hún átti aðallega I vand-
ræðum með Lew. Hann var farinn
að vita fyrir þessi köst hennar og
var að heimta, að hún tæki inn
einhver meðöl. Og þá varð hún
næstum ósjálfbjarga, missti alla
tilfinningu og svefninn lagðist að
henni eins og þoka um hana alla.
En eftir þessa fyrstu daga varð
svefninn eins og eitthvert áfengi,
sem hún gæti aldrei fengið nóg af.
Þó voru vökutimabil hjá henni
annað um miðjan morgpn hitt um
miönætti. Þá fór hún á fætur,
þvoði sér og sat svo I ruggustóln-
um úti við gluggann með tjöldin
dregin frá. Þá dró heldur úr þess-
ari svartsýnisbeizkju. Út um
gluggann sinn gat hún séð, að
snjórinn var kominn aftur. Vetur-
inn var kominn fyrir alvöru. A
daginn blikaði sólin á snjónum
kringum húsið hennar, en gat
ekki brætt hann.
Þá var það einn morguninn, að
Jennie kom upp með matarbakk-
ann hennar. 1 fyrsta sinn siðan
hún kom heim, var eins og Rósa
sæi Indlánastúlkuna. Verstu veik-
indadagana hennar haföi Jennie
ekki veriö annað en ljósleitur
skuggi I þessu svartnætti tilveru
hennar. En þegar stúlkan setti
bakkann frá sér, tók Rósa eftir
henni I öllum smáatriðum. Skórn-
ir hennar voru forugir strigaskór
og bæöi hnén á buxunum hennar
voru sótug og buxurnar voru pok-
andi og næstum niður um hana.
Skyrtan hennar var hneppt með
aðeins einu hnapp og brjóstin á
henni komu út úr skyrtunni, þeg-
ar hún beygöi sig. Og hendurnar á
henni sýndust óhreinar.
Rósa hörfaði undan. — Guð
minn góður, hvað þú getur verið >
skltug. Ég vil ekki fá skitug
brjóstin á þér niður I matinn
minn. Framhald I næsta blaði
38 VIKAN 37. TBL.